De Koude Kalkoen

Joost Huijsing

Haaien in de CT-scan

door Reageer

“Kijk uit! Kijk uit! Daar ging een bak met haaien!”
We horen een fragment uit de tv-reportage die Vroege Vogels dinsdag zal uitzenden.
Menno Bentveld loopt mee met onderzoekers die haaien uit Naturalis vervoeren naar het ernaast gelegen ziekenhuis om ze daar aan een CT-scan te onderwerpen.

Knap stom, denk ik, om ze dan bijna te laten vallen.
Maar vermoedelijk is dit bedoeld om er ‘spanning’ in te brengen.
Dat soort spanning heeft Joost Huijsing niet nodig in zijn radioreportage.

Hij beschrijft de bakken, kijkt toe bij het onderzoek van een wobbegong (die als naam/nummer 4373 krijgt) en zegt voorzichtig: “Hij stinkt.”
Kan de haai niet helpen.
Komt deels door de vis zelf maar ook door de alcohol en: het dier is uit 1844.

Onderzoeker Pepijn Kamminga is vooral geïnteresseerd in de kaken van de haaien. Omdat die iets zeggen over wat ze eten en dus ook hoe ze leven.
De meeste eten trouwens vis, al heb je, zegt de wetenschapper luchtig tussendoor “wel eens een witte haai die een surfer meepakt”.

Deze wobbegong, 1 van de 500 haaiensoorten, komt uit Japan en ligt daar goed gecamoufleerd op de zeebodem.
Volstrekt ongevaarlijk.
“Maar,” waarschuwt Kamminga, “je moet ze nooit pesten, dan kunnen ze happen.”
En gelijk hebben ze.

Niet zo slimme overlevers

door Reageer

Wanneer ik denk dat het vandaag in het leuke Vroege Vogels niet nóg leuker kan worden, komt er een prachtige reportage van Joost Huijsing.
Over de regenworm.

Langs de Wibautstraat in Amsterdam zijn 262 platanen geplant. Ze zieltogen. Omdat de grond niet goed dóór laat. Dus worden 120 kilo wormen gekocht die afgelopen week zijn losgelaten. Aangevoerd in grote emmers.

Iris van der Arend van Green Guard legt uit dat er horizontale en verticale wormen zijn. De horizontale is de ‘dauwpier’. Die legt zijn staart plat “als hij het niet naar zijn zin heeft zoals nu”.
Regenwormen, vertelt ze, “zijn redelijk primair en niet slim” maar het zijn wél overlevers. Die twaalf jaar kunnen worden, tweeslachtig zijn maar een andere worm nodig hebben om elkaar over en weer te bevruchten.
Niet alleen daarom worden ze in groepjes losgelaten. De wormen maken gebruik van elkaars gangen.

Iris van der Arend graait een handje wormen uit de emmer en legt ze op de grond.
“Als ik een merel was,” zegt Joost Huijsing, “dan wist ik het wel…”
Nee hoor, weet de wormendeskundige. Een merel is gewend wormen 1 voor 1 uit de grond te peuren nadat hij erop trappelend een regenbui heeft staan nadoen.
Wanneer die zo’n stapeltje wormen ziet, denkt de merel: dit kan niet goed zijn.

Een kwartier later: de wormen zijn weg. De grond in.
“Echte overlevers” klinkt het vertederd. “Oerdiertjes.”
“Er is,” verwoordt Joost Huijsing ook de gedachte van deze luisteraar, “een hele wormenwereld voor mij opengegaan.”

Eigenwijze slak maakt wereldreis

door Reageer

In de maag van bergeenden meevliegende wadslakjes.

Veldbioloog Casper van Leeuwen neemt Joost Huijsing mee naar de Mokbaai op Texel en peurt de diertjes uit bergeendenpoep.
Wat nog niet meevalt want de slakjes zijn minuscuul klein. En héb je ze eenmaal, dan weet je nog niet of ze leven.

Terwijl de verslaggever opgewekt klaagt over weer en wind en regen en de bioloog poep schraapt vertelt die zijn Verhaal.
De bergeend die minstens 33.000 slakjes per dag moeten eten en dan nog niet voldoende energie heeft genuttigd. Een (klein) deel van die slakjes -1 op honderden- overleeft de tocht door maag en darmen van de eend die wel vijf uur kan duren en wordt uitgepoept.

Curieus maar meer dan dat: zo kan de slak zich verspreiden. Tot wel 300 km ver want een eend-op-stoom vliegt 60-70 km per uur.

Dan: daar zijn ze! Kleine slakjes in hun huisjes. Huisjes die voorkomen dat ze uitdrogen, waarmee ze zich verweren tegen krabben én die ze afsluiten in de eendenmaag tegen de verteringsenzymen.
Hoe te weten of ze leven? “Ze zijn eigenwijs” weet Van Leeuwen. “Dus als je ze in een potje of een aquarium gooit klimmen ze omhoog.” Hij doet ze in een potje en “volgens mij zie ik wat snuitjes bewegen”.

Mooie reportage over mooie minidiertjes die verre reizen (kunnen) maken.
Al is er dan wel een goede kans dat “veel vriendjes” (Van Leeuwen) die méé aan boord zijn gegaan de reis niet overleven.

Beste verslaggever

door Reageer

Ook dit jaar zal de Klooiende Kalkoen virtuele prijzen uitreiken aan
– de beste presentator
– de beste verslaggever
– het beste programma

Verslaggevers vergelijken is moeilijker dan het tegen elkaar afzetten van presentatoren.

Hard nieuws, sfeervol nieuws, onthullingen, duidingen, boodschappen.
Van gekneuter met wormen en torretjes tot oorlog in een ver buitenland.

Moet je oordelen op érg goed in één tak van van sport? Of op (gewoon) goed in meerdere onderdelen?
Ik zou het eerlijk niet weten en ga dus geheel af op mijn eigen gevoel.
Naar wie luister ik graag, bij wie veer ik op.

Ik stel voor: Bert Molenaar, Joost Huijsing, André Meinema, Joris van de Kerkhof, Joost Vullings, Kysia Hekster, Hans Jaap Melissen, Menno Reemeijer, Andy Houtkamp, Jeroen de Jager.

De poll staat hiernaast.
Voor het geval je het echt niet weet en je meerdere verslaggevers je stem gunt: je kunt er maximaal vier kiezen.

Motiveren en argumenteren kan in de commentjes.
Ook als je een andere verslaggever in je hoofd had die ik niet heb vermeld.

Zoeken naar de zwarte reuzenmier

door 2 Reacties

Nadat Ed Anker zich in Dit Is De Zondag heeft laten geruststellen dat wanneer de lynx in Nederland komt wonen die *niet* de presentator belust op een lekker hapje zal bejagen, zoekt Joost Huijsing in Vroege Vogels naar de zwarte reuzenmier.

Sfeervolle boemeltreintjes en in de verte kerkklokken: de verslaggever gaat 7 jaar nadat een kolonie is gevonden met ontdekker Bram Mabelis naar het station van Schin op Geul. Bestaat de kolonie nog? Of heeft-ie door strenge winters het loodje gelegd.

Eerst grijpen ze een bruine renmier, dan de kaart uitgevouwen en daar staat de lantaarnpaal… nu het spoor over en ja! Een kleine werkster. Mabelis: “Als je 1 werkster vindt, weet je zeker dat er een volk is.”
Dáár! Nog 1! Waarna we razendsnel worden geïnformeerd over wat je als mier allemaal kunt worden (ook nog ‘soldaat’ en ‘luizenmelker’) en dat de zwarte reuzenmier makkelijk van rol wisselt als daaraan behoefte is.
Er is een koningin en “mannetjes dienen alleen voor reproduktie” en leggen dan het loodje.

Dan: 5 mieren op de rails (lijkt mij levensgevaarlijk) en -o! moment van verrukking!- een spleet waar 4, 5, nee: 7 mieren tegelijk uitkomen. Daar moet het nest zijn.
“Een doodgewone houten biels,” sluit Joost Huijsing zijn mooie reportage af, “maar wel de bijzonderste van heel Nederland.”

Foto: Joost Huijsing.