Jullie die stemmen op ‘de mooiste vlinder van Nederland’ blijken te denken dat de X-factor van de heivlinder nul is. Hij staat nl helemaal onderaan de top-40.
Ik kende ‘m niet maar op de site van Vroege Vogels staat een foto en ik vind het wel een leukerd. Bescheiden basiskleur, licht-gekartelde randjes en een paar nopjes om ‘m op te vrolijken.
Geen Lady Gaga onder de vlinders maar dat spreekt mij juist wel aan.
De kléine heivlinder (dat is die links op de foto) is een aparte soort die in Nederland alleen nog voorkomt op het Kootwijkerzand. Hooguit 100 exemplaren zouden er nog wonen. En die redden het niet als het gebied dicht groeit met bomen en mos.
Zodat de Vlinderstichting aan de gang gaat met Geocachers (die wel eens iets terug willen doen voor de natuur).
Knap! Daar gaat een tak van een boom.
Zaag! Daar gaat een den.
Schep! Daar verdwijnt een mos.
Alles om het terrein kaler te maken zodat de wind vrij spel krijgt en het zand gaat stuiven.
Henny Radstaak is erbij.
Hij informeert ons over het terrein, over de vlinder én over geocaching.
Aan dat spel (via coördinaten schatzoeken) kun je verslaafd raken, vertelt een man.
“Maar ik doe het voor de vlinders!” verzekert ons een vrouw.
De kleine heivlinder krijgen ze niet te zien.
Die is nu nog rups, licht Anco de Graaf van Staatsbosbeheer toe.
Wil je hem zien vliegen dan moet je in augustus terugkomen.
Vorig jaar zag hij er toen 30-40 op 1 dag.
Eén van de geocachers zag de kleine heivlinder nog nooit en vindt het niet belangrijk dat het beestje kwa kleuren niet kan tippen aan de dagpauwoog: “Alles wat leeft is toch mooi, bijzonder.”
Zo is het.
Leuke reportage trouwens van -weer- Henny Radstaak.