door Jeanne 5 Reacties
Vraag in de Nieuwsquiz van Lunch!
“In welk land is een 8-jarige jongen met een 61-jarige vrouw getrouwd?”
Het antwoord is Zuid-Afrika.
Jurgen van den Berg: “Op een oude fiets moet je het leren zeggen ze wel eens maar dit gaat wel heel erg ver.”
Op een oude fiets moet je het leren?!
Nodigt-ie -braaf!- twee slimme vrouwen uit voor het Mediaforum, zakt de presentator met deze opmerking toch weer *hard* door het ijs.
door Jeanne 2 Reacties
Franz Léhar was fout in de oorlog.
Dat is toch even slikken na een ochtend die begint met overvliegende kraanvogels en mollen die je kunt wegtrillen (in Vroege Vogels).
Johan Bosveld schreef ‘Componist van Hitler. Franz Lehár, operette en ontkenning in Wenen’ en maakt zich in OVT erg boos over de “opportunist” van wie ik graag ‘Die Lustige Witwe’ mag draaien en als ik wil huilen ‘Das Land des Lächeln’.
Hitler en Léhar? Hitler hield toch van Wagner, veronderstelt Jos Palm.
“Je houdt nooit van één componist” legt Bosveld uit waarna Palm operette betitelt als “gehuppel”.
Wat ik vind getuigen van arrogante dommigheid: te lui om je in het onderwerp te verdiepen en dan maar iets denigrerends roepen omdat je aanneemt dat je publiek óók wel op het genre zal neerkijken.
Collega Laura Stek maakt het even later nog bonter door Richard Strauss (Rosenkavalier) met Johann Strauss sr (Radetzkymars) te verwarren.
Door Léhar geschreven muziek werd gebruikt als oorlogspropaganda.
Zo werd het Wolgalied uit Der Zarewitsch gedraaid door de Duitse soldaten aan het oostfront.
Waarna ze Léhar brieven schreven met het verzoek om een gesigneerde foto.
Laura Stek: “En was Léhar daarvan op de hoogte?”
Ja meisje, dat zégt Bosveld toch net? Dat hij die brieven kreeg?
Het ongemak dat Léhar een joodse vrouw had werd door de Nazi’s opgelost door haar tot ere ariër te maken.
Dus, concludeert Bosveld, had Léhar ook zijn joodse vrienden en collega’s kunnen (proberen te) helpen.
Maar hij deed *niets*.
Zijn librettist Löhner heeft – aldus Bosveld – tot op het laatst in Auschwitz zitten hopen dat Léhar hem zou redden maar niks daarvan.
De Engelstalige Wikipedia zegt overigens: Lehár’s influence was limited: it is said that he tried personally to secure Hitler’s guarantee of the safety of one of his librettists, Fritz Löhner-Beda, but he was not able to prevent the murder of Beda in Auschwitz-III.
Maar baseert zich daarbij op een bron uit 1968 dus ik ga er maar vanuit dat Bosveld gelijk heeft.
Zodat ik nu twéé redenen heb om voortaan iets minder te genieten van ‘Da geh’ ich ins Maxim’.
De andere heet Johan Heesters.
Maar vooruit, nog éven dan…
http://www.youtube.com/watch?v=2ISMIZCozCY&feature=share&list=PLCB6DC505AEEFE049
door Jeanne 2 Reacties
Marjon van Royen was lang correspondent Latijns-Amerika voor de NOS.
Tot de powers that be besloten dat correspondenten ivm ‘frisheid’ moesten rouleren en zij weigerde haar geliefde Rio de Janeiro in te ruilen voor een plek op de redactie in Hilversum.
Dat was exit Marjon die -vertelt ze in interviews- probeert bij andere Nederlandse omroepen aan de bak te komen wat niet meevalt omdat die haar zien als ‘typisch NOS’.
Toch hoor ik haar af en toe.
Kort. Als er snel iets moet worden becommentarieerd en er -vermoed ik- niemand anders kan worden bereikt.
Maar misschien is dat te somber en is Marjon van Royen bezig weer een mooi nieuw netwerk op te bouwen.
Vanochtend (haar ‘vannacht’) belt RTV Rijnmond haar over de dood van Chavez.
Er ontspint zich een gesprek met veel stiltes en veel zoeken naar woorden (slaapdronken? drankdronken?) en de presentator maakt niet uit collegiale compassie snel een eind aan het gesprek maar sleept het acht minuten voort waarin het steeds pijnlijker wordt.
En zet het dan op de website.
Waarna twitterende journalisten zich als hyena’s op hun gevallen collega storten en Jurgen van den Berg er ook nog eens uitvoerig op in gaat in Lunch!
Zodat ik me afvraag of de collega’s nooit zélf zijn wakker gebeld op een moment dat ze de avond ervoor wat te rijkelijk hadden ingenomen – te laat zich realiserend dat ze beter niet de telefoon hadden kunnen opnemen.
Intussen heeft Marjon van Royen bij de Coen en Sander Show op 3FM toegegeven dat ze gedronken had toen ze gebeld werd door RTV Rijnmond. ‘Ik sliep net een paar uur en had daarvoor biertjes gedronken.’
Stoer.
Niet aan te ontkomen misschien.
Helpt het?
Niet op twitter.
Daar gaan zij die menen het beter weten er nog een keertje éxtra hard overheen.
Maandag keert een toestel van Easyjet terug naar Schiphol omdat er ganzen in de motoren terecht zijn gekomen.
Dús gaat Maino Remmers op bezoek bij “jager en boer” Reinier van Elderen en bespreekt met hem wat er allemaal tegen ganzen wordt gedaan en dat het niet helpt.
Maino Remmers:
“Ze vreten alles op, hè?”
Jager: “Ja, bijzondere planten en zeldzame soorten.” (O?? Welke dan?)
MR: “Levert het nog wat op, een gans schieten?”
Slechts 50 cent bij de poelier.
MR: “We moeten meer gans gaan eten.”
Jager: “Ja want ze brengen schade toe aan de landbouw en aan de natuur en aan de vliegveiligheid dus ik zou zeggen: Eet een gans en geef de natuur ook een kans.”
Wat ook kan, behalve schieten: eieren rapen.
MR: “Zijn ze lekker?”
Rapen mag overigens alleen met vergunning net als schieten.
MR: “Er is ook een discussie geweest over vergassen, bedwelmen zachter uitgedrukt maar dat kan alleen als ze in de rui zijn.”
Klopt. Dan heb je er, weet de jager, “in 2-3 uur wel 500-700 tegelijk en dan zijn ze binnen 40 seconden…”
MR rondt af: “Tja, we moeten meer ganzeneieren gaan eten misschien en de ganzen eten dan is het ook weer interessanter om ze te schieten.”
Denk je dat ik het eenzijdig samenvat en dat Maino Remmers wél kritische vragen stelde en er blijk van gaf dat hij zich écht in de materie had verdiept?
Lees zijn weblog en laat je uit de droom helpen.
Je kunt daar ook de hier beschreven fragmenten beluisteren.
Gisteren erger ik me vijftig tinten (minstens) groen en geel aan het nieuwe avond-Radio 1 Journaal.
Mn de onbenullige opdracht aan de live verslaggever die daarmee ongelooflijk kneuterig aan de gang gaat daarin gestimuleerd door de presentator veroorzaakte bij mij een wildwoest waas voor de ogen.
Vandaag gaat het tweetal niet ginnegappen (dat is een pre).
En tel ik als (deels) serieuze onderwerpen: debat TK over crisis, gesprek met twee jeugdwerklozen, Sacha de Boer die ons gaat verlaten, Korea, Van Persie, China, burgers die naar de kroning willen, Diane-pil, fototentoonstelling Eve Arnold, Robert M., Kenia.
Jeroen de Jager is naar Groningen ivm echtpaar dat is vermist en toen gevonden en zou het een misdrijf zijn en wát zijn het voor mensen.
“Heel veel raadsels” wordt de live verslaggever gewaar.
En: “Het voelt een beetje als een detective, dat krijg je als je ter plekke bent met al die plaatsen delikt!”
De politie, vertelt hij, is bezig met ‘passantenonderzoek’: “ze hebben alle huizen nagelopen en dat heb ik zelf ook gedaan.”
Zo weet Jeroen de Jager nu dat het gaat om een “heel gewoon echtpaar”.
Om dat vast te stellen heeft hij ook nog bij ze door de ruiten naar binnen staan loeren en zag: “een lederen bankstel en een rotan gevlochten hart voor het raam en een emaille bordje met een klein hondje aan de gevel”.
(O got, geef me dat als ik tragisch aan m’n eind kom R1J NIET Jeroen de Jager met zijn nieuwsgierige neus tegen mijn al een tijdje niet gewassen ramen duwt)
Ik word, zakelijk samengevat, niet veel wijzer van dit soort reportages en zou de NOS vriendelijk willen verzoeken ze achterwege te laten.
Bel gewoon vanuit de studio over de voortgang van het onderzoek – dat informeert me genoeg.
En Lucella Carasso?
Die deed het best goed.
Zoals ze het altijd best goed (of nog veel béter) doet.
Alleen valt het me bij zes(!) plaatjes moeilijk de aandacht bij de -grotendeels- serieuze onderwerpen te houden. Bij elk muziekje zakt wat concentratie weg.
En bij het volgende item krijg ik die niet meer terug.
Zodat R1J in de avond -meer dan in de ochtend- een gevalletje oor-in-oor-uit-behang wordt.
Lucella Carasso verdient beter.
De luisteraar trouwens ook.