De Koude Kalkoen

Jeanne

Kom

door Reageer

Jurgen van den Berg praat over een show van Koi die dit weekend in Arcen plaats vindt.
Hoe hóud je koi, vraagt hij. Want: “een goudvis houd je in een kom.”

Dom dom dom!
Een goudvis houd je helemaal niet in een kom! dat is dierenmishandeling.
Ze hebben geen lichaamsbeweging, ze vervelen zich ook nog eens te pletter.
Geen wonder dat de gemiddelde op die manier gehouden goudvis het gewoonlijk niet lang volhoudt en al snel het loodje legt (en dan door de wc wordt gespoeld).

Het had de meneer van de Koi deugt gesierd als die daar even op had gewezen maar hij praat alleen maar over de Koi.
Wie denkt ‘is dat niet wat overdreven’: lees dit.

Het antwoord dat niet kwam

door Reageer

Bijna 10% minder jongeren uit bijstandsgezinnen gaat studeren sinds het afschaffen van de basisbeurs.
Leontine Treur, econoom bij Rabo Research, mag het uitleggen.
Zijn mensen uit bijstandsgezinnen bang om een studieschuld aan te gaan, vraagt Peter de Bie en “is dat de kernvraag”.

Geld kán een rol spelen, geeft de econoom toe.
(babbel babbel)
PdB: “Maar wat er aan de hand is natuurlijk: die studieschuld telt mee wanneer je een baantje hebt en een huis wil kopen.”
Dan zegt de bank nee dus: “is er voor jullie als bank dan geen taak weggelegd?”

“We zien dat er steeds meer studenten zijn…”
PdB: “Maar geeft u nou eens concreet antwoord!”

Iets algemeens over leennormen die voor iedereen gelden.
PdB: “Maar moet je daar als bank niet een verantwoordelijkheid in nemen?”
Babbel over overwaarde die jongeren niet mogen meenemen terwijl een muziekje aanzwelt.
PdB: “U wordt er nu uitgedraaid door de Ster.
LT: “O…”
PdB: “En het antwoord is *niet* gekomen.”

Dat was een knap staaltje prikken in een babbelende hotemetoot zonder je te verlagen tot het niveau Sven Kockelmann.

De professionele stilte

door Reageer

Het laatste item van de ochtend is bij het Radio 1 Journaal meestal serieus.
Prettige verrassing dus wanneer natuurjournalist Monica Wesseling te gast blijkt omdat ze een boek over insecten (enzo) heeft geschreven. Waarom het boek? Omdat insecten zo leuk zijn.
En waarom ook de regenworm in het boek beschreven? “Ik ben zo dol op regenwormen” en spinnen en hooiwagens zijn ook geen insecten “maar ik vind ze zo leuk” en (lachend) “het is mijn boek!”

Monica Wesseling is nieuwsgierig en vraagt zich dingen af en daarover stelt ze vragen aan wetenschappers. Zoals hoe aaskevers elkaar versieren.
Jurgen van den Berg die zijn best doet maar niet erg gegrepen lijkt: “Hoe gaat dat trouwens, de balts?” Ze maken er niet veel werk van maar – hoera! Nu komt de spraakverwarring -: elke aaskever heeft een andere piemel en daarom kan hij alleen met de eigen soort paren.
MW: “De ene heeft een scheve piemel en de andere heeft een gedraaide.”
JvdB: “Het zijn net mensen, zou ik zeggen. Aaskevers.”

Stilte. Echt: stilte.
JvdB: “Ik laat hier even een professionele stilte vallen.”
Dan: of mannetjes het dan ook met mannetjes doen.
Nee, dat niet.
JvdB: “Ja, ik stel ook maar vragen.”

Weer ter zake met een interessant verhaaltje over de hooiwagen die als hij wordt bedreigd een poot kan laten vallen die in zijn eentje nog een tijdje doorloopt. Waar zijn bedreiger dan hopelijk achteraan gaat.
Nog eentje dan.
Helaas is dat niet zo’n sappige anecdote nl over de dode spin die zijn pootjes altijd onder zich heeft.

Ik heb Jurgen van den Berg wel eens beter op dreef gehoord maar Monica Wesseling heeft natuurlijk wel tien minuten gratis zendtijd gekregen om haar boek te promoten.

Kijk zelf

De bel

door 2 Reacties

Een 84-jarige vrouw is dood gevonden.
Ze lag al een half jaar in haar woning.
Ze was op zichzelf.
Ze leidde een teruggetrokken bestaan.
Nieuwslezer: Buurtbewoners ‘trokken aan de bel’.

Zou nou niemand bij de NOS denken dat dit een wat curieus taalgebruik is?

IJzersterk

door Reageer

“Sinds wanneer weet je dat je kanker hebt?”
Joris van de Kerkhof stelt de vraag niet helemáál aan het begin van het gesprek maar toch wel *bijna*.
Sinds 7 februari weet Rania Yaakoubi (17) dat ze een hersentumor heeft “en dat lijkt lang geleden maar het is als de dag van gisteren, ik herinner me echt alles”.
Het item gaat over een behandeling met protonen die ze in Groningen ondergaat, omdat ze daar meer baat bij zou hebben dan bij chemo.
Voor de protonentherapie ligt Rania op een tafel: “heb je je ogen open als je daar ligt?” Ze heeft een maskertje op maar kan wel iets zien, een soort blauwe flitsen. En er is een vieze geur maar daar krijgt ze wat voor.

JvdK: “Ben je nog steeds bang dat je dood gaat?”
Een moeilijke vraag, vindt Rania. “In het begin was het wel moeilijk om te accepteren maar met de tijd went het wel.
En iemand die niet ziek is kan een ongeluk krijgen en zo dood vallen.”
Waarna het meisje, dat een hoofddoek draagt, zakelijk vertelt over dat haar haren zijn uitgevallen en dat dit bij chemo meestal sneller gebeurt en bij deze behandeling komen de bijwerkingen zoals haaruitval juist later.
Merkt ze dat de tumor kleiner wordt? Soms, als ze gaat slapen, ervaart ze bepaalde steken in haar hoofd. Dat is normaal, zegt de dokter.

Woensdag krijgen haar vrienden en vriendinnen van school hun eindexamenuitslag. “Hoe moeilijk is dat voor je? Want nu ben je hier.”
Moeilijk. Want: “Ik stond er best wel redelijk voor..”
De verslaggever onderbreekt haar lachend: “In het voorgesprek zei je dat je er best wel góed voor stond.” Dat is zo en het is jammer maar nu gaat het erom te genezen en die school kan ook volgend jaar nog. Of het jaar erna.

“IJzersterk zoals Rania erover vertelt,” kondigt Winfried Baaijens af en gelijk heeft-ie.
Ook niet slecht zoals die verslaggever het gesprek voerde trouwens.