De Koude Kalkoen

“Ik doe het voor de vlinders!”

door Reageer

Jullie die stemmen op ‘de mooiste vlinder van Nederland’ blijken te denken dat de X-factor van de heivlinder nul is. Hij staat nl helemaal onderaan de top-40.
Ik kende ‘m niet maar op de site van Vroege Vogels staat een foto en ik vind het wel een leukerd. Bescheiden basiskleur, licht-gekartelde randjes en een paar nopjes om ‘m op te vrolijken.
Geen Lady Gaga onder de vlinders maar dat spreekt mij juist wel aan.

De kléine heivlinder (dat is die links op de foto) is een aparte soort die in Nederland alleen nog voorkomt op het Kootwijkerzand. Hooguit 100 exemplaren zouden er nog wonen. En die redden het niet als het gebied dicht groeit met bomen en mos.
Zodat de Vlinderstichting aan de gang gaat met Geocachers (die wel eens iets terug willen doen voor de natuur).

Knap! Daar gaat een tak van een boom.
Zaag! Daar gaat een den.
Schep! Daar verdwijnt een mos.
Alles om het terrein kaler te maken zodat de wind vrij spel krijgt en het zand gaat stuiven.

Henny Radstaak is erbij.
Hij informeert ons over het terrein, over de vlinder én over geocaching.
Aan dat spel (via coördinaten schatzoeken) kun je verslaafd raken, vertelt een man.
“Maar ik doe het voor de vlinders!” verzekert ons een vrouw.

De kleine heivlinder krijgen ze niet te zien.
Die is nu nog rups, licht Anco de Graaf van Staatsbosbeheer toe.
Wil je hem zien vliegen dan moet je in augustus terugkomen.
Vorig jaar zag hij er toen 30-40 op 1 dag.

Eén van de geocachers zag de kleine heivlinder nog nooit en vindt het niet belangrijk dat het beestje kwa kleuren niet kan tippen aan de dagpauwoog: “Alles wat leeft is toch mooi, bijzonder.”
Zo is het.

Leuke reportage trouwens van -weer- Henny Radstaak.

Haaien in de CT-scan

door Reageer

“Kijk uit! Kijk uit! Daar ging een bak met haaien!”
We horen een fragment uit de tv-reportage die Vroege Vogels dinsdag zal uitzenden.
Menno Bentveld loopt mee met onderzoekers die haaien uit Naturalis vervoeren naar het ernaast gelegen ziekenhuis om ze daar aan een CT-scan te onderwerpen.

Knap stom, denk ik, om ze dan bijna te laten vallen.
Maar vermoedelijk is dit bedoeld om er ‘spanning’ in te brengen.
Dat soort spanning heeft Joost Huijsing niet nodig in zijn radioreportage.

Hij beschrijft de bakken, kijkt toe bij het onderzoek van een wobbegong (die als naam/nummer 4373 krijgt) en zegt voorzichtig: “Hij stinkt.”
Kan de haai niet helpen.
Komt deels door de vis zelf maar ook door de alcohol en: het dier is uit 1844.

Onderzoeker Pepijn Kamminga is vooral geïnteresseerd in de kaken van de haaien. Omdat die iets zeggen over wat ze eten en dus ook hoe ze leven.
De meeste eten trouwens vis, al heb je, zegt de wetenschapper luchtig tussendoor “wel eens een witte haai die een surfer meepakt”.

Deze wobbegong, 1 van de 500 haaiensoorten, komt uit Japan en ligt daar goed gecamoufleerd op de zeebodem.
Volstrekt ongevaarlijk.
“Maar,” waarschuwt Kamminga, “je moet ze nooit pesten, dan kunnen ze happen.”
En gelijk hebben ze.

Hoezo Turkije

door Reageer

Gisteravond zijn we nog bekant in oorlog met Turkije – vandaag is hét onderwerp van het Radio 1 Journaal de Formule 1.
Dat vinden we (..) zó belangrijk dat autofanaat Louis Dekker als sidekick (aldus Bert van Slooten) aan de presentatietafel is gekluisterd.
Met een tablet waarop hij een dure (€ 30) app heeft geïnstalleerd om alle autootjes te kunnen volgen.

Niet dat er veel gebeurt want het regent in Australië en áls er wordt gereden (ter repetitie) valt er weinig te genieten want alles gaat mis.
Met als hoogtepunt (…) dat de Nederlander Van der Garde niet laatste maar één na laatste is geworden.

Zijn we de kleine Yunus dan helemaal vergeten?
Nee! René van Brakel heeft hem nog ergens gevonden nl op de voorpagina’s van de Telegraaf en het AD.
Dat is het.

Zelden een zelf opgeklopt hypje zo snel zien wegwateren.

Het is vrijdag dús…

door Reageer

Ik weet niet wat Giselle van Cann zich voorstelde met haar ‘wij draaien plaatjes omdat u het anders niet kan bijbenen’-blog.

Waarschijnlijk niet dat de luisteraars over elkaar zouden heenvallen om haar -gemotiveerd- uit te leggen waarom dat een stom idee is.
Ben benieuwd of Van Cann nu vloekend door haar kantoor beent en denkt: blijkbaar toch niet zo’n goed idee.
Of dat ze vloekend benend denkt: ik duw ze de plaatjes tóch door de strot.

Mij storen de plaatjes niet zo erg in de ochtend.
Omdat de ochtenduitzending vol pleegt te zijn en gevarieerd en ‘snel’.
Plaatjes lijken in de plaats te zijn gekomen van de herhalingen van reportages.
Over of dat erg is kun je verschillend denken.

Met de avond heb ik meer moeite.
De uitzending *is* al zo kort.
Komen we net lekker op stoom draait de presentator ‘Birds’ van Anouk.
Moeten we onszelf nu herpakken van alle info? Na een kwartier?
Wie daar inderdaad moeite mee heeft krijgt gotzijdank aansluitend een niet te lastig onderwerp: het weer.

“Het is vrijdag dús verwelkomen we Luuk Ikink!” = een nieuwe rubriek, opgepikt van de Sportzomer.
Over twitter dus.
Met een opzwepend muziekje eronder zodat de suffe luisteraars begrijpen dat dit hip en snel en van-deze-tijd is.

Hoogtepunt vond ik zelf Bart Kamphuis in gesprek met flexwerkers die voor kutwerk resp. € 3,80 en € 7,00 per uur verdienen.
Mooi ook, aansluitend op Marc-Robin Visscher vanochtend met de ontslagen bloemboeketmaaksters.

Hét nieuws was:
“Nederland en Turkije liggen op ramkoers!” (Tim Overdiek)
“Ronkende teksten op tv!” (Paul Sanders)
“Diplomatieke betrekkingen staan onder hoogspanning!” (Tim Overdiek)
Over het Turkse jongetje dat pleegkind is van een lesbisch stel.

Misschien staan de Turken morgen echt met tanks aan de grens.
Maar het kan zomaar zijn dat dit onderwerp een ietsje wordt opgeklopt.
Dat is althans mijn indruk.

Wrijf het maar in wanneer ons volgende week donderdag de Turkse kogels om de oren vliegen.

Slap geouwehoer

door 8 Reacties

Giselle van Cann (NOS) op hun website:
“De regelmatige luisteraar valt het op: muziek in het NOS Radio 1 Journaal. In de ochtenduitzending en in de middaguitzending. Waarom doen we dat, vragen luisteraars ons. Want voor sommigen is het nogal wennen.”
Kinderaanspreektaal.

Juf Giselle neemt ons nog wat verder bij het kleverige kinderhandje:
“Dat is logisch. Van alle media is radio misschien wel het medium dat het meest vervlochten is met het dagelijks leven. De radio is voor luisteraars vaak onderdeel van een dagelijks ritueel.
Soms begint het al met de wekkerradio, of iets later in de auto, en bij veel Radio 1-luisteraars eindigt de dag met radio in bed als Met het Oog op Morgen begint. De radio slaat in zekere zin het ritme van de dag. En als daar iets aan verandert, dan voelt dat raar.”

Babbel-babbel-klets.
En dan het Hoge Woord:
“Muziek gebruiken we in het NOS Radio 1 Journaal om het doorluisteren prettiger te maken. Luisteraars hebben momenten van reflectie en ontspanning nodig, en tempowisselingen, om het nieuws beter tot zich te nemen.
Een ononderbroken stroom van gesproken woord leidt onvermijdelijk tot momenten waarop de aandacht verslapt. Iedere luisteraar herkent dat: momenten dat de radio aanstaat en je wel gepraat hoort maar ontdekt dat je helemaal niet hebt geluisterd naar wat er gezegd wordt.
Daarom draaien we dus af en toe een plaat. Niet omdat er geen nieuws is, want er is altijd nieuws. Maar omdat we graag willen dat het nieuws beter gehoord wordt.”

O – dus dát is het!
Jarenlang waren we in staat te luisteren naar nieuws en duiding, nu raken we opeens het spoor bijster als we niet regelmatig Racoon of Michael Bublé ons een risicoloos muzakje horen toezingen.

Ik heb geen idee wat R1J wél bezielt maar dit verhaal van Giselle van Cann is slap geouwehoer.
Vriendelijk geformuleerd.
Lees het hier zelf en voeg ev. een reactie toe.