“Gaat u hem of haar vervolgen?”
“Het klinkt niet alsof u hem of haar nog iets ten laste gaat leggen.”
Zegt Willemijn Veenhoven die een paar dagen geleden nog zo trots vertelde dat ze ooit rechten had gestudeerd.
Even.
Niet afgemaakt.
Jammer dat niet tenminste is blijven hangen dat het niet de (ex-)werkgever is die vervolgt of ten laste legt maar de officier van justitie.
“Het regent homofeestjes tegenwoordig, kortom homofeestjes schieten als paddestoelen uit de grond.”
Willemijn Veenhoven, de taalvirtuoos.
Sharon Dijksma is voor de natuur en ook voor de ondernemers, vertelt ze aan Willemijn Veenhoven en Felix Meurders.
Babbel en kabbel en stroop om de mond en niks aan het handje gesprek.
Na tien minuten snijdt Willemijn Veenhoven “even een ander punt nog dat op de agenda staat, dierenwelzijn” aan.
Dijksma wil een ‘top’ organiseren.
WV: “Nou vindt de Partij van de Dieren…”
Het is Partij *voor* de Dieren, Willemijn! Leer je dat nou nooit?
Maar die partij vindt dus dat aangezien er in het regeerakkoord geen afspraken zijn gemaakt over diervriendelijk beleid, de staatssecretaris verder kan gaan: “Bijvoorbeeld door het verbieden van het levend aan slachthaken hangen van pluimvee.”
SD: “Ja, de Partij voor de Dieren wil het liefst dat ik hun eigen verkiezingsprogramma uitvoer.
Maar we hebben natuurlijk te maken naast de twee vertegenwoordigsters van de Partij van (sic) de Dieren met 148 andere…”
Felix Meurders onderbreekt haar door te wijzen op “dat bééld: van het levend aan slachthaken hangen van pluimvee”.
“Maar ook daar zijn weer stappen die gezet worden” vaagtaalt de politica er lustig op los.
FM: “Maar wanneer komen er uitspraken over, definitieve beslissingen?”
SD: “Er zijn al veel vorderingen gemaakt, heel veel slachthuizen doen het ook niet.”
En ze is “in gesprek”.
FM: “Maar gewoon verbieden?”
SD: “Ik heb zo mijn redenen om het op deze manier met de sector te regelen.”
WV: “Dus voorlopig hangen er nog gewoon levende dieren aan slachthaken.”
Waarop Dijksma de schuld legt bij wie vlees eet “want dan heb je consequenties” en in Nederland proberen we “zo ethisch verantwoord als mogelijk met onze dieren om te gaan” en in onze slachthuizen zijn mooiere regels dan in andere landen.
Maar – wijkt ze bekwaam uit – ze wil wél iets doen aan het veevervoer.
Teveel gesleep, te lang onderweg en dáár gaat ze dus op die ‘top’ over praten.
Los van de inhoud en dat nare toontje van deze pluchezitter: sinds wanneer wordt het morele gelijk van een parlementslid bepaald door het aantal zetels?
Als je zo redeneert kun je net zo goed blind alle oprispingen van de PVV volgen.
Een deel van de vorige maand uit Avifauna gestolen vogels is terug.
Zeven vogels zijn gevonden na een tip.
Felix Meurders belt erover met Dennis Appels van Avifauna.
Na een snel ‘hoe maken ze het’ (goed) wordt hij leuk.
“Was u vooral gelukkig dat de roze buikvink er tussen zat?”
Ja dus (?): “Hoe ziet de roze buikvink eruit, waarom wordt-ie roze genoemd?”
Willemijn Veenhoven komt nú al niet meer bij.
Dan: “De oranje kuifkaketoe, heeft die een oranje kuif?”
En nog meer vogels hebben grappige namen, vinden de zéér melige presentatoren die duidelijk minder (zeg maar: niet) geïnteresseerd zijn in hoe het mogelijk is dat de vogels zijn teruggevonden, waar ze zijn vastgehouden, of is geprobeerd ze te verkopen, of een vermoeden bestaat wie de dieven zijn, waar de rest (nog 12) kan zijn en of het eigenlijk niet een klein wonder is dat ze na een maand nog redelijk gezond blijken te zijn terwijl eerder teruggevonden vogels er erg slecht aan toe waren.
Nee hoor, lachu om de namen en de beschrijving van de vogels.
Er samen bijna in *blijven*.
Niet zo professioneel.
Vind ik.
Een presentator maakt of breekt het programma niet helemáál want er is ook een redactie, er zijn verslaggevers en er is nieuwsaanbod.
Een prettige presentator hélpt wel.
Veel.
Terwijl het centraal stellen van een irritante presentator dé manier is een om in theorie goed programma om zeep te helpen.
Dit als aanloop voor:
Wat is Deborah Blekkenhorst een verademing vergeleken met dat popi-jopi-kijk-mij-eens-vlot-zijn (“neem nog een broodje”) Willemijn-meisje.
Gewoon rustig zichzelf. Geen behoefte zich te overschreeuwen.
Deskundig, ingevoerd, ingelezen.
Geen ‘typetje’.
Willemijn Veenhoven met stuiterboy Patrick Lodiers was een paar weken geleden zelfs zo erg dat ik er niet naar kon luisteren.
Mogelijk kleefden de zo begeerde jongere luisteraars toen wél aan het toestel?
Zeg het me! Ik ben reuze benieuwd.
Waar ik ook slecht tegen kan: Janine Abbring.
Datzelfde ‘ben ik niet jofel en hartstikke tof’-toontje en als er al niet een papiertje op de grond waait heeft ze wel een broodje in haar mond wanneer ze weer moet praten.
Wie o wie in de cursus presenteren heeft ooit gezegd dat de luisteraar dat leuk (‘schattig’?) vindt.
Vast niet Lucella Carasso die ons als presentator is ontvallen omdat ze zo nodig nieuwe talentjes wou gaan onderwijzen.
Kan het ook te saai zijn? Te ‘helemaal *niks*’.
Ja.
Frederique de Jong is daarvan het voorbeeld.
Eerst dacht ik: ze moet erin komen.
En: het valt ook niet mee een natuurtalent als Lara Rense op te volgen.
Nu denk ik: die stroefheid, dat werkelijk geen seconde naturel spontaan zijn, dat *is* Frederique de Jong.
En dat is geen genoegen om naar te luisteren.
Zo ‘geen genoegen’ dat ik wel eens denk: zou de NOS dat nou niet horen?
Zou er niet ergens een baas zijn die zich afvraagt of een andere presentatrice in de ochtend beter op haar plaats is?
Deborah Blekkenhorst misschien (ik werp maar een bal op).
En anders gewoon Marcel Oosten alleen.