De Koude Kalkoen

Sven Kockelmann

Wegkijkers en rechtse schreeuwers

door Reageer

Het blijft lastig met de Standpunt-stellingen.
Ze doen hun best iets leuks te bedenken maar slechts zelden leidt dat tot interessante discussies.

Vandaag de prikkelende vraag: verpest de politieke correctheid het asieldebat.
‘We’ (89%) vinden: ja.

Bram Peper, de gast van Sven Kockelmann, vindt ook dat feiten niet mogen worden verzwegen. Dit ivm Keulen en nu ook Zweden.
Hij hoopt dat burgemeester Van der Laan, die gisteren bij DIDD verkondigde dat Amsterdammers zó lief zijn dat dergelijk geweld daar niet kan gebeuren, gelijk heeft. Maar hij vindt hem wel erg optimistisch.
Verder kwam er weinig schokkends uit.

Dan de bellers.
Eerst een vrouw die niet weet wat het begrip ‘politiek correct’ betekent. Een andere vrouw die Radio 1 zélf politieke correctheid verwijt waarop Kockelmann (te) fel reageert.
Blijkbaar een zenuw geraakt.
Ook nog wat complotdenkers. Tenslotte een man die met “het zijn oorlogsvluchtelingen en die hoort ieder land menswaardig op te vangen” niet echt een reactie op de stelling geeft.

In het mediaforum was het Marianne Zwagerman die de kwestie het best benoemde.
Ze signaleert “een verharding in het debat tussen wegkijkers en rechtse schreeuwers terwijl we hetzelfde willen: onze vrijheid behouden; en de lachende derde is het aanrandende moslimtuig”.

We moeten, stelt zij, niet de feiten ontkennen en ons ook geen schaamte laten aanpraten.
En wat Van der Laan en zijn ‘in Amsterdam kan het niet’ betreft: “Alsof daar niet Theo van Gogh met een mes in zijn lijf op straat heeft gelegen.”

Eens gekeken op de website van Standpunt.nl.
Wat de stelling ook is, steeds is de overgrote meerderheid van de stemmers het eens.

Trending

door Reageer

Iemand (vast een man die het niet in z’n hersens zou halen met dit weer zélf in korte broek naar buiten te stappen) heeft bedacht dat het vandaag ‘rokjesdag’ zou zijn.
Dús stuurt het Radio 1 Journaal vandaag al vroeg Marc Hamer op pad op zoek naar blote vrouwenbenen (niks gevonden).
Uiteráárd komt het aan de orde in De Ochtend waar nog even fijntjes door Sven Kockelmann wordt opgemerkt dat niet alle vrouwen kórte rokjes kunnen hébben.
En nu blijkt het de rubriek ‘Trending’ van Lammert de Bruin ook te hebben gehaald.

Wat al bekend was voordat de trendwatcher van wal stak omdat zijn hele tekst daarvóór al op de site stond.
Alleen wat kwootjes werden ter plekke toegevoegd.

Ik kijk op twitter wat er trending is.
Géén rokjesdag.
Wat niet betekent dat eerder op de dag hierover *niet* driftig kan zijn getwitterd.
O.a. door Lammert de Bruin zélf 🙂

Ik lees vooral vrouwen die twitteren dat ze het vertikken, met deze temperatuur een rokje aan te doen met blote benen.
Maar gelukkig is daar nog Jochem Myjer.

Een prikklok voor honden is belachelijk

door Reageer

Sven Kockelmann gaat in gesprek met iemand van de Partij voor de Dieren over dat de honden op Schiphol te hard moeten werken.

Johnas van Lammeren, fractievoorzitter PvdD in Amsterdam, mag uitleggen waar het allemaal *niet* om gaat: niet om de honden van de marechaussee.
En ook niet om (Sven wil leuk zijn) “een speciale hondencao met vakantiedagen”.

Het gaat om de honden die worden ingezet om vracht te besnuffelen voordat die het ruim in gaat. Om vast te stellen dat er geen explosieven tussen zitten.
Dat vinden de honden leuk benadrukt Van Lammeren.
Maar ze moeten vaak te lang doorwerken omdat de expediteurs te weinig honden inhuren zodat ze elkaar niet kunnen afwisselen.
Gevolg: door hun poten zakken en braken van vermoeidheid.

Feiten, wil Kockelmann.
Hoeveel honden hoeveel uur hoeveel “exorbitante arbeidsomstandigheden”.
Tientallen, zegt Van Lammeren, maar exacte getallen heeft hij inderdaad niet.
SK: “Dat weet u dus niet.”

En (Sven wordt nóg leuker): “Een prikklok voor honden is belachelijk.”
Inderdaad en (JvL:) “Het gaat er ook niet om dat er een kwartiertje overgewerkt wordt.”
SK: “Wat wilt u?”
JvL: “Dat de dieren beschermd worden, dat de expediteurs hun verantwoordelijkheid nemen, dat ze niks moeten doen dat hun krachten te boven gaat.”

Waarna de presentator zich blijkt te hebben laten overtuigen want: “Het punt is duidelijk, pas op je hond dan kan hij ook zijn werk beter doen én het is beter voor het dier.”

Mij valt weer eens op hoe beleefd en rustig en vasthoudend sprekers namens de Partij voor de Dieren altijd hun verhaal weten te brengen.
En mij valt ook op hoe Sven Kockelmann de kwestie aan het slot (goed) samenvat in plaats van nog een eigen ‘punt’ te scoren.
Zou de man misschien zélf een hond hebben?

Vakantiebaan

door 2 Reacties

Joost Vullings en Jeroen Wollaars mogen tijdens de vakantie van Lucella Carasso en Tim Overdiek elk een week avond-Radio1Journaal presenteren.
“De leukste vakantiebaan” twittert @wol en daar kan ik me iets bij voorstellen.
In (bijna?) iedere verslaggever schuilt een jongetje of meisje dat als je het diep in het hart kijkt anchor zou willen zijn.

Joost Vullings deed het, vond ik, adequaat.
Niet geweldig, zeker niet slecht.
Hij klonk alsof hij héél goed naar Tim Overdiek had geluisterd en verder alsof hij dolgraag ontspannen wou overkomen.
Ik was er niet kapot van, maar mocht hij nog eens een keer invallen dan kan ik daar mee leven.

Jeroen Wollaars dan.
Takketetakketak!
Er bovenop! Alleen vriendelijk in gesprek met de weerman en de correspondenten.
Verder denderend dwars door de geïnterviewden heen wanneer die niet precies (en dan wel *direct*) zeiden wat hij graag wou horen.
Vooral niemand laten uitpraten, steeds voorop stellend: kijk/hoor eens hoe scherp *ik*, Jeroen Wollaars de presentator, ben.

Ik hoor een Sven Kockelmann kloon.
Een afkat-mannetje.
Een ‘alles draait om mij en niet om het nieuws en zeker niet om de gesprekspartner’-presentator.

Daar word ik vanmiddag zo erg niet goed van dat ik om 17.00 uur de radio UIT zet en deze week het avond Radio 1 Journaal voor ‘gehoord’ verklaar.
Ik schakel volgende week wel weer eens in.
Met hopelijk Lucella Carasso.
Aan wie beide invallers een voorbeeld kunnen nemen kwa natuurlijke charme, scherp en goed ingevoerd zijn zónder de behoefte dat nadrukkelijk te etaleren.

En guess what?
Door mensen op die manier tegemoet te treden krijg je er veel meer uit dan door ze af te blaffen.

Dichtgevroren met een fles cola

door Reageer

Hoogtepunt van de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal zijn de gesprekken met Chizki Loonstein, een Nederlander die is ingesneeuwd op de A1 ten zuiden van Lille.
Om 1 uur vannacht is de man gestrand en elk uur brengt hij spannend verslag uit aan Lara Rense en Marcel Oosten (en de luisteraars).

Loonstein heeft alleen een fles cola waarmee hij zuinig is. Hij ziet de benzinemeter fluks dalen omdat hij de verwarming aan heeft.
Voor hem een vrachtwagen en achter hem een vrachtwagen.
Zijn deur is dichtgevroren.

Een uur later heeft Loonstein door er met twee benen hárd tegen te trappen de deur toch opengemaakt.
Om de vrachtwagenchauffeur te helpen die hij achter zich uit diens cabine zag tuimelen.
(De man heeft diabetes)

“We houden contact” belooft Lara Rense.
Zodat ik even denk dat ze op de redactie blijft speciaal om Chizki Loonstein door zijn ordeal te slepen.
Maar ‘we’ is een pluralis die slaat op de NPO Radio 1 in even na tien uur de persoon van Sven Kockelmann.

Zet duizenden mensen klem in een treurige file en doe ons hun nood voelen via 1 goedgebekte Nederlander die ook nog foto’s maakt.
Hoe déden we dat toch in de tijd voor de mobieltjes.