De Koude Kalkoen

Een gaatje in je kop

door Reageer

Ook vandaag verdiept Marc-Robin Visscher zich in stakers.
Dit keer de leraren die zich verzamelen in de Arena met eendjes omdat ze niet ‘in hun eentje’ zijn en een strijdlied: “Laat ons gewoon ons werk doen en dan graag tot ons pensioen.”

Lara Rense en Marcel Oosten bellen met Walter Dresscher van de AOb die op de vraag van Oosten of het écht niet kan met minder geld antwoordt dat wie dat denkt “een gaatje in je kop” heeft. “Zo,” concludeert Lara Rense, “daar kan de minister het mee doen.”
Dresscher: “Ik had het tegen uw collega.”
Dat gelooft de NOS natuurlijk niet dus zetten ze het met een halfslachtig slagje om de arm op hun site.
Terugluisterend zou ik beide interpretaties kunnen verdedigen.

Drie miljoen Euro minder.
Dat klinkt als een hoop maar niets maakt het zo duidelijk als een echt kind: de autistische Tom (11).
Marc-Robin Visscher praat met zijn moeder terwijl de jongen in een andere kamer de Donald Duck zit te lezen.

Ze vertelt hoe Tom leeft bij structuur en voorspelbaarheid.
Wanneer die wegvallen zijn de gevolgen groot.
Zoals toen de juf uitviel en in één week negen verschillende gezichten voor de klas kwamen.
Sommige kinderen gingen gooien met de kerstboom (het was eind december), andere waren zo onrustig dat ze thuis moesten worden gehouden.
Tom, al jaren zindelijk,  plaste en poepte in zijn broek.
Dat doet hij nu, ruim twee maanden later, nog steeds.

“Tom is al afgeschreven op z’n elfde jaar” vat Marc-Robin Visscher samen na het beluisteren van een stukje politiek.
“Niet door mij!” zegt Toms moeder fel. “En ook niet door zijn leerkrachten.”

Mooi, indringend moment in de vroege ochtend.

Niet lopen over het gezicht van de vorstin

door Reageer

“De Euro is geen geld, de Euro kost geld.”
Geert (“ik ben geen cijferfetisjist”) Wilders hád z’n ‘weg met de Euro’-zgn. onderzoek natuurlijk al via de Telegraaf verspreid maar doet het vandaag officieel mét een paar oneliners.
Economen zeggen ‘onzin’ en politici zeggen ‘niet doen’, zodat Joris van de Kerkhof een nostalgisch bezoek brengt aan het Geldmuseum.

Eerst treffen we hem aan een mobieltje van een onbekend merk via een provider met slechte reputatie zodat zijn bijdrage krakend tot ons komt. Het lijkt de avondFiliaalhouder ook te storen want op Lucella Carasso’s: “Sprak je bezoekers” reageert hij bits met “Wat is de laatste keer dat jij in een museum bent geweest?”
Eh. Is dat dicht om half vijf, probeert Lucella (bedremmeld). Joris bedoelt: musea zijn op maandag de hele dag gesloten.
Oh.

Daarna kán het alleen maar leuker worden, en dat wordt het ook.
De conservator van het Geldmuseum is een juweel. Hij doet opgetogen over de licht in de hand liggende guldens, de snoeperig kleine dubbeltjes en: “Die prachtige zonnebloem! Weet u nog – de snip! De vuurtoren.”
Niet alleen mooier – ook beter beveiligd.

Joris van de Kerkhof haalt er geschiedenis bij en winkelwagenmuntjes, bekijkt de ‘gewokkelde Beatrix’ en stapt op de straat voor het museum over de guldenmuntjes die allemaal met de achterkant bóven liggen.
“Uit piëteit,” vertelt de conservator. “Dat je niet over het gezicht van de vorstin zou lopen.”
De Filiaalhouder raakt gaande de uitzending zelf ook steeds beter op dreef en lijkt het steeds meer naar zijn zin te krijgen.

Joris van de Kerkhof is leuk in de avond.
Zeggen dat ik ‘m liever terug zou hebben in de ochtend is natuurlijk een soort van Ceterum censeo Carthaginem delendam esse.
Even zinloos.

Een doekje voor een hele trein

door Reageer

Hartelijk, héél hartelijk dankt Marc-Robin Visscher niet-begrijpende Lara Rense en Marcel Oosten voor de tulpen ( “ik schrok me een ongeluk”) die hij dit weekend kreeg aangereikt. Mét “een klein douceurtje” van 150 Euro. Bruto. En dat, rekende de Filiaalhouder uit, is “nog een heel bedrag” als je het beziet in guldens.
De reden: de verslaggever is 12½ jaar in dienst van de NOS.
MRV: “De langste relatie die ik ooit heb gehad.”

Het is een fraaie aanloop naar het onderwerp: de schoonmakers die hun tiende stakingsweek ingaan.
Marc-Robin Visscher heeft, zegt hij, “de ambitie de zaak los te trekken”. Met Ron Meyer (FNV), Hans Simons (voorzitter van de ondernemers in de schoonmaakbranche), advocaat Martin Brink (als mediator) en schoonmakers.
Die géén bloemen en bonus krijgen wanneer ze 12½ jaar in dienst zijn.

Het wordt niks met dat lostrekken.
Interessant is het wel. Want leuk dat de schoonmakers meer geld willen en doorbetaalde ziektedagen en ‘respect’. Maar 90 seconden voor twee wc’s en een wastafel – mm. Dat kan niet erg grondig gebeuren.
Eén uur voor 3000 vierkante meter stofzuigen. Dat is, vertelt een schoonmaker, 6 km per uur. Wat bij een boswandeling al fiks doorstappen is, kun je nagaan hoe dat is met een zware stofzuiger erbij.

De schrik slaat ons écht om het hart wanneer een schoonmaker onthult dat hij 1(!) doekje krijgt om een hele trein te doen.
“Interessant,” veronderstelt de Filiaalhouder, “voor mensen die nu in de trein zitten en hun appel op het tafeltje hebben gelegd of hun boterham.”
Daar kunnen we wat mee. Nu raakt het óns.

Natuurlijk wist Marc-Robin Visscher best dat het niet Lara en Marcel waren die hem de bloemen hadden gestuurd.
Het was de publieke omroep of om met Prem te spreken: de belastingbetaler. Aan wie hij beleefd vraagt of hij nog een tijdje mag blijven.
Wat mij betreft: dat mag.

Bijen poepen niet

door Reageer

Je hebt bijen in volkeren van vele tienduizenden exemplaren.
Je hebt ook individutjes. Solitaire bijen.

Daarvoor hangt imker Pim Lemmers een kast op bij het Capitool.
Zodat deze dames hun eitjes daar kunnen deponeren (op een rietstengel en in gaatjes van een woning kan trouwens ook).

Aan de zijkant van de kast: een klein klepje.
Dat mag Janine Abbring van de imker over een paar maanden zachtjes openmaken en dan genieten van “het kunstwerk dat ze maken en het zoemen om je hoofd”.

Geel poeder op de auto’s heeft de presentatrice onlangs nog gezien.
Waarvan we vroeger dachten dat het Saharazand was, maar het *is* dus bijenpoep.
“Flauwekul!” roept Lemmers uit. “Een bij poept niet! Bijen legen hun darmen!”

Dat zit zo.
De hele winter zitten bijen binnen. Lekker eten voor de energie en lekker dicht tegen mekaar voor de warmte.
Dan wordt het lente en vliegen ze tegelijk uit en legen hun darmen nadat ze de ontlasting de hele winter hebben vastgehouden.

Bijen zijn zóveel leuker dan je denkt.

foto: Henny Radstaak

De frater en de merel

door Reageer

Ja! daar is-ie!
Frater Willibrordus uit De Bilt

Mijn vermoeden wordt bevestigd: al meldt de man een grasspriet of een mus – hij haalt de uitzending.
“Het was nog donker toen ik gewekt werd door de zang van de merel.
Heerlijk om dat weer te horen.”

Dat was alles.
Maar: het was frater Willibrordus dus luister ik met een warm hart en een vol gemoed.
En ik verzin van alles.

Want: hoeft de frater dan niet extreem vroeg op om te bidden?
Of doet hij daar niet meer aan? Aan dat ‘extreem vroeg op’ dan.
Wel aan bidden natuurlijk.

En: wat slaapt hij licht.
Want ik hoor wel wanneer ik wakker word de merel, maar ik word er niet door gewekt.
Of zou de merel zingen direct naast het slaapkamerraam van de frater?

Dóet de merel het er misschien om?
Wetend dat hij overal elders kan zingen maar dan zou hij nooit de Fenolijn halen maar via frater Willibrordus uit De Bilt natuurlijk wél.

Vroege Vogels mét Frater Willibrordus: een feest.
Vroege Vogels zónder Frater Willibrordus: nét niet goed genoeg.