Glibberend naar beneden in de badkuip

Joris van de Kerkhof!
Ik hád een beetje gehoopt op een nieuw jongensboek over heroïsch bomen van de weg slepen (en dan z’n mobieltje zien overrijden). De heroïek leeft de verslaggever vandaag búiten de uitzending. Erin steekt hij de dijken door in Midden Delfland.

Met een vrouw van het Hoogheemraadschap Delft die tegen de achtergrond van het geluid van hárd kolkend water ons met kuubs om de oren slaat en als dat lastig blijkt te visualiseren gaat ze over op klaslokalen die door het openen van de sluizen in enkele seconden zouden volstromen.
Er is te veel regen gevallen, 100 ml in 12 uur. Daarom moet het nu in een weiland met “zie je de groene randen rond de polder?” – denk: badkuip.
Gisterochtend graasden er nog koeien. Wanneer machines hierna de polder weer leeg pompen kunnen ze over een week terug.
Harde wind, hard kolken hoor ik.

Joris van de Kerkhof glibbert naar beneden waar je een paar weken geleden nog over te droge grond had kunnen vallen en dan “een schram op je knie krijgen”. Valt het nu kwa gevaarzetting mee? Wél voor de vrouw van het Hoogheemraadschap die, beschrijft hij, rondstapt “met gele laarzen en een gele rubberen broek”.
Maar zelf: “Ik had me er beter op moeten kleden” verzucht de verslaggever. “Met een mutsje.”
Toch afzien dus.

Joris van de Kerkhof: heroïsch is zijn middelste naam.