De Koude Kalkoen

Bovenop de dood van Bin Laden

door Reageer

Osama Bin Laden is dood.
Dankzij de Amerikanen.

Het Radio 1 Journaal gooit de programmering om (niks over aangekondigde zielige hamsters, minimaal over de duinbranden, vergeet even Libië).
“Wij willen elk snippertje nieuws van je horen!” zegt Marcel Oosten tegen Ron Linker en Ron tracteert ons regelmatig op snippers, bijgestaan door Jacqueline Eckmann en Tom Kleijn.

Correspondenten Nathalie Righton, Nicole le Fever, Wilma van der Maten, Sander van Hoorn, Frank Renout berichten uit hun regio’s. Onze eigen politici reageren. Wilders, Pechtold, Roemer, Pechtold, Rutte, Hillen, Rosenthal. Allemaal live in de uitzending.
Deskundigen: Bertus Hendriks, Glenn Schoen, Geert-Jan Knoops, Barry Macco, Erik Akkerboom. Ko Colijn (via Marc-Robin Visscher die zóu gaan brandblussen in de duinen maar snel naar de Amerikaanse ambassade in Den Haag is gestuurd).

Iedereen blij, Bin Laden kreeg zijn verdiende loon. Had hij niet moeten worden berecht? Ja (zou wel netjes zijn geweest) maar ook nee (gedoe en gevaarlijk).
Het lijkt of de euforie naar mate de ochtend en dus ook de uitzending vordert wat inzakt. Is met Osama Bin Laden ook het terrorisme dood? Nee. We moeten waakzaam zijn. Angst voor represailles.

Drieëneenhalf uur vliegen voorbij.
Geef de redacteuren van het Radio 1 Journaal Brekend Nieuws en ze zitten er bovenop. De juiste mensen aan de telefoon, de juiste commentatoren bereikt.
En Lara Rense en Marcel Oosten hebben hun finest hour.

Wat hebben we nodig

door Reageer

Ook vandaag vieren we feest. Met Marc Hamer in Thorn die het al na een minuut zonder de satelliet moet doen en interviewt met z’n mobieltje. Aan de burgemeester vragen of *die* nerveus is of het wel goed zal gaan (nee).

Utrecht sloot gisteren naadloos aan op de Royal Wedding met de vrijmarkt. Jeroen de Jager ziet vrouwen met deskundige ogen de mooiste spulletjes eruit halen en hoort van andere (verkopende) vrouwen dat ze zich voorbereiden op afdingen door teveel te vragen. “Het dubbele?” Nee, ook weer niet zóveel teveel. “Dan lopen de mensen weg.”

Gezellige reportage. Beetje kletsen, veel sfeer. En dan ziet Jeroen de Jager een dakloze. Nu is iedereen heel vriendelijk tegen hem, ervaart de man. Toelachen enzo. Maar als hij vanavond in hun portiek of tussen de struiken in de tuin ligt te slapen, bellen ze de politie.
Het enige dat de dakloze heeft is een schoudertas. Meer heeft hij, verzekert hij Jeroen de Jager, ook niet nodig. “En anders pakken ze het toch maar af.”

Mooi slot.

De betekenis van de drie+ tranen

door Reageer

“Ze houdt het nog steeds droog” stelt Lucella Carasso vast.

‘Ze’ is Kate. Die, heeft Hieke Jippes de indruk, net als ‘hij’ (William) “niet zo erg bewust is van het gedoe er omheen”.
Lijkt me knap.
Wat er dan wel door ze heengaat? De correspondent wil “voorzichtig zijn met psychologiseren” maar volgens haar “weten ze waaraan ze beginnen en houden ze echt van elkaar”.
Ze genieten.

En de tranen?
“Bruiden worden geacht te huilen,” weet Hieke, ivm een oude middeleeuwse mythe: een echte heks heeft maar drie tranen.

Deze informatie is voor mij het hoogtepunt van de trouwpartij.

Oranje sjaaltjes, oranje vlaai, een oranje loper en een witte zwaan

door Reageer

Waar hebben William en Kate elkaar ontmoet, welke ontwerper creëerde vermoedelijk (!) haar jurk, mag Mattijs van de Wiel tikken op de helm van een Nederlandse bobby (ja), is het veilig (vast wel) en hoe is de sfeer? “Opperbest” verzekert ons Karin Alberts. En Arjen van der Horst mag straks hoogst persoonlijk uitkijken op De Kus.

We zouden bijna vergeten dat we morgen een eigen Nederlands koninklijk festijn hebben.
Beatrix en familie doen Weert en Thorn aan. Waarvan Joris van de Kerkhof ons voorpret mag bezorgen.
Een uur brengt hij door bij een bakkerij in Weert waar “allemaal mevrouwen met oranje sjaaltjes” oranje vlaai aan gretige klanten aanreiken. Acht bakkers hebben twee maanden geoefend en geproefd tot ze de perfecte smaak hadden gevonden. Met marakoeiefruit.
Joris van de Kerkhof: “Is dat speciaal Weerts fruit?” Het blijkt een zuidvrucht.
Op het weblog van de Filiaalhouder zie ik dat je het schrijft als Maracujá.

Het resultaat blijkt mierzoet.

Behalve vlaaien (zondag maken ze er 1 van 5 meter doorsnee, voor het Guiness Book of Records) zijn er dranghekken. En ze gaan “Weert op de kaart zetten als een stad met voorzieningen”. Terwijl de mensen in het verzorgingshuis waarvoor de koningin morgen haar zegetocht begint -belooft de verslaggever- zullen zwaaien.
Er is een website met vrolijke Limburgse stemmen die de koningin het beste wensen. En er is tenslotte “een prachtige zwaan met de vleugels omhoog die niet eens dreigend dobbert op het water en mooi wit afsteekt tegen de oranje loper”.

Zingen deden de vogels ook vandaag weer niet.
Misschien sparen ze de stemmetjes voor morgen.

Benieuwd wat de dag zal brengen

door Reageer

Kletst heel het land (althans de media) over Het Huwelijk – grijpt André Rouvoet z’n kans om z’n vertrek als fractievoorzitter aan te kondigen. Uiteraard via twitter. Waar Arie Slob (z’n opvolger) op dat moment nog schijnheilig meldt dat hij “benieuwd (is) wat deze dag zal brengen”.

We gaan Rouvoet bellen, belooft Lara Rense al om half negen. Maar Rouvoet houdt het kruit droog tot hij om half elf (nét voor het begin van Het Huwelijk) met Slob een persconferentie zal geven.

We moeten het dus doen met politiek verslaggever Margreeth Boer. Die -met veel geluiden op de achtergrond, alsof ze van de straat is geplukt- uitlegt dat het enerzijds wel en anderzijds niet verrassend is dat Rouvoet nu opstapt.
Regeren heeft de CU geen goed gedaan, vertelt ze. De achterban vond dat de partij te bestuurlijk werd en te links. Maar vooral: niet christelijk genoeg.

Zodat Arie Slob nu op het congres van 14 mei met een nieuw profiel en een nieuwe koers op de proppen moet komen. “Terug naar de christelijke wortels” voorspelt Margreeth Boer.

Congres van 14 mei. Dat is over twee weken. Ik kan me niet voorstellen dat Slob dit weekend voor het eerst over z’n toespraak gaat nadenken.
Knap dus hoe de CU-heren deze move een tijd onder de pet hebben gehouden.