De Koude Kalkoen

Janine Abbring

“En ik me in mijn laatste koekje verslik…”

door Reageer

Ik wéét het: ze gáát al weg bij Vroege Vogels, Janine Abbring.
Eind van dit seizoen is het voorbij en zal het vrolijke, toffe stemgeluidje van Janine niet meer op de vroege zondagochtend op de radio maar alleen nog achter de schermen te horen zijn.

Uitzitten dus maar, die laatste weken.
Maar dan dóet ze het weer.
“Smak-smak”.

Janine Abbring: “En terwijl onze cd-speler een beetje haperde, ik wou doen of dat ermee te maken heeft dat we buiten zitten maar dat heeft daarmee natuurlijk niets van doen en (stemmetje alsof er iets enorms als een big mac in haar mond zit) *ik mijn laatste koekje wegslik*.
Mensen het gaat lekker vanochtend, vogelpoep op m’n papieren, een presentatrice die nog een koekje in haar mond heeft, maar ja, als je buiten zit dan voelt het toch allemaal wat vrijblijvender of zo.
Je wordt er zo lekker los van zo in de zon.”

Zou het echt komen doordat ze buiten zit?
Eigenlijk kén ik Janine Abbring niet anders dan als ‘kijk/hoor mij eens popi zijn’ met papier dat op de grond valt (als er al geen vogels op poepen) en tjonge, wat propt díe meid veel broodjes en koekjes in haar mond terwijl ze op de klok toch moet zien dat ze over tig seconden weer tegen ons moet babbelen.

Ik heb geen idee of Janine Abbring de hele maand zal presenteren voordat we miv september van haar worden verlost.
Maar van mij mag deze smikkelende presentatrice zo snel mogelijk een muisstille programma-maakster-achter-schermen worden.

Presentatoren

door 3 Reacties

Een presentator maakt of breekt het programma niet helemáál want er is ook een redactie, er zijn verslaggevers en er is nieuwsaanbod.

Een prettige presentator hélpt wel.
Veel.
Terwijl het centraal stellen van een irritante presentator dé manier is een om in theorie goed programma om zeep te helpen.

Dit als aanloop voor:
Wat is Deborah Blekkenhorst een verademing vergeleken met dat popi-jopi-kijk-mij-eens-vlot-zijn (“neem nog een broodje”) Willemijn-meisje.
Gewoon rustig zichzelf. Geen behoefte zich te overschreeuwen.
Deskundig, ingevoerd, ingelezen.
Geen ‘typetje’.

Willemijn Veenhoven met stuiterboy Patrick Lodiers was een paar weken geleden zelfs zo erg dat ik er niet naar kon luisteren.
Mogelijk kleefden de zo begeerde jongere luisteraars toen wél aan het toestel?
Zeg het me! Ik ben reuze benieuwd.

Waar ik ook slecht tegen kan: Janine Abbring.
Datzelfde ‘ben ik niet jofel en hartstikke tof’-toontje en als er al niet een papiertje op de grond waait heeft ze wel een broodje in haar mond wanneer ze weer moet praten.
Wie o wie in de cursus presenteren heeft ooit gezegd dat de luisteraar dat leuk (‘schattig’?) vindt.
Vast niet Lucella Carasso die ons als presentator is ontvallen omdat ze zo nodig nieuwe talentjes wou gaan onderwijzen.

Kan het ook te saai zijn? Te ‘helemaal *niks*’.
Ja.
Frederique de Jong is daarvan het voorbeeld.

Eerst dacht ik: ze moet erin komen.
En: het valt ook niet mee een natuurtalent als Lara Rense op te volgen.
Nu denk ik: die stroefheid, dat werkelijk geen seconde naturel spontaan zijn, dat *is* Frederique de Jong.
En dat is geen genoegen om naar te luisteren.

Zo ‘geen genoegen’ dat ik wel eens denk: zou de NOS dat nou niet horen?
Zou er niet ergens een baas zijn die zich afvraagt of een andere presentatrice in de ochtend beter op haar plaats is?
Deborah Blekkenhorst misschien (ik werp maar een bal op).

En anders gewoon Marcel Oosten alleen.

Tekenen tegen 100.000 dierproeven

door 1 Reactie

Van de 600.000 dierproeven die jaarlijks worden gedaan zijn er 100.000 volgens wetenschappers overbodig, zegt Frank Dales van de Dierenbescherming in Vroege Vogels. “Over de andere 500.000 kun je twisten.”
Hij wil dat we een petitie tekenen om die 100.000 te verbieden.
Met die petitie gaat hij naar “wetenschappers, regelgevers en producenten”.

Over de overbodige testen is Dales duidelijk: producten die al eens getest zijn worden nóg eens getest, wat in Amerika al op dieren is uitgeprobeerd, wordt daar hier ook nog eens op gesmeerd.
Bovendien zégt het niks als een middel op een dier veilig is bevonden – het kan op een mens een heel andere werking hebben.

“Testen op dieren zijn altijd gruwelijk” benadrukt Dales en na als proefdier te zijn gebruikt gaan de dieren niet naar de kinderboerderij maar worden ze afgemaakt.
Ook de dieren die niet zijn gebruikt maar die reserve stonden.
En het zijn niet “alléén muizen en ratten” maar ook konijnen, katten, honden en paarden.
Muizen en ratten vind ik trouwens ook al heel erg.

Waarom niet álle dierproeven (proberen te) verbieden, denk ik, maar volstaan met die 100.000.
De Dierenbescherming wil zo “de geesten rijp maken”.

Van mij mag het sneller.
Maar als ik zie hoeveel idioten met bontkragen rondlopen vrees ik dat Dales gelijk heeft en dat dierenwelzijn zéér voorzichtig en dus traag in de botte hersentjes moet worden gemasseerd.

Gaaf en tof en auto’s

door Reageer

Janine Abbring gaat iets “gaafs en tofs” aankondigen, vertelt ze de luisteraars van Vroege Vogels.
Een vlinderverkiezing.

Zal ze zelf aftrappen met haar eigen keuze?
Nee.
Want: “Ik kijk een beetje (naar vlinders) zoals een vrouw naar auto’s kijkt – is de kleur mooi dan zal het wel goed zijn.”

“Zoals een vrouw..?”
Speak for yourself, Janine, speak for yourself.

Wensen

door Reageer

Wat maakt een vrouwelijke presentator prettig om naar te luisteren?
Hetzelfde als een mannelijke presentator denk ik: kennis van zaken, oprechte belangstelling, flexibiliteit en een open geest.

Jammer vind ik dat verschillende vrouwelijke presentatoren menen dat ze op ‘kjoet’ moeten gaan.
Janine Abbring heeft daar in toenemende mate een handje van.
Lachebekje Janine doet graag ‘spontaan’.
Zodat ze muziek afkondigt met “net op tijd mijn mond leeg!”
En alles is “leuk”.

Erg jammer.
Ik wou dat ze niet kirde en niet kjoet deed.
Ik wou dat haar grote voorbeeld niet Lisa Wade was maar Andrea van Pol.
Ik wens voor 2013 dat Janine Abbring een toontje lager schakelt naar ‘prettig’ ipv ‘tof’.

Verder wens ik dat frater Willibrordus elke week de Fenolijn blijft bellen met steeds hárd intrigerende klassieke muziek op de achtergrond waarbij ik dan denk: die móet ik kennen maar wat is het – en dan is het alweer voorbij.