De Koude Kalkoen

Hello Kitty

door Reageer

Er komt een ‘Hello Kitty’-tentoonstelling.
Want iedereen kent Hello Kitty en iedereen houdt van Hello Kitty.
Aldus de vrouw die het organiseert.

Op de redactie kent niet iedereen Hello Kitty, zegt Lucella Carasso (vriendelijk).
Wél alle kinderen en alle vrouwen, meent de vrouw van de tentoonstelling.
En léuk dat we haar vinden!

Lucella Carasso: “Ik vond het altijd iets té snoezig, vroeger – kent u die mensen ook?”
Ja. Maar er is nu ook een nieuwe ‘lijn’ in Kitty: zwart.

Ik hoor Lucella Carasso niet zeggen dat ze nu helemaal om is en de tentoonstelling zeker zal bezoeken.

Lara Rense neemt het op voor kraaiende hanen

door 3 Reacties

Nou ja, zeg! Denk ik bij het horen van ‘hanenverbod in Den Helder’ in het mediaoverzicht.
En: ik mag toch hopen dat ze daar over gaan bellen.
Net voor half tien: de voorlichtster van Den Helder, Regina van de Berg, aan de lijn.

Ze verhaalt van “tientallen klachten” van mensen die het gekraai van hanen in buurten met *rijtjeshuizen* (=burgerlijke tiepjes) “als overlast ervaren”.
Lara Rense lijkt niet onder de indruk: “Ik heb ook buren met een haan. Je wordt er even wakker van maar een verbod gaat wel ver.”
(way to go, Lara!)

De gemeente heeft het gemeten. In een burgerlijke wijk mag voor 40 decibel aan herrie worden gemaakt met piekmomenten van 50-60. Regina vd Berg: “De hanen gaan daar ver overheen.”
En niet alleen bij het ochtendgloren – ze kraaien de hele dag.

“Hoe gaat u het handhaven” vraagt Marcel Oosten en ik krijg visioenen van toen met de ophokplicht. Enge ambtenaren die zielige kipjes uit de armen van hun eigenaren rukten om ze eenzaam en bang *af te maken*.
Maar nee. De mensen mogen hun hanen houden, ze moeten alleen zorgen dat ze niet zo’n herrie maken.
LR: “Een haan valt toch niet te temmen?”
Toch wel, meent de voorlichtster: “Aan het haantjesgedrag van hanen schijn je iets te kunnen doen.”

Ik voorspel een mooie toekomst voor een werkloze coach die zich rap laat omscholen tot Helderse hanenfluisteraar.

Multi-culti in de Transvaalbuurt

door Reageer

De Haagse Paul Krugerlaan in ‘p(k)rachtwijk’ Transvaalbuurt.
Een zomerserie van Bart Kamphuis.

Aflevering 1 (algemene introductie) grijpt me nog niet. Naar ‘Turkse supermarkt’ luister ik aandachtiger en helemaal geweldig is het gisteren: vader en dochter met Hindoestaanse winkeltjes naast elkaar. Hij verkoopt (o.a.) raadselachtige goedjes voor het verhogen van de potentie en andere tovenarij. Zij moet daar hartelijk om lachen. Ze doet niet aan ‘bijgeloof’.

Vandaag is Bart Kamphuis bij een bruidswinkel.
Eigenaar Dinesh Joshi (de enige in de serie die niet-Nederlands spreekt nl Engels) is dolblij met de toenemende populariteit van de Bollywood-films. En omdat veel Hindoestanen via de satelliet Indiase tv-series kijken zijn ze op de hoogte van de laatste mode.

Dat is de boodschap. Daar tussendoor en mn ook onderdoor veel vrouwen in jurken en óver jurken. Dochter, moeder, grootmoeder. Een huwelijksfeest duurt 2-3 dagen met voor alle vrouwen steeds een ander outfit dus dat vergt wat uitzoeken en afstemmen.

Bart Kamphuis laat zich ook in traditioneel tenue hijsen. “I look like an emperor” mompelt hij.
Dat is de bedoeling, verzekert hem Joshi.

Op de website van de NOS is enige discussie over hoe multi-culti die Paul Krugerlaan eigenlijk is aangezien er wel veel ándere multi is maar er zit geen Nederlands winkeltje tussen. Ik ken Den Haag niet en eerlijk gezegd lijkt het me ook geen ramp (genoeg Nederlandse winkeltjes élders).

De serie bevalt me vooral omdat hij erg goed is gemaakt. Niet alleen de portretjes van de mensen.
De sfeervolle montage maakt er kleine juweeltjes van.

Het slagersmes snijdt in strokalfjes aan twee kanten

door Reageer

“Eind goed, al goed” concludeert Marc-Robin Visscher aan het eind van zijn RadioRoute.

Geitenboer Ron Grooten moest door de Q-koorts zijn 1200 geiten laten ruimen.
Nu heeft hij ‘rosé kalfjes’ die -door een voerrobot- worden gevoerd met mais en ‘gangbare produkten uit de buurt’.
Met zijn geiten had Grooten een grotere band. Een melkgeit kan wel 10 jaar worden. De kalfjes gaan na 5 maanden ‘weg’. Want “uiteindelijk ga je proberen er een lekker stukje vlees van te maken”. Strokalfsvlees heet het. Omdat de kalfjes op stro worden gehuisvest hoewel, vertelt Grooten, “iedereen zei: dat kan niet”. Waaróm iedereen dat zei en waarom het wél kan, horen we niet.

Het vlees verkoopt Grooten per ‘vleespakketje van 10 kilo’. En toen vond hij in Ubachsberg een slagerij die al 6 jaar leeg stond. Met alles er nog in. En de slager er boven wonend die best weer aan de slag wil. “Na 50 jaar,” deelt meneer Franken met ons, “ligt het hart nog bij het slagersgebeuren.” En zijn zoon (40) kan ook iets in de zaak doen.
MRV: “Het slagersmes snijdt dus ook voor u aan twee kanten.”

Een feel good story.
En nou niet zeuren over dat koeien in de wei horen en niet op stro in een stal en ook niet over dat kalfjes gewoon de eerste 9 maanden bij hun mama moeten blijven omdat dat voor moeder en kind het fijnste is.

Zachtjes het licht uitdoen bij de neusapen

door 1 Reactie

We zijn amper bekomen van de vele gorillababy’s in de Apenheul of de dierentuin is opnieuw in het nieuws. Ze hebben neusapen en dat is, vertelt verzorger Tjerk ter Meulen enthousiast aan Lucella Carasso, “een hele mooie aap met een hele grote neus – een jóekel”.

Die in de Apenheul zijn de enige buiten Azië. Omdat andere dierentuinen problemen met ze hadden. Met voedsel en stress.
Deze zijn in Singapore in gevangenschap geboren en gewend aan mensen. Hun “ingewikkelde verteringssysteem” gedijt het best met de tropische bladsoorten van Borneo (waar ze vandaan komen) maar Ter Meulen heeft ze al zien smullen van eik, berk en liguster.
“Gaat u er nu de hele dag en nacht bij zitten om te kijken of het goed blijft gaan” vraagt Lucella Carasso. Nou.. De verzorger ziet dat de apen zitten te knikkebollen – ze willen slapen.

LC: “Zouden ze weten dat we het over ze hebben?”
Ter Meulen denkt dat zij denken: ze hebben het de hele dag over ons, zo bijzonder zijn we toch ook weer niet.
Lucella (lachend): “Dat geouwehoer…”
En (zacht pratend): “Ik zou zeggen… zachtjes het licht uitdoen…”

Zei ik al dat ik érg blij ben dat Lucella Carasso terug is van vakantie en dat ik geniet van haar als presentator-in-haar-eentje?