De Koude Kalkoen

RadioRoute

Afschieten en kunstjes doen

door 1 Reactie

Een week lang hoor ik Roel Pauw in een zomerserie liefdevol praten over en met diertjes.
Natuur vs cuituur/economie of: hoe hamsters en vlinders zakenlieden te slim af waren.

Maandag maakt de verslaggever als RadioRouter een reportage over herten die worden “afgeschoten zeg maar” nadat ze eerst door bezoekers van Hoge Veluwe zijn gelokt voor de foto. Nee, natuurlijk niet metéén. Maar een hert dat zo gewend (gelokt) is aan mensen kan niet erg lastig te bejagen zijn.
Stelt Roel Pauw daar een (liefst: kritische) vraag over? Nee.
Hij vertelt opgewekt verder dat het hertenvlees via internet verkocht een aardige duit in het laatje brengt.

Vandaag is de RadioRoute bij circus Renz. Waar de vijf leeuwen, constateert de verslaggever “best een leuk tuintje” hebben. Met een krabplank. En ook verder denkt hij dat de leeuwen net katten zijn want: ze houden zichzelf schoon.
Ze kosten trouwens weinig: met hun vijven per week 250-300 Euro aan vlees.
“Maar de dieselprijs is een nachtmerrie” veronderstelt Roel Pauw. En kijk ze eens lekker liggen. “Dat kunnen leeuwen wel, hè – relaxen.”

Zou de verslaggever wel eens hebben gehoord van Wilde Dieren de Tent uit?

De RadioRoute bij de overbuurvrouw

door Reageer

Wanneer ik vrijdag hoor dat Marc Hamer vandaag zijn RadioRoute begint met de overbuurvrouw denk ik: die maakt zich er makkelijk vanaf.
Misschien is dat ook wel zo kwa onderwerp, maar de verslaggever pakt het leuk aan.

In een gesprek met Peter-Paul de Baar van het Theo Thijssen Museum leren we de Nieuwe Leliestraat waar Marc Hamer woont kennen. Ooit de Kalverstraat van de Jordaan, toen verloedering, nu woonhuizen.
In 1 ervan woont Caro van der Meulen.

Werkloos geraakt, mooi plan bedacht en nu vanuit huis het cateringbedrijf Caro Kookt. Duurzame producten, zelf gehaald, zó van de plant, beproefde smaak. Beter dan (Marc Hamer:) de *meuk* van AH en Lidl. Korte lijnen, streekproducten van het seizoen. “Geen aardbeien in december.” Maaltijden (veel vegetarisch ook) gekookt en aan huis afgeleverd. Voor 8 Euro per stuk.

Leuke, enthousiaste reportage over een leuke, enthousiaste vrouw.
Toevallig de overbuurvrouw van de RadioRouter.

Surfen op de overvloed van de maatschappij

door Reageer

Vandaag in de RadioRoutre geen na twee weken toch wat ‘sleets’ : hoe ik van de ene hopeloze baan iets anders ging doen. Maar een frisse dumpsterdiver Robin die met Jeroen de Jager voedsel ophaalt. Uit afval van de markt, bij AH en bij de biologische winkel.
Daar heeft hij dit keer pech: de dumpster is al geleegd.
JdJ: “Poverdriedubbeltjes.”

Willen ze volgende keer wat meer rekening houden met Robin, vraagt de verslaggever aan een vrouw die in de winkel werkt.
“Die microfoon is een beetje irritant” zegt ze (nee maar: iemand die níet haar drie seconden roem begeert).
JdJ: “Jamaar – ik werk voor de radio. Ik móet wel.”

Robin de dumpsterdiver leeft al drie jaar van wat anderen weggooien. Surfen op de overvloed van de maatschappij.
Robin: “Ik wil mijn eigen impact op het milieu zo gering mogelijk houden.”
Sinds een jaar is hij ook “bewust geldloos”. Zonder baan en zonder uitkering. Alleen af en toe klussend voor wat móet worden betaald (huur bv).

Mooie, verrassende reportage die het RR-thema ‘crisis’ naar een ander, hoger plan tilt.

Hart op de goede plaats voor de iepenpage

door Reageer

Heerlijk houenvannatuur en diertjeszijnlief en eindgoedalgoed is (ook) vandaag de reportage van Roel Pauw over het diertje dat het wint van ic de verstedelijking.

Met wethouder Lex Smeets en natuurbeschermer Jozef Bindels staat de verslaggever omhoog te turen naar de toppen van twee bomen in Heerlen waar hij in zit: de iepenpage.
Wethouder en natuurman zijn dikke vrienden. Allebei hart voor de natuur (“op de goede plaats”) en met een gemeenschappelijk doel: het beschermen van de vlinder.
Daartoe zijn zelfs extra bomen geplant.
En een beek is bevrijd uit z’n betonnen bedding en meandert weer vrolijk door het groen.

De iepenpage zelf krijgen we(ze) niet te zien wegens rotweer.
Toch is het volop genieten van deze tweede aflevering van de serie. Afgezet tegen de -ook deze week- matige RadioRoute denk ik: méér diertjes svp.
Of misschien meer Roel Pauw?

Het gerucht dóet nl de ronde dat die ook een week de RR tot iets moois mag proberen te maken.

Het slagersmes snijdt in strokalfjes aan twee kanten

door Reageer

“Eind goed, al goed” concludeert Marc-Robin Visscher aan het eind van zijn RadioRoute.

Geitenboer Ron Grooten moest door de Q-koorts zijn 1200 geiten laten ruimen.
Nu heeft hij ‘rosé kalfjes’ die -door een voerrobot- worden gevoerd met mais en ‘gangbare produkten uit de buurt’.
Met zijn geiten had Grooten een grotere band. Een melkgeit kan wel 10 jaar worden. De kalfjes gaan na 5 maanden ‘weg’. Want “uiteindelijk ga je proberen er een lekker stukje vlees van te maken”. Strokalfsvlees heet het. Omdat de kalfjes op stro worden gehuisvest hoewel, vertelt Grooten, “iedereen zei: dat kan niet”. Waaróm iedereen dat zei en waarom het wél kan, horen we niet.

Het vlees verkoopt Grooten per ‘vleespakketje van 10 kilo’. En toen vond hij in Ubachsberg een slagerij die al 6 jaar leeg stond. Met alles er nog in. En de slager er boven wonend die best weer aan de slag wil. “Na 50 jaar,” deelt meneer Franken met ons, “ligt het hart nog bij het slagersgebeuren.” En zijn zoon (40) kan ook iets in de zaak doen.
MRV: “Het slagersmes snijdt dus ook voor u aan twee kanten.”

Een feel good story.
En nou niet zeuren over dat koeien in de wei horen en niet op stro in een stal en ook niet over dat kalfjes gewoon de eerste 9 maanden bij hun mama moeten blijven omdat dat voor moeder en kind het fijnste is.