De Koude Kalkoen

Jurgen van den Berg

Keihard nieuws en *dit*

door Reageer

25 jaar bestaat het Radio 1 Journaal vandaag dus worden er ‘kris kras’ pareltjes uit het verleden (deels) uitgezonden waarna er met de betrokken journalist over wordt gepraat.
Dit keer over ‘huis-tuin-en-keuken’-onderwerpen “die vaak de meeste indruk maken op de luisteraar” (JvdB).

En ja, daar is hij, Joris van de Kerkhof.
Met de serie over Vincent, het te dikke jongetje.
Mooie Radio van tien jaar geleden.
Twee jaar gevolgd.
Vier series van vijf afleveringen.

Wat een schatje, denk ik, wanneer ik het 13-jarige knulletje serieus hoor uitleggen hoe hij verleidingen weerstaat.
Hij moet niet kijken naar de lekkere dingen die andere kinderen eten, maar denken: “Ik heb zelf eten mee, waarom zou ik die vette dingen willen.”
“Dat klinkt erg rationeel” zegt Joris van de Kerkhof. En omdat het altijd zo zal blijven: “Je hebt levenslang.”
Vincent: “Toen ik daar achter kwam heb ik wel even moeten huilen.”

“Je hebt heel lang gewerkt voor het Radio 1 Journaal, menselijke verhalen maar ook keihard nieuws,” reikt Jurgen van den Berg aan.
Klopt en, zegt Joris van de Kerkhof: “Dat is het mooie van het werk, die combinatie.”
Bovendien: “Keihard nieuws verslaan wordt beter als je dit ook doet.”

Joris van de Kerkhof denkt even (weemoedig?) terug aan “de ruimte die toen werd geboden” en “misschien is het verhaal op een gegeven moment ook wel klaar voor een nieuwsprogramma”.

Was het programma vroeger nou echt slomer? En was er daarom die ruimte?
Ik herinner me vooral het ademloos volgen van zo’n serie wanneer Joris van de Kerkhof die maakte. Me telkens bewust dat *dit* nou ‘Mooie Radio’ was.
Misschien zijn de huidige verslaggevers hierin gewoon minder goed en wordt die ruimte daarom niet meer voor zulke series gemáákt.

Luister hier

U

door Reageer

Jurgen van den Berg praat een kwartier met de populaire rapper Jacin Trill en de man die een documentaire over hem heeft gemaakt.
Hij zegt ‘je’ wat logisch is, want je kunt een rappende knul van amper twintig toch moeilijk aanspreken met meneer.

Dan komt het eind van het gesprek.
Jacin wil nu zelf nog wat zeggen.
Tegen Jurgen.
“Mag ik zeggen dat u echt een prachtige radiostem hebt.”

U! Au!
Jurgen van den Berg probeert er een draai aan te geven door voor te stellen een keer samen een plaatje op te nemen waarop de rapper niet bepaald enthousiast reageert.

Hoe je je opeens realiseert dat je niet langer een leeftijdloze toffe gozer bent maar in de ogen van een twinitigjarige gewoon een oude zak.
Met een mooie radiostem.
Dat (dan weer) wel.

Kom

door Reageer

Jurgen van den Berg praat over een show van Koi die dit weekend in Arcen plaats vindt.
Hoe hóud je koi, vraagt hij. Want: “een goudvis houd je in een kom.”

Dom dom dom!
Een goudvis houd je helemaal niet in een kom! dat is dierenmishandeling.
Ze hebben geen lichaamsbeweging, ze vervelen zich ook nog eens te pletter.
Geen wonder dat de gemiddelde op die manier gehouden goudvis het gewoonlijk niet lang volhoudt en al snel het loodje legt (en dan door de wc wordt gespoeld).

Het had de meneer van de Koi deugt gesierd als die daar even op had gewezen maar hij praat alleen maar over de Koi.
Wie denkt ‘is dat niet wat overdreven’: lees dit.

De professionele stilte

door Reageer

Het laatste item van de ochtend is bij het Radio 1 Journaal meestal serieus.
Prettige verrassing dus wanneer natuurjournalist Monica Wesseling te gast blijkt omdat ze een boek over insecten (enzo) heeft geschreven. Waarom het boek? Omdat insecten zo leuk zijn.
En waarom ook de regenworm in het boek beschreven? “Ik ben zo dol op regenwormen” en spinnen en hooiwagens zijn ook geen insecten “maar ik vind ze zo leuk” en (lachend) “het is mijn boek!”

Monica Wesseling is nieuwsgierig en vraagt zich dingen af en daarover stelt ze vragen aan wetenschappers. Zoals hoe aaskevers elkaar versieren.
Jurgen van den Berg die zijn best doet maar niet erg gegrepen lijkt: “Hoe gaat dat trouwens, de balts?” Ze maken er niet veel werk van maar – hoera! Nu komt de spraakverwarring -: elke aaskever heeft een andere piemel en daarom kan hij alleen met de eigen soort paren.
MW: “De ene heeft een scheve piemel en de andere heeft een gedraaide.”
JvdB: “Het zijn net mensen, zou ik zeggen. Aaskevers.”

Stilte. Echt: stilte.
JvdB: “Ik laat hier even een professionele stilte vallen.”
Dan: of mannetjes het dan ook met mannetjes doen.
Nee, dat niet.
JvdB: “Ja, ik stel ook maar vragen.”

Weer ter zake met een interessant verhaaltje over de hooiwagen die als hij wordt bedreigd een poot kan laten vallen die in zijn eentje nog een tijdje doorloopt. Waar zijn bedreiger dan hopelijk achteraan gaat.
Nog eentje dan.
Helaas is dat niet zo’n sappige anecdote nl over de dode spin die zijn pootjes altijd onder zich heeft.

Ik heb Jurgen van den Berg wel eens beter op dreef gehoord maar Monica Wesseling heeft natuurlijk wel tien minuten gratis zendtijd gekregen om haar boek te promoten.

Kijk zelf

Kuifje in Timboektoe

door Reageer

Gesjirp dat het hart van een vogelaar sneller doet kloppen.
Het blijkt een jonge steppekiekendief ergens in Groningen. Haar ouders zijn op het briljante idee gekomen om daar te broeden.
Het geluid, vertelt Joris van de Kerkhof, is eerder opgenomen.
Nu staat hij met Ben Koks van de Werkgroep Grauwe Kiekendief op 200 meter afstand om de vogels niet te storen.

Een “Kuifje in Timboektoe”-gevoel had Koks toen hij ze vond. Hij aarzelde geen moment: die moesten ze beschermen.
Een stuk van 10×10 meter gerst is door de goed meewerkende boer niet geoogst en er is een kooi om het nest gezet om marters en vossen tegen te houden.
JvdK: “Die vossen hebben ook aan de deur staan kloppen: ik wil naar binnen?” Wat vreemd klinkt maar: ja.
De vossen hebben er inderdaad rondgestruind. Dat was ook te merken aan de sporen.
Bovendien: vossen zijn overal en die jongen zaten te krijsen om eten.

“Een adhd-kiekendief” noemt Koks dit type. Een druktemaker.
JvdK met een lachje: “Ik durf het bijna niet te zeggen…”
“Ja, ik denk dat mensen nu gaan zeggen: dat doet een beetje denken aan jou, Koks.”
De vogelaar ziet er de humor van in.
Sjirp, sjirp.

In de kille studio bespreekt Jurgen van den Berg met ecoloog Han Olff wat de steppekiekendief die normaal in Kazachstan broedt kan hebben bewogen om het op het platteland van Groningen te proberen.
Verlies van de natuurlijke habitat is het antwoord.

“Fluit dit zich rond in steppekiekendievenland?” vraagt de presentator zich af.
Wie weet. Maar belangrijker vindt Olff dat we hiervan kunnen leren hoe je landbouwgebied kunt integreren met natuurgebied.
Daar zou de grutto ook bij gebaat kunnen zijn.

Sjirp.
(lees meer op de website van de NOS waar ook bewegende beelden te zien zijn).