De Koude Kalkoen

Surrealistisch

door Reageer

Aan de telefoon een slaperige Robin van Kampen.
De 16-jarige jongeman is gisteren grootmeester geworden.
Op een schaaktoernooi in Dortmund, dat -vertelt hij Rik van de Westelaken- “best wel oud” is.

Hoe het vóelt, grootmeester zijn?
“Surrealistisch”. Want hier heeft de 16-jarige “héél erg lang naartoe geleefd”.
“En nu moet ik allerlei nieuwe doelen gaan stellen.”
Het klinkt wat bedrukt.

Vooruit, moedigt de presentator hem aan. Noem eens wat.
Wereldkampioen worden.
Reach for the sky.

“Geniet nog maar even” sluit Rik van de Westelaken bijna vaderlijk af.
En: dank je voor het zo vroeg aan de telefoon komen.

Volgens mij is de grootmeester (1 van de 25 in Nederland) hierna meteen weer onder het dekbed gedoken.

“Kijk je nog wel eens om je heen?”

door Reageer

“Hoe is de kwaliteit van de WiFi?”
Marc-Robin Visscher op camping Callassande in Callantsoog waar ze al 8 jaar WiFi bieden.
Geen overbodige luxe. Mensen checken mail en buienradar.
Jongeren downloaden muziek wat WiFi een stuk trager maakt dan toen die jongeren er nog niet waren (vertelt een man) maar oh well.

Een vrouw is actief op hyves en marktplaats (“je kan altijd wel wat kopen”).
Maar, doet de verslaggever verbaasd, “er is hier een zwembad, er is strand, je kunt wandelen en u gaat internetten?”
Ja, zegt de vrouw wat verontwaardigd: “Ik ga niet de hele dag aan het zwembad zitten.”

Meisjes van 13 met mobieltjes waarmee ze doen aan hyves, twitter en sms.
MRV: “Als er nou géén internet zou zijn, zouden jullie hier dan ook willen zijn?”
Nee!
MRV: “Kijk je nog wel eens om je heen?”
Ja hoor.

Leuke reportage met een geweldige binnenkomer wanneer Marc-Robin Visscher bij de ouderwetse telefooncel die óók nog op Callassande staat herinneringen ophaalt: “Met een knuist vol buitenlandse munten in de rij voor de oververhitte telefooncel – oma bellen.”

[Hij weet trouwens wel te woekeren met z’n materiaal, Marc-Robin Visscher: 3(!) leuke reportages over dit toch betrekkelijk flutonderwerp]

Het nummer 39

door 2 Reacties

Weinig hard nieuws en ja! de redactie van het NOS-nieuws heeft een leuk bericht voor ons gevonden.
In Afghanistan, leest de nieuwslezer serieus voor, willen de mensen geen auto’s met het nummer 39 in het kenteken.
Autoverkopers “raken die aan de straatstenen niet kwijt“.

39 wordt nl geassocieerd met “de illegale seksindustrie”.
Er was een beruchte pooier met 39 in zijn kenteken.
Dús gaan Afghanen met verf in de weer om áls ze 39 in het kenteken hebben dat te wijzigen.
“Om de spot van kennissen en buren te vermijden.”

Heerlijk, toch – zo’n bericht.

De brief van de minister valt fout

door Reageer

Goed bedoeld, knullig uitgevoerd.
Minister Van Bijsterveldt laat aan leerlingen die zijn gezakt voor hun eindexamen een brief sturen waarin ze ze aanspoort het vooral nóg eens te proberen. Alleen komt die brief per ongeluk ook terecht bij een aantal wél geslaagden.
(Geslaagde) Wouterjan Sikkens was “vooral verbaasd” vertelt hij presentator Jeroen de Jager. Meer niet. Want hij heeft immers dat diploma.
Jammer. “Ik was totaal in paniek, zou er toch iets zijn misgegaan, ben ik gezakt – wat nu” was een mooier antwoord geweest.

Chanine Dijker van het LAKS is ook al niet over haar toeren. Die vindt het op zich een mooi initiatief van de minister. Ze vermoedt dat ook mensen zijn aangeschreven die herkansingen hadden. Het advies ‘te praten met je mentor’ is raar want “die zit al in het vliegtuig naar Spanje”.
Te laat dus deze brief, maar daar heeft Dijker ook wel weer begrip voor want “eerder weet je nog niet wie geslaagd is”.

Het mooiste moment in dit gesprek is van Jeroen de Jager.
Wanneer hij Wouterjan die maar niet wil fulmineren de totaal niet sturende vraag stelt: “Voelt dit als een brief van een onzorgvuldige overheid?”
Het verrassende antwoord? “Ja.”

“Gotsamme! helemaal nát, man!”

door Reageer

Je kunt natuurlijk met je laarzen stap! stap! door de plassen en dan lekker nat worden.
Je kunt je óók langs een straat opstellen die blank staat en automobilisten vrágen er hard doorheen te rijden zodat je “hartstikke kleddernat wordt”.
Petra Kuzee van Omroep Gelderland treft in Harderwijk twee jongens (“hé – jullie zijn zeiknat!”) die dit spelletje spelen. Meer dan 20 auto’s hebben ze al “een plezier gedaan”.

Waarmee ze zich ánders onledig hadden gehouden?
“Film kijken” zegt een jongen. “En werken.”
“Meer is er niet te doen, hè,” reageert de verslaggeefster invoelend.

“De hele juli is al dit kutweer,” verzucht de knul. “En” (filosofisch) “anders geniet je in Italië van water en nu hier. Het kost niets.”
“Jullie maken er een lolletje van” vat Petra Kuzee samen en dan: “Argh! Ooh! Gotsamme! Helemaal nát, man!” De verslaggeefster is zo te horen onbedoeld in de participerende journalistiek beland. “O nee, dit is echt niet leuk meer! Ik ben nu bijna net zo nat als jullie!”
De jongens hebben het nu ook wel gehad.
Het is, stellen ze vast, “gotse koud” dus ze gaan maar eens op huis aan en douchen.

De zomer leent zich bij uitstek voor import-materiaal uit de regio (weinig hard nieuws en veel vaste krachten op vakantie) en soms springt er iets uit.
Zoals in dit geval door de vrolijke, vlotte aanpak. Echt leuk, deze reportage.