De Koude Kalkoen

Uit de lucht en heel even er in

door 1 Reactie

Gisteren ligt Radio 1 er opeens uit.
Zendmast Smilde stort in, Lopik wordt “uit voorzorg uit de lucht gehaald”.
Vanochtend om zeven uur doet de transistor het weer.
Opluchting. Want luisteren via de PC en via de tv kán wel maar wie gewend is in elke kamer even het knopje van een transistor in te drukken, is ernstig gehandicapt.

Om acht uur vertelt de nieuwslezer over het leed dat wás mbt onze zender en de duvel móet ermee zitten spelen want: exact op dat moment knalt de zender er weer uit.
Op de site waarop Radio1 graag interactief met ons is, wordt dit direct door oplettende luisteraars gemeld.
Het dringt niet door.

Tim Overdiek houdt nóg een gesprekje over wat er gisteren gebeurde en nieuwslezer Dick ter Hark laat het leed dat ‘er komt niets uit de transistor’ heet om half negen geheel buiten beschouwing.

Gelukkig is daar dan Mieke van der Weij die wél heeft doorgekregen dat er iets loos is.
Dat we het nog eens van Mieke zouden moeten hebben.

Glibberend naar beneden in de badkuip

door Reageer

Joris van de Kerkhof!
Ik hád een beetje gehoopt op een nieuw jongensboek over heroïsch bomen van de weg slepen (en dan z’n mobieltje zien overrijden). De heroïek leeft de verslaggever vandaag búiten de uitzending. Erin steekt hij de dijken door in Midden Delfland.

Met een vrouw van het Hoogheemraadschap Delft die tegen de achtergrond van het geluid van hárd kolkend water ons met kuubs om de oren slaat en als dat lastig blijkt te visualiseren gaat ze over op klaslokalen die door het openen van de sluizen in enkele seconden zouden volstromen.
Er is te veel regen gevallen, 100 ml in 12 uur. Daarom moet het nu in een weiland met “zie je de groene randen rond de polder?” – denk: badkuip.
Gisterochtend graasden er nog koeien. Wanneer machines hierna de polder weer leeg pompen kunnen ze over een week terug.
Harde wind, hard kolken hoor ik.

Joris van de Kerkhof glibbert naar beneden waar je een paar weken geleden nog over te droge grond had kunnen vallen en dan “een schram op je knie krijgen”. Valt het nu kwa gevaarzetting mee? Wél voor de vrouw van het Hoogheemraadschap die, beschrijft hij, rondstapt “met gele laarzen en een gele rubberen broek”.
Maar zelf: “Ik had me er beter op moeten kleden” verzucht de verslaggever. “Met een mutsje.”
Toch afzien dus.

Joris van de Kerkhof: heroïsch is zijn middelste naam.

Invalrecenseren met een vrouwelijke touch

door Reageer

Mijn favoriete Volkskrantcolumnist is Jean-Pierre Geelen.
Kan me niet schelen waarover hij schrijft, (meer dan) 9 van de tien programma’s die hij beschrijft zag ik niet maar het is altijd interessant en meestal om te gniffelen en soms zelfs schaterlachen.

JPG is nu op vakantie, vijf weken. Elke week een andere vervanger en tot nu toe houdt het niet over maar volgende week is het Femke Halsema (van laatst dat mooie stuk over Mad Men) wat best heel leuk kan zijn.
Lunch! had Femke daarover graag in de uitzending gehad (oproep aan haar via twitter) maar Femke kon niet of wou niet (of had twitter even niet aan) zodat we Sanne Wallis de Vries krijgen die óók volgende week invalrecenseert – bij NRC Handelsblad.

“Komt er een vrouwelijke touch” vraagt Jurgen van den Berg.
“Tuurlijk, ik ben vrouw” zegt Sanne WdV.
Gaat ze overleggen met Femke? Zou “wel grappig” zijn, vindt de cabaretière, om 1x exact hetzelfde te schrijven als Femke, of in elk geval over dezelfde dingen.

“Doe mij een lol,” vraagt Jurgen van den Berg, “doe 1x een column over radio.”
Sanne Wallis de Vries aarzelt. Bedoelt hij nu? Zomaar? Geïmproviseerd. Ze denkt dat de presentator bedoelt: óp de radio. Maar Jurgen bedoelt: *over* radio. Want het gaat altijd over tv “en radio komt zo weinig aan bod”.

Is misschien wel een idee, geeft de invalrecensente toe.
Zou verplicht moeten zijn. Minstens 1x p.w. een visie op radio.
Waar dezer weken ook nog eens veel meer gebeurt dan op tv.

Hoe vrouwen kijken naar de Tour

door 1 Reactie

Journaliste Rose Mentink is te gast bij Deborah Blekkenhorst.
“Hoe kijk je als vrouw naar die Tour?”
Het is de invalshoek en dus een voor de handliggende vraag en onvermijdelijk(?) komt daar de lofzang op de “mooie kaaklijn van Lars Boom” en een wielrenner die “snoepje van het peloton” zou zijn en “die benen – moet je die spieren zien” van Johnny Hoogerland.
“Is niet verkeerd om naar te kijken” oordeelt de presentator.
Waarna we een leuke videoclip krijgen van Julien Clerc (waar Rose Mentink nooit van heeft gehoord) die ze maar niks vindt met “dat woeste haar en die leren broek”.

Hiermee is de toon gezet wat jammer is.
Want Rose Mentink heeft wel zinnigs te zeggen over media die vrouwenwielrennen niet serieus nemen, over hoe serieus vrouwen trainen en fietsen en hoe emotioneel ze zijn.
En dat de gemiddelde geoefende vrouw makkelijker de berg op fietst dan haar vriendje “omdat die jongens een beetje een buikje hebben en een zwaar ego om mee te torsen“.

Ouwe mannen is haar opgevallen, vinden vrouwenwielrennen maar niks.
Terwijl ze er juist van zouden moeten genieten. “Want wij vrouwen zijn machtig mooie wezens.” Zodat het “een soort modderworstelen” is.
Wat wil een man nog meer.

Tja.
Niks tegen gezellig neuzelen over lijven en de aantrekkelijkheid ervan.
Wel erg rolbevestigend: vraag een vrouw over wielrennen en het gaat vooral over uiterlijkheden.

(Doe mij overigens maar zo’n lekkere krullenbol als die van (de jonge) Julien Clerc ipv zo’n millimeterkoppie.)

Op zoek naar de mening van het volk

door Reageer

Heel Nederland op z’n kop gisteren door de smak van Johnny Hoogerland (nou ja: *bijna* heel Nederland) dus goeie kans dat in diens woonplaats Yerseke het volk te hoop is gelopen en niets liever wil dan uiting geven aan Diepe Gevoelens.
Dús stuurt het Radio 1 Journaal John Sarbach erheen. Die ziet: een dichte bakker. En dan iemand die kwijt wil: “klote streek”.

Weer de stad in. Restaurants. Gesloten. Op 1 na.
Verslaggever gaat daar naar binnen.

JS: “Hebt u wel een hap door de keel kunnen krijgen?” Man: “waarom niet?”
JS: “Was toch een behoorlijke smak die uw plaatsgenoot vanmiddag gemaakt heeft.”
Man: “Jamaar ik heb ‘m niet gezien. Jammer genoeg.”
Maar de man heeft via de radio toch wel iets meegekregen van “een vreemde situatie”.

Waarop de verslaggever uitlegt: “Hij is over de kop geslagen. In het prikkeldraad.”
Man: “Ja, dat is natuurlijk minder in zo’n situatie.” (volgt raadselachtige tekst over Fransen)
JS: “Hij is wel doorgefietst.”
Man: “O. Dat vind ik gewoon goed.”
JS: “Een bikkel, hè?”
(..)
JS: “Eén rustdag om te herstellen, zou dat genoeg zijn?”
Man: afwachten. “Want je weet nooit wat de gevolgen zijn lichamelijk.”

Voxpop.
Op z’n allerergst.