De Koude Kalkoen

Jessica van Spengen

Sfeer als saus

door Reageer

Aandacht voor een ‘vergeten ramp’.
Zeventig jaar geleden verging het Nederlandse koopvaardijschip de SS Slamat. Vandaag is een herdenking op initiatief van o.a. Frans Luidinga, zoon van de kapitein en toen zeven jaar.

Jessica van Spengen maakt een mooi interview. Ze plakt er een paar kwoots in van de enige (nu zwaar bejaarde) man die de ramp overleefde. Ook al prachtig.

Maar wat me stoort. De ‘sfeer’ die als een nare saus over het geheel is gegoten.
Sfeer in de vorm van een mondharmonica die een weemoedig zeemans(?)lied speelt.
Nadrukkelijk aanwezig in het begin, dan vervangen -vermoed ik- door gerinkel van kopjes. En dan op het eind: daar is-ie weer. Steeds harder. We sluiten ermee af.

‘Sfeer’. Hoor ik vaker in dit soort reportages.
Zeer zelden voegt het iets toe.

Echte sfeer is er zonder dat je het doorhebt.
Zodra je wordt afgeleid door de sturende geluiden, of het nou muziekjes zijn of iets anders, schiet de sfeer het doel voorbij.

Babymoorden gouden greep in komkommertijd

door Reageer

Het is zéér cynisch maar ik heb sterk de indruk dat de NOS een programmatisch gat in de lucht is gesprongen om de babymoord in Nij Beets.
Wéér ‘radiostilte’ rond de formatie, verder zijn er branden in Moskou en is er teveel regen in Pakistan maar laten we eerlijk zijn: het is komkommeren geblazen. Jeroen de Jager laat het ook bij 1 reportage – kassen die in juli(!) door slecht weer zijn vernield.

Maar daar is de 25-jarige tandartsassistente uit Nij Beets die tussen 2002 en nu zeker 3x een baby na de bevalling in een koffer heeft gedaan en op zolder heeft verborgen. Even voor half zeven blijkt: 4x. Of de baby’s dood zijn geboren of na de bevalling zijn gedood moet nog blijken.

Friesland pakt het groots aan met een persconferentie die live wordt uitgezonden.
De hotemetoten willen niet veel zeggen maar Marieke de Vries ontdekt dat het gaat om “een mooi meisje, een leuke sociale meid, lang donker haar, heel veel vriendinnen”. Mensen om haar heen zouden zich hebben afgevraagd hoe het kwam dat ze steeds zwanger was terwijl ze nooit een baby zagen. ‘Adoptie’ zou de vrouw hebben gezegd maar dat bleek niet waar.
De ouders dan – die zouden (zei weer iemand anders) niets hebben gemerkt.

Bert van Slooten belt psycholoog Wim Wolters die herhaalt dat “in dit soort situaties daders ook slachtoffers zijn”. Ze filosoferen samen dat de lijkjes mogelijk niet zijn begraven maar in koffers zijn bewaard omdat de vrouw de kindjes zo “bij zich wilde houden”.
Maar, zegt de presentator (slim!): “Mensen die zijn overleden, die *ruiken*, er is een lucht in huis.” “Je kunt dat technisch wegwerken,” zegt Wolters en aha! doet Bert van Slooten en vraagt hierop helaas niet door.

“Het kan iedereen overkomen,” sluit Wolters nog af: “De daders zijn slachtoffers.”
Ik trek in twijfel dat het iedereen kan overkomen. Ik snap het ook niet. Niet van deze vrouw en niet van die vrouw laatst in Frankrijk. Je hebt toch voorbehoedsmiddelen? Waarom in vredesnaam keer op keer zwanger worden als je dat niet wilt?

Maar ok – de vrouw is natuurlijk gewoon zielig. En moet behandeld worden. En die andere vrouw ook.
Op dit moment zijn Jessica van Spengen en Marieke de Vries in Nij Beets en is John Sarbach er plankgas naar op weg.
Een geschenk in komkommertijd, deze tragedie.