De Koude Kalkoen

House snoeihard door de aula

door 1 Reactie

De aanleiding voor het gesprek met uitvaartonderneemster Saskia Koffijberg is een beetje ver gezocht (nl: fusie tussen Monuta en Yarden).
Voelt zij, ZZP-er met collega Esther Laan, zich door de fusie bedreigd?
Nee.
Want: “De markt is zo groot als-ie is.”

Kunnen zij meer maatwerk leveren dan een grote onderneming (ja) en zijn ze duurder (nee) stelt Jurgen van den Berg wat obligate vragen tot hij doordringt tot de/zijn kern: wat bezielt een (mooie, jonge) vrouw om iets met lijken te gaan doen.

Tja. Waarom wórd je iets.
“Het zit in je en dat wil je uiten. Je bént het.”

Maar, veronderstelt de presentator, het “is toch helemaal niet léuk”.
Natuurlijk is er verdriet maar er zijn ook mooie verhalen en grappen.
Alles aan (schone) schijn valt weg: “Je stapt heel puur een gezin in.”

Komt Saskia Koffijberg “gekke dingen” tegen?
Zijn er zaken die ze mensen afraadt? Zijn er vreemde wensen?
“Misschien vind ik niet zo heel veel gek” reageert ze.
Maar inderdaad, als muziek wordt gekozen waarvan mensen zich wellicht de betekenis van de tekst niet realiseren, zegt ze wel eens: “bent u zich bewust..”
Aan de andere kant: toen laatst iemand een housenummer *snoeihard* door de aula wou laten schallen “had dat ook wel charme”.

Wat de begrafenisonderneemster vooral wil: dat mensen er vantevoren over nadenken.
Zoals we wél doen over een verre reis over een huwelijk.
JvdB: “En dit is een héle verre reis wou u zeggen.”

Tenslotte het écht creepy onderwerp waar omheen nu lang genoeg is gedraaid: “Zelf met zo’n lichaam aan de gang moeten – hoe is dat?”
“Daar word je voor opgeleid,” zegt Saskia Koffijberg zakelijk.
“Je kan die knop omzetten of niet. En dat weet je binnen 24 uur.”
In detail gaan wil ze niet maar: “Ik hou voor ogen, zolang ik normaal doe is het voor de nabestaanden ook normaal.”

Leuk gesprek.

Niet meer alpaca’s kijken vanaf het Willy Dobbeplantsoen

door 1 Reactie

Bijgelicht door alleen een zaklantaarn klimt Joris van de Kerkhof met het bestuur van kinderboerderij Vijverhof in Olst over een hek.
De drie bestuursleden willen hem laten zien waar hun zes gestolen alpaca’s uit de stal zijn gehaald.

In de nacht van zondag op maandag verdween de jongste.
De man van één van de bestuursleden hád de nacht erna nog willen posten maar zag daar vanaf en toen kwamen de dieven terug voor de rest van de groep.

“Zijn jullie verzekerd?” vraagt Joris van de Kerkhof praktisch, maar nee.
Het gaat ook niet alleen om het geld maar om de “emotionele waarde”- de dieren zijn op de kinderboerderij geboren.
Láng (15-20 jaar) geleden zijn twee alpaca’s kado gedaan.
De dames zwanger maken valt niet mee (“bevriende relatie komt met een hengst”) en dan baren ze na 11 maanden en 10 dagen een baby.

Nu wég dus.
Uit de stal gehaald. Heg vernield.
En we mogen nog blij zijn dat hangbuikzwijntjes Frans en Annie er doorheen zijn geslapen en niet aan de wandel zijn gegaan de dijk op.

Je kón tot voor kort op bankjes naar de alpaca’s zitten kijken.
Op het Willy Dobbeplantsoen.
Weet de verslaggever het nog?
Waldolala? Sjef van Oekel? “Die gaf altijd over in de fietstas.”

Mijn humor was het niet zodat ik even moet googlen en ik begrijp nu dat het heel bijzonder is, dat plantsoen.
Niet voor niets dus dat het bestuur er steeds op terugkomt.

“En nu?” vraagt Joris van de Kerkhof.
Berouw zou wel fijn zijn.
Dat de dieven ze terugbrengen.
Maar de hoop daarop is niet groot.
Of anders: “Dat iemand denkt wat vind ik dat nou jammer dat de kinderboerderij geen alpaca’s meer heeft, ik heb er nog wel een paar in de aanbieding.”

Terug over het hek (dat moest zo, omdat de sleutel was vergeten).
En zuchten: “Het is heel naar, heel verschrikkelijk.”

Een smartphone en een baal stro

door 4 Reacties

Dát is fijn wakker worden: de plofkip verdwijnt uit de supermarktschappen.
In 2020 (of eerder).
En in 2015 krijgt-ie al een fijn leven.
Met meer ruimte en strooisel. Verder komt er een nieuw ras dat langzamer groeit.
Dat heeft het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel besloten.

Een uur later legt Hanneke van Ormondt van Wakker Dier uit waarom er te vroeg is gejuicht.
De supermarkten kunnen nog 7 jaar stunten met kip en de beloofde verbetering van het kippenleven komt uit een smartphone meer aan ruimte en een baal stro.
Sterker: er was in een eerder overleg méér beloofd en dit is eigenlijk een stap terug.

Klopt dat? Is een belofte gebroken?
Lara Rense wil het weten van Ben Dellaert van het Productschap Pluimvee en Eieren die geen ja en geen nee zegt (dus: ja) en het houdt op “een zo optimaal mogelijk compromis voor mens en dier en milieu”.
En dat van die “smartphone en een baal stro” klopt óók althans Dellaert spreekt Marcel Oosten niet tegen wanneer die dat voorlegt.

En *is* dit wel het eind van de plofkip?
Nee.
Want 70% van de in Nederland gefokte kippen is voor de export en zolang de buitenlandse afnemers niet piepen gaan de Nederlandse kippenhouders gewoon op de oude voet door.

Sven Kockelmann belt Frank Dales van de Dierenbescherming.
Die zit, vertelt hij, “tussen Wakker Dier en de supermarkten in”.
Want dit is “een stap in de goede richting en de uitdaging is of je kunt blijven lopen”.

Nu, rekent Dales voor, zitten 21 kippen gepropt op 1 vierkante meter en in 2015 wórden dat er … 19!
Terwijl – nog steeds Dales – “wetenschappelijk is aangetoond” dat het er maximaal 15 moeten zijn en liefst 12.
Toch: hij heeft “goede hoop”.

Zo’n slappe reactie maakt weer eens duidelijk hoe noodzakelijk de aanpak van Wakker Dier is.
Naming and shaming werkt toch een stuk beter dan dat ‘goed gedaan jochie nu nóg een klein stapje en in 2020 praten we verder’.

“U heeft vis maar stél nou dat…”

door 4 Reacties

“Mag ik ook wat vragen mag ik ook wat vragen mag ik ook wat vragen” drenst een kind door de 1e reportage van John Sarbach heen.
De verslaggever is bij Ikea en treft in het restaurant klanten die géén balletjes-met-paardenvlees eten (man: “de lasagne zag er lekker uit”).

2e reportage.
Vrouw: “Er wordt met zoveel dingetjes gesjoemeld” (over dat paardenvlees dus).

Dan: “Mag ik even aanschuiven” bij een stel.
JS: “Wat bent u aan het eten?”
Man: vis met friet.
JS: “Nog overwogen de zweedse gehaktballetjes te nemen?”
Man: “Nee, we hebben hier genoeg aan.”

JS: “Er zit paardenvlees in, hè.
In de zweedse balletjes.”
Man: “O. Is dat ongezond?”

JS: “Uw vrouw heeft exact hetzelfde, hè?”
Vrouw: ja.
JS: “En wat vindt u van die hele discussie over paardenvlees?”
Vrouw heeft het niet gevolgd.

JS: “Ja maar stel nou dat… u heeft vis maar stel nou dat u zweedse balletjes had genomen en ik kom hier aan tafel u vertellen dat er paardenvlees in zit…”
(stilte)

JS: “Had u dat een probleem gevonden?”
Vrouw zou dan even hebben moeten ‘nadenken’.
JS: “U was dan toch wel een beetje boos geworden?”
Vrouw: “Beetje wel.”
JS: “Nou, smakelijk nog verder.”

Voxpop.
*zucht*

Geen geraniums maar dossiers

door 5 Reacties

“Hébt u geen geraniums?!”
Dát lijkt Sven Kockelmann een dolkomische opening van het gesprek met de 75-jarige Hans van Eck die over een maand wordt beëdigd als advocaat.
Hij moet er dan ook vooral zélf erg hard om lachen.
“Nee gelukkig niet,” antwoordt Van Eck.
Wat hij wel heeft? Dossiers.

De man heeft anderhalf jaar strijd gevoerd omdat de Orde van Advocaten hem te oud vond om advocaat te worden.
Had te maken met zijn leeftijd én omdat hij gaat werken als eenpitter en dus met een buitenpatroon.

“U was rechter.”
Zegt Sven Kockelmann maar dat ligt anders.
Van Eck was ingenieur en rechter-plaatsvervanger: “Dan word je ingeschakeld voor zaken waar jij inbreng kunt hebben.”
Dús, concludeert de presentator, “heb je wel verstand van het rechtboek van strafrecht…”
Dat niet (en bovendien is het wétboek).

“Hebt u geen vakantieplannen en geen gezellige vrouw!”
Sven Kockelmann heeft er nog steeds schik in.
Maar Van Eck, een niet alleen slimme en energieke maar ook érg vriendelijke Brabander, laat zich er niet onder krijgen en stelt ons gerust dat hij die wél heeft.

SK: “Wanneer is uw eerste zaak?”
In de rechtszaal bedoelt hij.
Van Eck legt nog steeds vriendelijk uit dat zaken niet per se voor de rechter hoeven komen.
SV: “Maar als je advocaat bent geworden wil je toch in die toga met dat befje voor gaan pleiten?!”
Van Eck (nogmaals): “Niet iedere zaak wordt afgewikkeld met een pleidooi.”

Waarop de presentator: “Dus alle ouderen die niet meer aan de bak komen – word advocaat!”
Misschien niet álle ouderen, Sven Kockelmann.
Aangezien kennis van het recht een basisvereiste is schat ik jouw kansen tzt niet erg hoog in.