De Koude Kalkoen

Marjon van Royen

Katten op Marjon

door 2 Reacties

Marjon van Royen was lang correspondent Latijns-Amerika voor de NOS.
Tot de powers that be besloten dat correspondenten ivm ‘frisheid’ moesten rouleren en zij weigerde haar geliefde Rio de Janeiro in te ruilen voor een plek op de redactie in Hilversum.

Dat was exit Marjon die -vertelt ze in interviews- probeert bij andere Nederlandse omroepen aan de bak te komen wat niet meevalt omdat die haar zien als ‘typisch NOS’.
Toch hoor ik haar af en toe.
Kort. Als er snel iets moet worden becommentarieerd en er -vermoed ik- niemand anders kan worden bereikt.
Maar misschien is dat te somber en is Marjon van Royen bezig weer een mooi nieuw netwerk op te bouwen.

Vanochtend (haar ‘vannacht’) belt RTV Rijnmond haar over de dood van Chavez.
Er ontspint zich een gesprek met veel stiltes en veel zoeken naar woorden (slaapdronken? drankdronken?) en de presentator maakt niet uit collegiale compassie snel een eind aan het gesprek maar sleept het acht minuten voort waarin het steeds pijnlijker wordt.
En zet het dan op de website.

Waarna twitterende journalisten zich als hyena’s op hun gevallen collega storten en Jurgen van den Berg er ook nog eens uitvoerig op in gaat in Lunch!
Zodat ik me afvraag of de collega’s nooit zélf zijn wakker gebeld op een moment dat ze de avond ervoor wat te rijkelijk hadden ingenomen – te laat zich realiserend dat ze beter niet de telefoon hadden kunnen opnemen.

Intussen heeft Marjon van Royen bij de Coen en Sander Show op 3FM toegegeven dat ze gedronken had toen ze gebeld werd door RTV Rijnmond. ‘Ik sliep net een paar uur en had daarvoor biertjes gedronken.’

Stoer.
Niet aan te ontkomen misschien.
Helpt het?
Niet op twitter.
Daar gaan zij die menen het beter weten er nog een keertje éxtra hard overheen.

Afscheid van Marjon van Royen

door Reageer

mvrEen verdrietige (en boze) Marjon van Royen aan de telefoon in DIDD.
Omdat “de liefde eenzijdig is uitgemaakt”.
Door de NOS dus. Die haar miv morgen de laan heeft uitgestuurd omdat ze weigerde van standplaats te wisselen wat de NOS elke vier jaar door z’n correspondenten wil laten doen.

Die liefde, gold die eigenlijk de NOS of je vak, vraagt Tijs van den Brink.
Logische vraag na alle interviews waarin de correspondent al haar gal heeft gespuwd over het dumpen door deze omroep.
Haar vak, maar toch ook wel de NOS.
Omdat die als enige nog serieus aan buitenland doet, zegt Marjon van Royen (volgens mij vergeet ze de VPRO en toch ook wel de EO zélf).

Het is haar droombaan, vertelt ze.
Omdat ze nieuwsgierig is en 36 landen heeft om nieuwsgierig naar te zijn en nee, ze wordt nóóit ‘aardbevingenmoe’.

Bang is ze wel eens maar ze laat zich er niet onder krijgen.
Ook niet door de mannen die haar in haar eigen huis overvielen nadat ze – denkt ze – een week eerder haar honden hadden vermoord.

We horen wat Van-Royen-fragmenten.
Emo-radio.
Waarvan je moet houden.
Zelf vond ik haar wel eens over een grens gaan maar ik heb tegelijk een zwak voor haar unieke stijl waarin ze zichzelf nooit buiten schot houdt.

En nu?
Geen enkele andere Nederlandse opdrachtgever wil haar hebben.
Dus gaat ze een boek schrijven.
O, concludeert Tijs van den Brink, maar dat is óók werk.
Wat waar is.
Alleen brengt het weinig brood op de plank.

Waar zou Marjon van Royen dan verder van gaan leven?
Heeft ze gespaard? Heeft ze iemand die bijspringt?
Of moet ze een ánder baantje nemen?
Dat zou echt doodzonde zijn.

Een tsunami aan…

door Reageer

“Een tsunami aan cijfers kregen we deze week over ons uitgestort.”
Zegt Kees Boonman in TROS Kamerbreed.
Eerder vanochtend Marjon van Royen in het Radio 1 Journaal: “President Dilma heeft het over een tsunami aan Europees geld waarmee Brazilië wordt overspoeld.”

Een tsunami aan…
Het is normaal taalgebruik geworden.
Als in ‘erg veel’.

Terwijl ik bij tsunami denk aan die afschuwelijke vloedgolven die mensen meesleuren.
Waarbij ik slechts 1 voorval uit de herinnering opdiep (maar er zijn er vele).

De tsunami in Japan.
Correspondent Kjeld Duits vertelt over een man die hoort dat de tsunami eraan komt en binnen korte tijd zijn huis zal bereiken. In dat huis: zijn invalide echtgenote die niet weg kan vluchten.
Waarop de man zich naar huis spoedt om samen met haar te sterven.

Dát is een tsunami en dát zijn gevolgen.
Ik zou er een lief ding voor over hebben als het begrip niet meer zo uit zijn verband zou worden gebruikt maar het zal wel weer zo’n taalgruwel zijn die al is ingesleten en niet meer valt uit te roeien.

Schreeuwen in een inferno

door 2 Reacties

Marjon van Royen vertelt over de gevangenisbrand in Honduras.
“Moet je voorstellen, bijna de helft van de gevangenen is verbrand, in een soort inferno.
Honderden mensen, gestikt in de rook, levend verbrand, terwijl ze gewoon nog aan het schreeuwen waren.”

Marcel Oosten: “Marjon, is inmiddels duidelijk hoe die brand nou is ontstaan?”
MvR: “Nee. Nou het laatste bericht is dat een wanhópige gevangene zijn matras in brand zou hebben gestoken. Anderen zeggen weer dat er kortsluiting zou zijn geweest, maar weet je, het dóet er niet eens toe wat nu eigenlijk de oorzaak is.
Want dit is gewoon een kroniek van een aangekondigde tragedie.”

“De overheidspolitiek is, laten we zeggen: privatiseren van de gevangenissen. Dat betekent dat de bewakers geen enkele rol spelen en dat dus de machtigste bende het voor het zeggen heeft.”

“Rijke of machtige gangleiders die kopen zich eenvoudig vrij, dus die zitten niet. (..) Het is dus vooral de zwakste schakel van de maatschappij die in die gevangenissen belandt. Kleine drugsdealertjes. Lagere gangleden.
En daarom komt het dat het grootste deel van de mensen die vast zaten, die nu dood zijn, die zaten in voorarrest. Géén veroordeling. Honderd mensen in deze gevangenis, géén veroordeling. Gewoon mensen die verdácht worden.
Dat heeft alles te maken met een niet-werkend justitiesysteem.”

Een supervertelster is Marjon van Royen.
Nooit onderbroken door de anders zo kritische presentatoren met een ‘hoe weet je dat zo zeker’ of tenminste een ‘maar waarom volgt volgens jou uit het één noodzakelijk het ander?”

Katholiek allerlei: 1 stap vooruit, 2 stappen achteruit

door Reageer

De in de rk-kerk geïnteresseerde luisteraar wordt vandaag in het Radio 1 Journaal op haar wenken bediend.
Argentinië heeft het homohuwelijk (Marjon van Royen: “een project van de duivel”) erkend. Ondanks “een kruistocht van honderdduizenden gelovigen”.

Geschorst
De bisschop van Haarlem heeft pastoor Vlaar uit Obdam die zondag een ‘Oranjemis’ had opgedragen geschorst. Weliswaar had de man itt zijn collega’s een volle kerk maar ‘pastoor Paul’, zoals de voorganger genoemd wordt, vermengde al eerder wereldse zaken in de mis. Mag niet, vindt bisschop Punt. Dus moet de man zich bezinnen. Aardige man lijkt het me, pastoor Paul. Gelukkig staat het parochiebestuur (Lara Rense belt vice-voorzitter Win Bijman) achter hem. En het filmpje op YouTube dat de pastoor de das heeft omgedaan is vals gemonteerd.

Hulp
Verder heeft de paus bisschop Hurkmans van Den Bosch twee hulpbisschoppen gegeven. Jan Liesen, een brave borst van wie niemand ooit had gehoord, begrijp ik van KRO’s Gerard Klaassen en: Rob Mutsaerts.
Conservatief. Steunde Cor Mennen (homofilie-zaak), steunde Jan Heeffer (vergeleek abortus met massavernietiging door nazi’s) en uitte op zijn inmiddels gesloten weblog harde kritiek op Hurkmans.
Hurkmans heeft zich tijdens de persconferentie goed gehouden. Hij zei, dat hij tegen kritiek kan en dat hij er vanuit gaat dat Mutsaerts in zijn nieuwe rol een andere toon zal aanslaan. Wat volgens Klaassen “nog moet blijken”.

Dompertjes
Rk-dompertjes: Mutsaerts benoemd op dezelfde dag dat pastoor Paul wordt geschorst.
Die laatste, die volgens Bijman 365 dagen per jaar pleegt te werken, mag nu verplicht vakantie houden.
Balletje trappen met zijn neefjes en nichtjes.
Het is hem van harte gegund.