De Koude Kalkoen

Luisteraars, wat vinden jullie? (en als het antwoord niet naar wens is: weg ermee)

door 1 Reactie

Luisteraarsvraag van het nog immer vruchteloos naar interactiviteit hunkerende Radio 1 Journaal:
Morgen is de dag waarop duizenden Britten hebben gewacht; het huwelijk van Prins William met Kate Middleton wordt niet alleen in Groot-Brittannië op de voet gevolgd, maar ook ver daarbuiten. Aan u de vraag: gaat u de ‘Royal Wedding’ ook volgen, en op welke manier?
En zo nee: wat vindt u ervan dat Radio 1 er zoveel aandacht aan besteedt en er morgen de hele programmering voor omgooit?

O nee, die laatste optie is er niet. Het is “ja en hoezo dan”. Aan ‘geen belangstelling’ doen we niet. De ‘we’ die inderdaad geen belangstelling hebben, staan niet alleen. Geplande ‘royal wedding’ bustours zijn bij gebrek aan passagiers afgezegd, hoor ik.
Behalve die ene van Peter Lankhout waarvan Karin Alberts (met Mattijs van de Wiel uitverkoren voor deze prachtklus) een excursie volgt. Opmerkelijk veel mensen zijn erbij omdat ze de trip hebben gewonnen.

Beppen van Lucella Carasso met Hieke Jippes is altijd leuk – zelfs over het huwelijk. Ze stralen samen zoveel blijmoedige gretigheid uit dat ik bijna zélf belangstelling krijg voor het onderwerp.

Dat geldt niet voor de reageerders op het NOS-weblog en ook al niet voor de reagerende tweeps. Daarvoor hoeft het niet, dit huwelijk-gedoe.

U kunt reageren via onze website, of op Twitter via @nosradio1. We gebruiken uw reacties in het Radio 1 Journaal, vanavond tussen 16.30 en 18.30 uur.
Dat belooft op de website het Radio 1 Journaal.
Tenzij uw reactie niet naar wens is althans. Dan verzwijgen we die gewoon.
Dus dat gebeurt.

Lieve NOS: stop toch met die luisteraarsvragen. Ze voegen niets toe. Erger: ze wekken een illusie van ‘we hebben contact met mekaar’. Maar als de luisteraars niet schrijven zoals gewenst dan reageren jullie met ‘zak in de plomp’.
Bespaar zowel de luisteraars als jezelf die onzin.

De groene module in twee delen

door Reageer

In 2015 moeten (van Europa) alle auto’s voor 95% te recyclen zijn.

ARN Recycling in Tiel kan dat nu al. Vanmiddag komt Atsma er rond lopen, vanochtend is Joris van de Kerkhof te gast. Hij zou, zegt hij “het liefst de hele dag tussen de paardebloemen rennen” maar krijgt geconfronteerd met een bak met wieldoppen de drang “erin te gaan stampen als een klein mannetje”.

Hij doet tik-tik-tik tegen buizen, laat ons stukjes van een (opgenomen) rondleiding horen: “De groene module bestaat uit twee delen”. En uiteraard een enthousiaste directeur. Die wil aansturen en een statement maken.

Aan de overkant van het water is een ander sloopbedrijf waar ze kritiek hebben op ARN. Die kritiek dropt de Filiaalhouder een uur later bij ARN zélf waar ze een verhaal hebben dat wel of niet goed is maar dat bij mij oor in en rap weer uit gaat.

Genieten is het van Joris-als-jongetje: “Toch wel leuk dat u dat kunt doen voor uw werk” (een ruit uit een auto slaan). En “gatverdamme!” wanneer hij (geloof ik) zijn hand in een bak viezigheid heeft geduwd. Nog wat groene buizen om klap-klap op te doen en “kuch-kuch” vanwege stof.
Dan mag de Filiaalhouder weer buitenspelen. Paardebloemen blazen: “Pff – daar gaan ze!”

Wat het enige moment was dat ik wat aan hem twijfelde want wie om tien voor half zeven bloemen blaast heeft dan geheid zingende vogeltjes op de achtergrond.
Oh well.

Genieten van Lucella Carasso

door Reageer

Tim Overdiek is in Londen.
Omdat de NOS denkt dat we geen se-con-de willen missen van HET huwelijk.
Pikant: Colette van Nunen bij de bussen met Nederlanders die vandaag richting Engeland gaan om te zwelgen in royalty. De belangstelling blijkt gering. Er zijn meer journalisten dan liefhebbers. En de man die zij voor de microfoon haalt zegt op de suggestieve vraag dat hij van zijn vrouw mee moet: “Zeker in het AD gelezen.” Want de paar Engelandreizigers worden gemolken en nog meer gemolken.

Intussen geniet ik van Lucella Carasso in haar eentje.
Serieuze gesprekken, vlotte gesprekken, moeilijke gesprekken, gezellige gesprekken, verhelderende gesprekken. Meepraten over voetbal (zou dat een eis zijn voor Radio 1 Journaal-presentatoren?).
Alles rap-rap elkaar opvolgend al heb ik de indruk dat een enkel gesprek vantevoren is opgenomen. Niet erg.

Twee uur fijne radio.
Scherp, snel, invoelend, aanvoelend, geestig.
Ik weet niet of ik 72 uur met haar opgesloten zou willen zitten maar haar vier dagen per week alleen de avond horen presenteren: dolgraag.

TomTom verkoopt onze gegevens aan de politie

door Reageer

TomTom verkoopt onze gegevens aan de politie die zo weet waar we te hard rijden en daar zetten ze dan flitspalen neer. Het AD heeft het ontdekt en Marcel Oosten en Lara Rense leggen Taco Titulaer van TomTom het vuur na aan de schenen.
Leg het maar eens rustig uit, begint Marcel. Waarna Titulaer vertelt over ‘anoniem’ en ‘delen’ opdat ze zo beter de klanten (ons dus) kunnen informeren over waar we files kunnen verwachten op welk moment.

“Dat is *hartstikke fijn*” neemt Lara over. Maar TomTom verkoopt de informatie via derden aan de politie “zodat wij als gebruikers meewerken aan onze eigen pakkans en *dat is dan weer niet zo fijn*.”
Titulaer slaat een zijweg in over dat als zo blijkt dat ergens structureel te langzaam wordt gelegen de politie de weg kan aanpassen en als er structureel te hard wordt gereden ze bv (!) de snelheidlimiet daar kunnen verhogen.

LR: “Ik snap dat u dit recht wil praten, maar dan moet u het wel duidelijker vermelden in uw voorwaarden.” Daar blijkt nl iets vaags te staan over ‘doeleinden’. Maar we kúnnen als we aankoppelen om onze TomTom te updaten aanvinken dat we niet willen ‘delen’, zegt Titulaer.
MO: “Kunt u buiten die handel?” Eigenlijk niet.
MO: “Nou, hartelijk dank voor uw uitleg. We zullen eraan denken als we uw produkten gebruiken.”

Mooi staaltje draaiende woordvoerder tackelen met z’n tweeën.

Sfeer als saus

door Reageer

Aandacht voor een ‘vergeten ramp’.
Zeventig jaar geleden verging het Nederlandse koopvaardijschip de SS Slamat. Vandaag is een herdenking op initiatief van o.a. Frans Luidinga, zoon van de kapitein en toen zeven jaar.

Jessica van Spengen maakt een mooi interview. Ze plakt er een paar kwoots in van de enige (nu zwaar bejaarde) man die de ramp overleefde. Ook al prachtig.

Maar wat me stoort. De ‘sfeer’ die als een nare saus over het geheel is gegoten.
Sfeer in de vorm van een mondharmonica die een weemoedig zeemans(?)lied speelt.
Nadrukkelijk aanwezig in het begin, dan vervangen -vermoed ik- door gerinkel van kopjes. En dan op het eind: daar is-ie weer. Steeds harder. We sluiten ermee af.

‘Sfeer’. Hoor ik vaker in dit soort reportages.
Zeer zelden voegt het iets toe.

Echte sfeer is er zonder dat je het doorhebt.
Zodra je wordt afgeleid door de sturende geluiden, of het nou muziekjes zijn of iets anders, schiet de sfeer het doel voorbij.