De Koude Kalkoen

Zwavelvreter mist zure regen

door Reageer

De zwavelvreter is een korstmos dat smult van zwaveldioxide ook bekend als ‘zure regen’.
Tijdens de hoogtij van die zure regen (jaren zeventig en tachtig) genoot het mos van de dampen en veroverde de bossen.
Terwijl andere korstmossen het loodje legden of zeldzaam werden.

Jeannette Parramore zoekt met korstmosonderzoeker Kok van Herk op de kronkelige oude dennen in het bos tussen Den Dolder en Soest naar de zwavelvreter. Daar moet het mos zitten áls het ergens zit.
Waren ooit hele boomstammen erdoor bedekt, nu moet er met een loep naar gezocht.
Zoals Van Herk beeldend beschrijft: “In het verleden moest je blind zijn om ze *niet* te zien, nu moet je met je neus tegen de boomstam.”
Want: weg zure regen betekent ook (grotendeels) weg zwavelvreter.

Fluisterend speurt de deskundige op de stammen. Daar! Een paar sporen.
Een chemisch goedje erop en: de zwavelvreter die eigenlijk bruinbeige is slaat rood uit.
Oh! Wat bijzonder! Wat móói.

Het zijn deze reportages die ik in Vroege Vogels het meest waardeer.
Een aaibaar beestje leuk beschrijven is (bijna) geen kunst aan. Een snoeperig vogeltje evenmin.

Maar de mier en het mos.
Geweldig.

Een tsunami aan…

door Reageer

“Een tsunami aan cijfers kregen we deze week over ons uitgestort.”
Zegt Kees Boonman in TROS Kamerbreed.
Eerder vanochtend Marjon van Royen in het Radio 1 Journaal: “President Dilma heeft het over een tsunami aan Europees geld waarmee Brazilië wordt overspoeld.”

Een tsunami aan…
Het is normaal taalgebruik geworden.
Als in ‘erg veel’.

Terwijl ik bij tsunami denk aan die afschuwelijke vloedgolven die mensen meesleuren.
Waarbij ik slechts 1 voorval uit de herinnering opdiep (maar er zijn er vele).

De tsunami in Japan.
Correspondent Kjeld Duits vertelt over een man die hoort dat de tsunami eraan komt en binnen korte tijd zijn huis zal bereiken. In dat huis: zijn invalide echtgenote die niet weg kan vluchten.
Waarop de man zich naar huis spoedt om samen met haar te sterven.

Dát is een tsunami en dát zijn gevolgen.
Ik zou er een lief ding voor over hebben als het begrip niet meer zo uit zijn verband zou worden gebruikt maar het zal wel weer zo’n taalgruwel zijn die al is ingesleten en niet meer valt uit te roeien.

Een paard, een slak en een prijs

door Reageer

Een meisje wil een paard, een slak wint een hardloopwedstrijd, een moeder is de tekening van haar kind spuugzat, een verslaggever van het bezoek van de koningin krijgt op zijn kop, een jongen vertelt zijn ouders dat hij homo is, een kabouter wordt vermist, een kind troost oma na de dood van opa door haar te schrijven en die oma schrijft terug, en nog veel meer.
Daarover gaat het met de Woutertje Pieterseprijs bekroonde ‘Driedelig paard’ van Ted van Lieshout.

Het boek waarin ook nog het perensonnet, het wasknijpersonnet, het lepeltjessonnet, het champignonsonnet staan en je leert rijmen met meloen en framboos is volgens Bregje Boonstra (ooit in de WP-jury maar nu niet): “prachtig gemaakt”.
Verder vindt ze het “een oorspronkelijk idee” om “met plaatjes te dichten”. En ook nog: “brieven schrijven”.
Rood-bruin-grijs zijn de kleuren.

De schrijver klinkt blij. Ook al had hij graag eerder gewonnen. Maar dit jaar is de 25e keer dat de prijs wordt uitgereikt en straks gaan ze met alle winnaars eten en dat is toch ook wel “extra feestelijk”.

Joris van de Kerkhof was erbij en maakt een vrolijke reportage met op de achtergrond vrolijk feestgedruis.
Leuk hoor, denk ik, maar waar gáát dat boek nou over?
Want aan deze samenvatting knoop ik geen touw vast.

Recensie erbij gepakt. Van Biblion.
Dit keer verhouden ze (=de beeldsonnetten) zich inhoudelijk tot blokgedichten (brieven zonder aanhef of afzender in de vorm van een paginavullend blok tekst). De synthese van deze poetische vormen zorgt voor een enerverende leeservaring.

Juist, ja.

Bonnetjes

door 6 Reacties

Henk Bleker, onthullen de presentatoren zo tussen neus en lippen in het Mediaoverzicht, heeft o.a. (!) € 392 gedeclareerd om in Amsterdam in het Okura te overnachten omdat het na een talkshow laat was geworden.
Terwijl hij beschikt over een auto met chauffeur én een door de staat (= jouw en mijn belastingcenten) bekostigd pied-à-terre in Den Haag.

Schandalig. En: verbaast me niks.
Want Bleker, die deugt niet.
En alles wat boven tafel kan komen om de man bij de enkeltjes af te breken is me welkom.

Op twitter vind ik een ander bericht.
Ook nav de door RTL opgeduikelde declaraties van de bewindslieden.

Maxime Verhagen die logerend in het Hilton Arc de Triomphe te Parijs in een kamer van € 395 1 drankje nuttigt uit de minibar (à 8 Euro) wat ik bescheiden vind maar dan:
hij declareert 2x 1 Euro voor ‘charity’.
Kwam er een bedelaar langs? liet hij een Euro fooi achter voor het kamermeisje?

Wat het ook was – hoe haal je het in die functie (of in welke functie dan ook) in je hoofd om 2x 1 Euro ‘voor een goed doel’ op je onkostendeclaratie voor je baas (= jij en ik) te zetten.
Ik ben diep, diep teleurgesteld in mijn favoriete rat.

Nieuws over misbruik slaat niet in als een bom

door Reageer

Een man(60) uit Westkapelle heeft in dertig jaar zeker honderd jongens tussen 14 en 17 misbruikt.
Twee jongens doen aangifte, zelf bekent hij de rest.

“Is het nieuws ingeslagen als een bom” vraagt nieuwslezer Dorald Megens tussen de middag aan Mattijs van de Wiel die zich naar het Zeeuwse dorp heeft gespoed. Nee. “We wisten het allang” hoort hij steeds.
De man gaf de jongens snoep en geld en drank. Hij reed ze naar school (13 km) en naar de disco.
En dan kwam het moment dat hij zijn broek liet zakken.

In de avonduitzending van het Radio 1 Journaal een langere reportage.
“Iedereen wist het dus zei je tegen de kinderen: ga je met X mee, dan is het foute boel” (vrouwenstem)
En: “Ze slaan ‘m liever in mekaar een keer en dan heeft niemand wat gezien.”
Maar aangifte doen? Nee.
Want: “Dan word je als ouder erop aangekeken dat je kind is misbruikt.”

Wat de verklaring ook is, het opengestelde meldpunt kreeg om 18.00 uur pas twaalf telefoontjes en slechts 1 beller wou misschien ook aangifte doen.

“Zegt het iets over de besloten gemeenschap?” oppert Tim Overdiek tegenover persofficier Rob Rammeloo.
Kan.
Maar afgaand op hoe de inwoners vandaag alle mogelijke media uitgebreid te woord staan…

Méér aangiften, zou dat niet fijn zijn? En dan een hogere straf eisen?
Rammeloo wil niet “hengelen naar aangiftes” zegt hij.
Want: “Bij zedenzaken moet het slachtoffer er zelf mee komen.”

Lees als je een beter beeld wil krijgen van de achtergronden de reacties op de site van Omroep Zeeland.