De aanleiding voor het gesprek met uitvaartonderneemster Saskia Koffijberg is een beetje ver gezocht (nl: fusie tussen Monuta en Yarden).
Voelt zij, ZZP-er met collega Esther Laan, zich door de fusie bedreigd?
Nee.
Want: “De markt is zo groot als-ie is.”
Kunnen zij meer maatwerk leveren dan een grote onderneming (ja) en zijn ze duurder (nee) stelt Jurgen van den Berg wat obligate vragen tot hij doordringt tot de/zijn kern: wat bezielt een (mooie, jonge) vrouw om iets met lijken te gaan doen.
Tja. Waarom wórd je iets.
“Het zit in je en dat wil je uiten. Je bént het.”
Maar, veronderstelt de presentator, het “is toch helemaal niet léuk”.
Natuurlijk is er verdriet maar er zijn ook mooie verhalen en grappen.
Alles aan (schone) schijn valt weg: “Je stapt heel puur een gezin in.”
Komt Saskia Koffijberg “gekke dingen” tegen?
Zijn er zaken die ze mensen afraadt? Zijn er vreemde wensen?
“Misschien vind ik niet zo heel veel gek” reageert ze.
Maar inderdaad, als muziek wordt gekozen waarvan mensen zich wellicht de betekenis van de tekst niet realiseren, zegt ze wel eens: “bent u zich bewust..”
Aan de andere kant: toen laatst iemand een housenummer *snoeihard* door de aula wou laten schallen “had dat ook wel charme”.
Wat de begrafenisonderneemster vooral wil: dat mensen er vantevoren over nadenken.
Zoals we wél doen over een verre reis over een huwelijk.
JvdB: “En dit is een héle verre reis wou u zeggen.”
Tenslotte het écht creepy onderwerp waar omheen nu lang genoeg is gedraaid: “Zelf met zo’n lichaam aan de gang moeten – hoe is dat?”
“Daar word je voor opgeleid,” zegt Saskia Koffijberg zakelijk.
“Je kan die knop omzetten of niet. En dat weet je binnen 24 uur.”
In detail gaan wil ze niet maar: “Ik hou voor ogen, zolang ik normaal doe is het voor de nabestaanden ook normaal.”
Leuk gesprek.