Ik probeer in zomerslaap te blijven maar wanneer ik Marc Hamer voor (minstens!) de 50e x hoor praten over ‘de motivatie van de rechter’ plof ik!
Motivatie, dat is of de rechter zin heeft in zijn werk.
Motivering betreft de argumentatie in een gerechtelijke uitspraak.
Oen.
Iemand (vast een man die het niet in z’n hersens zou halen met dit weer zélf in korte broek naar buiten te stappen) heeft bedacht dat het vandaag ‘rokjesdag’ zou zijn.
Dús stuurt het Radio 1 Journaal vandaag al vroeg Marc Hamer op pad op zoek naar blote vrouwenbenen (niks gevonden).
Uiteráárd komt het aan de orde in De Ochtend waar nog even fijntjes door Sven Kockelmann wordt opgemerkt dat niet alle vrouwen kórte rokjes kunnen hébben.
En nu blijkt het de rubriek ‘Trending’ van Lammert de Bruin ook te hebben gehaald.
Wat al bekend was voordat de trendwatcher van wal stak omdat zijn hele tekst daarvóór al op de site stond.
Alleen wat kwootjes werden ter plekke toegevoegd.
Ik kijk op twitter wat er trending is.
Géén rokjesdag.
Wat niet betekent dat eerder op de dag hierover *niet* driftig kan zijn getwitterd.
O.a. door Lammert de Bruin zélf 🙂
Ik lees vooral vrouwen die twitteren dat ze het vertikken, met deze temperatuur een rokje aan te doen met blote benen.
Maar gelukkig is daar nog Jochem Myjer.
Woekeren met teveel zendtijd moet het Radio 1 Journaal.
Serietje hier (zorg) en serietje daar (Waddeneilanden).
Vijf vragen weer eens van stal gehaald. Over ‘wat is onweer’.
Plaatjes natuurlijk en herhalingen voor het geval luisteraars pas laat inschakelen – en anders luisteren ze maar nóg een keer.
Van de baby krijgt het programma geen genoeg.
En gelukkig zijn er nog wat rondjes rond de kerk.
Weiner! Wessel de Jong maakt een leuke reportage over de schuinsmarcheerder.
De bouwvak (opnieuw).
Ook: Bert Koenders over Mali en ontsnapte gevangenen in Irak.
Erg veel aandacht voor Cordaid dat in Nederland armen helpt.
Maar daarmee krijg je drieëneenhalf uur niet vol.
Bovendien wil de luisteraar ook geamuseerd worden maar dan weer niet op een al te suffe manier (sprekend voor mezelf).
Vanochtend drie gezellige onderwerpen.
Edwin Cornelissen die met Adelinde Cornelissen bespreekt dat het weer goed gaat met Parzival (die een hartkwaal heeft).
Marc-Robin Visscher op bezoek bij twee taartenbakkende vrouwen die fan zijn van dat tv-programma over taarten bakken waar iedereen behalve ik naar schijnt te kijken.
‘Oeps’-momenten hebben ze in dat programma wanneer de taart op de grond lazert maar dat blijkt ok als je ‘m maar binnen 3 seconden opraapt.
Tenslotte ook nog een diertje-van-de-dag van Marc Hamer die op de Veluwe op de hei poelen met water vult.
Voor de edelherten en de zwijnen maar vooral voor de Schotse hooglanders omdat Natuurmonumenten daarvoor een zorgplicht heeft.
Niet dat die zo’n dorst hebben, vermoedt boswachter Paul Jansen, maar ze zoeken verkoeling en gaan er daarom middenin staan.
Nou vooruit, dat waren eigenlijk drie best fijne reportages.
Sinterklaas komt eraan.
Het Radio 1 Journaal stuurt Marc Hamer naar Roermond waar hij eerst wat zeurvragen stelt over of het wel goed is gegaan met het paard (dit voor de peuters die mogelijk Radio 1 luisteren) voordat hij overgaat tot de orde van de organisatie.
Wel lief: twee zenuwachtige kindjes die niets in de microfoon durven zeggen maar wél een liedje voor Sinterklaas willen zingen waarna Bert van Slooten belooft dat hij dat zal vertellen aan Sint wanneer hij die later spreekt.
Er is dit jaar een kleinere boot, begint de presentator dat gesprek: komt het wel goed.
Sinterklaas: “Eigenlijk komt alles weer goed.”
– Kinderen vrezen: te weinig kadootjes.
S: “Komt helemaal in orde.”
– Paard is nog niet in Roermond.
“Komt vast goed.”
Zoals het ook goed gaat met de kadootjes voor pappa en mamma en er gaan geen kinderen in de zak en ook niks met de roe terwijl de mijter dit keer goed zal worden opgezet en voor het podium heeft de Sint geen wensen want het zal vast wel goed zijn geregeld.
Waarna Bert van Slooten overgeeft aan “verslaggeverpiet Marc Hamer” in Roermond over hoeveel mensen worden verwacht en dat kinderen polsbandjes kunnen krijgen tegen het zoekraken.
Helemaal vergeten te vertellen over die lieve kindertjes!
Niet dat het veel spektakel zou hebben opgeleverd. Deze Sinterklaas (“ik ben zo oud als iedereen het een beetje verzint”) is misschien een geweldige goedheiligman voor kleuters – voor volwassenen is er niet veel aan.
André Kuipers is terug in Nederland.
Hij mocht in de cockpit zitten en over zijn eigen huis vliegen.
Precies op tijd (om 9 uur) begint de persconferentie waar de astronaut lopend(!) binnen komt.
Hij vertelt dat hij in de ruimte niet alleen uit het raam heeft gekeken om foto’s te maken. Hij heeft hard gewerkt en proeven gedaan en is blij dat hij is overgehaald om te gaan twitteren (yeah!).
Blij is Kuipers ook met de aandacht en “ga uw gang” met de vragen.
Hoe hij zich *voelt* wil Gerri Eickhof (NOS tv) weten.
Met die zwaartekracht enzo.
André Kuipers vertelt.
Heel vriendelijk. Over dat het zwaar tegenviel, die zwaartekracht.
Dat zijn lichaam pijn deed.
Dat hij nog steeds niet helemaal is gewend.
Volgende vraag. Van Marc Hamer (NOS radio).
Hoe het *voelt*.
Met zijn lichaam. De benen.
Zodat André Kuipers opnieuw vertelt.
Over pijn en wennen.
Net zoals hij dat bij die andere persconferentie deed toen hij nog in Houston was.
Met alle Nederlandse journalisten in een grote zaal.
Veel identieke vragen op kleine briefjes.
Nooit een spoor van irritatie. Zelfs geen ‘zoals ik net al zei’.
Beminnelijke man.
Geweldige ambassadeur van z’n metier.
Hoe vaak heeft hij gedacht: ik wil weer terug? Vraagt Marc Hamer ook nog (nu als eerste).
“Héél vaak,” is het antwoord.
Het klinkt heel erg uit de grond van zijn hart.