De Koude Kalkoen

Normaal van toon praten valt niet mee

door Reageer

Gisteren in Premtime.
Verschillende mensen (ik zou bijna Prem’s terminologie overnemen en spreken van randdebielen) zeggen dat niet de Noorse schutter zélf de schuld is van de moordpartij. Nee, dat zijn de linkse partijen die door hun multi-culti deze agressie hebben uitgelokt.

In div. uitzendingen: Wilders moet zich duidelijk uitspreken. Dat doet Wilders niet. Hij geeft een schriftelijke verklaring. Maar erover praten – ho maar. Zelfs niet met Lucella Carasso. Dit itt Job Cohen en Tofik Dibi.
Wie gráág wil praten is politicoloog André Krouwel. Hij vindt dat onze politieke partijen, links en rechts, inhoudelijk met elkaar in debat moeten gaan. “Normaal van toon.” Om zo de extremisten buiten (het debat) te sluiten.

Goed voorstel. Alleen is zo jammer dat Krouwel zélf het hele gesprek op een schreeuwerige ruzietoon voert. Mét verdachtmakingen.
“Wilders” zegt hij, “is kampioen debat uit de weg gaan.”
Daarop is niets af te dingen. Wilders vermijdt inderdaad lastige gesprekken.
En, vervolgt Krouwel: “Links probeert Wilders de mond te snoeren door hem voor de rechter te slepen en hem voor fascist uit te maken.”
“Wácht eens even” reageert Lucella Carasso alert.
Rabbae! Zegt Krouwel. Die is geen GL meer, weet de presentator.
Krouwel: doet er niet toe.

De politicoloog vertelt over de kogel-van-links en Herben die Rosenmöller geen hand wou geven terwijl de laatste overal in discussie ging.
Nu: verblind door angst en haat tegenover elkaar. En roepen: “u schept het klimaat”.
Lucella Carasso zit er weer bovenop: dat zeggen Cohen en Dibi niet.
Maar Rabbae … en er zijn stemmen op internet…

Jammer hoe een zinnige boodschap wordt verstikt in blinde woede en valse retoriek.

De Dag des Oordeels

door 2 Reacties

Stefan Wittekamp en Suzanne Arts waren er (als documentairemakers) bij toen op 21 mei volgens dominee Harold Camping met een “terrific earthquake” de Dag des Oordeels zou komen. Alleen gebeurde er niets. Waarna Camping eerst “bewildered” was.
Om later te concluderen dat het wel was gebeurd – alleen hadden we er niets van gemerkt.

We verbazen ons collectief in DIDD over die rare Amerikanen die dit keer -met minder tamtam- voor 21 oktober het eind van de wereld voorspellen. Die voorspelling stónd trouwens al. Alleen over wat er op 21 mei gebeurde en waarom we er niets van merkten lopen de meningen uiteen.
Het kán aan Satan liggen. Dat die verhindert dat we zien dat de wereld vergaat. Maar het kan ook komen door God. Dat die zo áardig is dat hij voorkomt dat we het zien.
De navolgers van Camping zien het als “een test”.

Wittekamp heeft een christelijke achtergrond (“ik probeer de Bijbel meer te verdedigen”), Arts niet: “Voor mij is het makkelijker te denken, het is maar een boek, er hangt niet zoveel zwaarte aan.”

Genoeglijk gesprek over een onderwerp dat we allemaal bizar vinden.
Amper duiding van hoe iemand zoiets kan bedenken. Herman Pleij begint er wel over: “De Bijbel staat toch vol dat God tekenen zal geven aan de mens?” (denk aan die ster…)
Daar blijft het bij.
Op de een of andere manier had ik van de EO méér verwacht.

De documentaire wordt vertoond op IDFA. Eind november.
Een maand na de Dag.

RadioRoute als verschraald Filiaal

door Reageer

Een feest was de RadioRoute de afgelopen jaren.
In een soort Filiaal in het kwadraat trok een verslaggever een week door een stuk Nederland en berichtte over wat speelde in ‘de provincie’. De meeste onderwerpen waren vantevoren bedacht, soms liep hij zelf onverwacht ergens tegenaan.
Het klonk als hard werken. Zowel ‘s ochtends als ‘s avonds live in de uitzending en ook nog reportages maken. Op bezoek bij regionale kranten en regionale kopstukken.
Tevergeefs aanbellend bij een bordeel (Jeroen de Jager) omdat men niet op de radio wou vertellen dat het in de zomer slappe hap was.

Dit jaar is er een thema.
De crisis en hoe daarmee is omgegaan. In concrete gevallen.

Marc-Robin Visscher trapt af. Met gisteren een buurthuis en vandaag een Rouvoet-campus. Niet oninteressant. Maar in 2x 4 minuten is hij méér dan uitgepraat en dan komt er in de avonduitzending -aangenomen dat het gaat zoals gisteren- nog iets dat nét niet een ‘samenvatting van het voorafgaande’ is maar er wel dichtbij komt.

De verslaggever (niet de minste in dit genre) doet wat-ie kan.
Hij woekert met zijn minuutjes en met zijn gesprekspartners.
Maar zelfs Marc-Robin Visscher kan niet verhelpen dat de RadioRoute 2011 vooral doet denken aan een verschraald Filiaal.
Jammer.

Baby-neushoornvogels

door Reageer

Als er wel groot nieuws (Noorwegen) is maar niet veel ‘gemiddeld’ nieuws, is er ruimte voor diertjes en ander klein grut.
Vandaag haalt de neushoornvogel het nieuws. Het is een zeldzame vogel en Avifauna heeft een paartje. Wat maar weinig dierentuinen kunnen zeggen.

Het vrouwtje heeft eieren gelegd en drie zijn uitgekomen.
Ze zitten nu onzichtbaar te zijn (kenmerkend voor deze vogel) maar over twee maanden, belooft de nieuwslezer, zullen ze uitvliegen.
Wat de babyvogels denk ik niet te letterlijk moeten nemen.

‘Grut’-nieuws: een Nederlander die in Duitsland in de kraag is gevat.
Omdat hij een weiland is ingewandeld en een koe van haar halsband heeft beroofd.
Dorpelingen sleepten de onverlaat naar het plaatselijke politiebureau waar hij een boete van 500 Euro moest betalen.

Neushoornvogels. Avifauna. Ergens rinkelt een belletje.
Zodat ik Zoek in oud werk.
En ja hoor: 2008, Govert van Brakel.
O.a. over wanneer nageslacht werd verwacht.

Ze dáchten toen ‘binnen 2 jaar’.
Het heeft ietsje langer geduurd, maar dan -zoals men wel zegt- héb je ook wat.

Een natuurlijk spel, waarvan niet iedereen op ieder moment is gediend

door Reageer

De bronsttijd is begonnen.
Dus rennen reeën de weg op en moeten automobilisten oppassen dat ze de dieren niet aanrijden.

In boswachter Harco Bergman treft Felix Meurders een aanstekelijk verteller. Over hitsige heren die als doel in het leven hebben zoveel mogelijk vrouwen (‘geiten’) te dekken. Jonge geiten “die niet weten wat ze overkomt” en meer ervaren vrouwen die niet vreemd opkijken.
Bergman: “Het is een natuurlijk spel. Maar niet iedereen is er op elk moment van gediend.”
Als de geit wel wordt gedekt (‘beslagen’) groeit in haar buik een héél klein reetje. In de winter staat de groei stil en als het lente wordt groeit het “alleen nog in gewicht” en wordt in mei geboren.

Even plastisch is de boswachter in zijn beschrijving van door auto’s geraakte reeën die 50 meter verderop in de bossen liggen. “Met een gebroken rug of drie gebroken poten.” Waar ze dan langzaam creperen.
Dus svp melden aan de boswachter als je een dier hebt aangereden zodat die het uit haar lijden kan verlossen. En als het minder ernstig is gewond “kan worden overwogen ermee naar de dierenarts te gaan” (dat kan worden overwogen klinkt wat vaag en: wat doe je er dán mee? Soort orka Morgan maar nu in de kinderboerderij?).

Omdat niet iedereen van dieren houdt (raar, maar waar) wijst Bergman erop dat een aanrijding met een ree de gemiddelde auto voor ruim 2000 Euro schade bezorgt die nergens is te verhalen.
“Meenemen?” oppert Felix Meurders. En dan ‘s avonds op de bbq?
Niet doen, vindt de boswachter. Met weer een perfect op het eigenbelang van de hebberd inspelend argument: het slachtoffer heeft veel kneuzingen en gestold bloed.
Het is maw ‘niet te eten’.