De Koude Kalkoen

Hans Jaap Melissen

Beste verslaggever

door Reageer

Ook dit jaar zal de Klooiende Kalkoen virtuele prijzen uitreiken aan
– de beste presentator
– de beste verslaggever
– het beste programma

Verslaggevers vergelijken is moeilijker dan het tegen elkaar afzetten van presentatoren.

Hard nieuws, sfeervol nieuws, onthullingen, duidingen, boodschappen.
Van gekneuter met wormen en torretjes tot oorlog in een ver buitenland.

Moet je oordelen op érg goed in één tak van van sport? Of op (gewoon) goed in meerdere onderdelen?
Ik zou het eerlijk niet weten en ga dus geheel af op mijn eigen gevoel.
Naar wie luister ik graag, bij wie veer ik op.

Ik stel voor: Bert Molenaar, Joost Huijsing, André Meinema, Joris van de Kerkhof, Joost Vullings, Kysia Hekster, Hans Jaap Melissen, Menno Reemeijer, Andy Houtkamp, Jeroen de Jager.

De poll staat hiernaast.
Voor het geval je het echt niet weet en je meerdere verslaggevers je stem gunt: je kunt er maximaal vier kiezen.

Motiveren en argumenteren kan in de commentjes.
Ook als je een andere verslaggever in je hoofd had die ik niet heb vermeld.

“De eerste emotie hebben we al te pakken”

door Reageer

Orka Morgan moet kunstjes doen in Tenerife, vindt de rechter.
De uitspraak komt binnen tijdens de uitzending van Dit Is De Dag.
“Shit” zegt Lenie ‘t Hart. En: “Verschrikkelijk.”
Tijs van den Brink: “De eerste emotie hebben we al te pakken.”

Alleen komt die emotie wat ongelegen want ze zijn nét begonnen aan ‘wat is je favoriete liedje en wat zegt dat over je’. Er volgt dus een lacherig kwartiertje waarin Hans Jaap Melissen en Lenie ‘t Hart afspreken samen naar Bruce Springsteen te gaan.
En dan, lacht Melissen, “gaan de zeehondjes mee want die klappen altijd”.
Haha doet ook Lenie ‘t Hart.

Dan, eindelijk: Orka Morgan.
Lenie ‘t Hart, nu weer serieus, betoogt dat dit “een vorm van wanbeschaving” is en: “een dier heeft een eigen waarde”. Ik zie Hans Jaap Melissen bekken trekken. Niet 1x. Herhaaldelijk.
Hij vindt het duidelijk absurd. En dát hij dat vindt is één ding, maar wat ontzettend onbeschoft om dat ongegeneerd te zitten tonen.
Lenie ‘t Hart hield het toch ook netjes toen de oorlogsverslaggever zei (en niet écht als grapje) dat een baby verschonen óók “oorlog” was.

“Dieren en hoe we omgaan met dieren is ook een vorm van beschaving” verwoordt Lenie ‘t Hart het standpunt van de Partij voor de Dieren.

Dat geldt ook voor hoe we omgaan met mensen die ópkomen voor het belang van dieren.
Wie besluit zo iemand met bekkentrekken (hij wéét dat de webcam aan staat) belachelijk te maken, neem ik voortaan in *zijn* o zo belangrijke werk ook een stuk minder serieus.

Het weerbericht voor Libië

door Reageer

Hans Jaap Melissen trok het niet meer in Libië en moest thuis bijtanken.
Lex Runderkamp gaat naar Benghazi en doet op zijn heel eigen manier verslag.

Hoe gaat het met de opstandelingen? Runderkamp vertelt het zo: toen hij net aankwam was iedereen opgetogen over Sarkozy, dat was de grote held. Afgeleid trof het heldendom ook hém. De Libische nationaliteit is hem aangeboden. En een huis aan zee.

Intussen is doorgedrongen dat de hulp niet is waarop was gehoopt. In dat verband wil de verslaggever ons het weerbericht voor Libië doorgeven. Heeft hij altijd al eens willen doen, zegt hij. (verbazing in de studio) Komt-ie: “vrij zonnig, lichte bewolking af en toe – wij zouden het permanent zomer noemen” maar wat leest Runderkamp in de persberichten van de NAVO en de Amerikanen: het weer is te slecht om te vliegen.

“Hamburger Hill” vat Lara Rense de huidige situatie samen. Dus: wat nú?
De opstandelingen zien, vertelt Lex Runderkamp, 1 keuze. “Vechtend ten onder gaan op straat of vermoord worden in onze huizen door de aanhangers van Kadhafi.”

Mooie, beeldende (en soms wat cynische) verslaggeving.
Ik hoop dat de NOS Runderkamp niet terughaalt zodra Hans Jaap Melissen weer is gearriveerd.

Kritische vragen niet gewenst

door Reageer

‘We’ gaan naar Libië.
PVV en SP (en PvdD) zijn tegen. PvdA en D66 hebben er nog een leuk slaatje (meer ontwikkelingshulp) uitgeslagen. Wie de leiding heeft van het geheel blijft onduidelijk (men vergadert verder).

Menno Reemeijer zwaait onze jongens en meisjes uit in Leeuwarden.

Hoogtepunt (of dieptepunt): Hans Jaap Melissen die vertelt dat journalisten van landen die niet meedoen worden tegengehouden en dat toen hij zelf na een kritische vraag het antwoord wilde noteren een woordvoerder van de Nationale Raad probeerde zijn pen af te pakken.

“Er valt ergens een bom trouwens”

door Reageer

“Luister mee” zegt Hans Jaap Melissen. Kunnen we het horen?
Eerlijk gezegd: nee. Er schijnt een vliegtuig over Benghazi te vliegen.

Eerst hoort de correspondent het alleen, dan ziet hij het een looping maken en: “Ik hoor een bom vallen. Het toestel komt nu recht over het hotel.” Waarna de verbinding wordt verbroken.
Bert van Slooten: “Wij houden ons hart vast.”

Een paar minuten later: daar is Hans Jaap Melissen gelukkig weer. Nu ziet hij de straaljager neerstorten en een rookwolk opstijgen. Mensen dansen op straat en roepen dat Allah groot is.
De presentator ziet het op televisie gebeuren: een zwarte rookwolk. Melissen trekt een vergelijking met Libanon in 2006: een laatste dag voor het staakt het vuren waarop iedereen “los gaat op elkaar”.

Weer tien minuten later kan de correspondent de vragen niet meer horen, mogelijk wordt de satellietapparatuur gejamd door Amerikaanse AWACS. “Er valt ergens een bom trouwens, in de verte.” En: “Ik hoor nu weer artilleriebeschietingen aan de rand van de stad.”

Geweldige live verslaggeving door Hans Jaap Melissen.
Die een erg koele kikker lijkt.