De Koude Kalkoen

Jeanne

De kat heeft zijn functie verloren

door Reageer

Kattenbelasting!
Dat gaat Boswachter Frans Kapteijns (ooit, vertelt hij, provo met een witte fiets) voorstellen in Dit Is De Dag.
Dus “kattenliefhebbers, onze twitter doet het niet vandaag” grapt Tijs van den Brink want: nu zal de hel (..) wel losbarsten.

Een verslaggever is op voxpop gestuurd.
Op zoek naar kattenhaters.boswachterfk
En als ze al niet spontaan beginnen over “die twee van de buren” die in hún tuin poepen en piesen wakkert de verslaggever het even aan met: “en ze moorden wat af, hè?”

Boswachter Frans gaat het om de vogeltjes.
Onze 3 miljoen katten moorden er jaarlijks 900.000 uit.
Dus moeten ze een bel aan of binnengehouden en gecastreerd en om de castratie van katten die geen eigenaar hebben te bekostigen moeten we belasting betalen.

“De kat heeft zijn functie verloren” vindt de boswachter.
Vroeger joeg de kat op muizen en ratten en hield ze weg bij het graan in de boerderij.
Nu is hij gezelschapsdier en zijn er mensen die wel zes katten hebben.
“Waarom?” vraagt Frans Kapteijns retorisch.

“Misschien zijn ze eenzaam” veronderstelt Elsbeth Gruteke (met thuis 1 kat)
“Zelf weten” oppert Tijs van den Brink (met thuis 1 cavia).

Twitter zie ik niet ontploffen.
Discussie zou ook zinloos zijn.
Zoals Elsbeth Gruteke vóór de uitzending al zei tegen Jurgen van den Berg (geen kat): je hebt mensen die van katten houden en je hebt kattenhaters.
En (EG): “Voor die ene kat van mij wil ik wel betalen.”

Ik ook – voor de twee.
Bovendien denk ik dat de ‘drempel’ om veel katten te houden er ook nu al is.
Die drempel heet de nota van de dierenarts.

Format kantelen en rode lijnen

door 3 Reacties

Het presentatieduo Lucella Carasso en Tim Overdiek wordt uit elkaar gehaald en gaat miv maart week-op-week-af om en om de avonduitzending presenteren.

Giselle van Cann (NOS) vertelt het in Lunch aan Ghislaine Plag in woezelige taal waarvan je niet erg goed wordt.
*we gaan het format van de middaguitzending een beetje kantelen*
*je moet iets doen met wat de luisteraar aan het doen is*
Waarmee ze tegenover elkaar probeert te zetten dat je in de ochtend nieuws wilt horen (wat is er gebéurd) en ‘s middags duiding.
Omdat je, meent GvC, dan “in een andere state of mind zit”.

Concreet? Vraagt Ghislaine Plag (zelf érg veel beter geworden sinds zij Lunch vást presenteerde).
“Nadrukkelijker rode lijnen trekken” vaagtaalt de NOS-vrouw verder.
Waarmee ze -eindelijk écht een beetje concreet- bedoelt: niet politici en deskundigen maar “wat betekent het voor de mensen”.
Zodat ik hóóp dat ze in elke uitzending Joris van de Kerkhof gaat inzetten maar met angst en beven vréés dat Trudy van Rijswijk vingertjes aan polsen gaat leggen.

Het betekent óók, zegt Van Cann, “dat de presentator meer ruimte moet krijgen om de sfeer te bepalen.”
Dús: stoppen met de duopresentatie.
GP vraagt niet wat ze verstaat onder ‘sfeer bepalen’ en ik hoop dat het meer is dan wat Tim Overdiek nu elke avond doet: vertellen hoe hij de ochtend heeft doorgebracht (hond uitgelaten of juist niet) en hoe hij het weer heeft ervaren.

Ghislaine Plag vraagt wel door over de ‘chemie’ die in de ochtend aanwezig is en in de avond duidelijk niet. Waarop Van Cann weer vaagtaalt maar dan niet kan ontkennen “Het is moeilijk duopresentatie goed vorm te geven”.

“Wie van de twee wordt het” breekt mediaforumgast Peter van Zadelhoff in.
Om en om dus.
Zadelhoff wil liever “één herkenbaar geluid”.
Maar, zegt Van Cann: “je zit ook met privéwensen van mensen.”

Zelf ben ik blij dat Lucella Carasso weer alleen gaat presenteren ook al is het week-op-week-af.
En ik hoop dat ze haar stempel drukt en haar sfeer bepaalt door haar intelligente, sprankelende persoonlijkheid met altijd de juiste benadering van gesprekspartners en haar perfecte gevoel voor wat een onderwerp nodig heeft en wat de luisteraars willen horen.

Of ze die ochtend de hond heeft uitgelaten of niet hoef ik eigenlijk niet te weten.

“Ik ga u even onderbreken, ik heb hier een notitie..”

door Reageer

Naeeda Aurangzeb is vroeg opgestaan, vertelt ze aan Carl-Johan de Zwart.
Ze moest naar Schiermonnikoog want Lijn1 gaat over de 60 verwilderde katten (NA: “poesjes”) die daar dreigen te worden gedood met een nekschot.
Eerst vangen in een kooi, na een dag eens kijken wat erin zit en dan páng.

Wat vinden we daarvan?
Niet dat dat er veel toe dóet want de presentatrice komt niet uit met haar tijd zodat de tweets en mails van de luisteraars voor de kat haar kontje worden ingezonden.

Aan gast Adri Noorman (van de plaatselijke Vogelwacht) vraagt Naeeda hóe hij de katten wil uitroeien.
“Natuurmonumenten heeft het een tijd willen tegenhouden,” antwoordt die, “maar nu is er een plan om…”
Waarop de presentatrice: “Ik ga u even onderbreken, ik heb hier een notitie…”
Over die vangkooien en het nekschot dus.
Maar waarom vráágt ze het dan als de man niet mag antwoorden?

Aan de telefoon Frank Dales van de Dierenbescherming: die wil de katten vangen en castreren resp. steriliseren en dan weer uitzetten.
Heeft DB goede ervaring mee.

Dan Marianne Thieme “van de dierenpartij” (sic) die óók pleit voor steriliseren en de vrees uitspreekt dat als op de wilde katten wordt gejaagd (nóg zo’n plan: jagers ze in het veld laten afknallen) ook huiskatten worden getroffen.

Nee hoor, zegt wethouder Bert Korendijk.
Want de verwilderde katten zijn véél groter.
En: ze kunnen wel 5 kilo wegen (een beetje stevige huiskat ook, hoor).

Waarbij het erg stressvol is om de dieren te castreren/steriliseren aangezien dat ‘aan de overkant’ moet dus: lange reis.
Waarom de plaatselijke dierenarts het niet kan doen, vraagt Naeeda (“lieve luisteraars”) Aurangzeb niet.
Ook slaat ze niet aan bij wat Thieme zegt over dat steriliseren natuurlijk dúúrder is dan doodschieten.

Frank Dales wil komen praten, maar is niet gewenst.
Schiermonnikoog is er nl al uit: schieten zal het zijn.
En, Marianne Thieme van de Partij van de Dieren (“vóór” corrigeert MT maar volgens mij hóórt Naeeda het niet eens): “Komt u naar Schiermonnikoog om de katten te redden?”
Die begint over de Dierenbescherming maar dan zijn de 5 seconden die de presentatrice haar had toebedeeld verstreken.

Hoe een onbekwame presentatrice er in slaagt in een half uur zelfs een betrekkelijk eenvoudig onderwerp niet uit de verf te laten komen.

Juist na de dood dichter bij de natuur

door Reageer

Knerpend stapt Henny Radstaak met Dolf van der Weij rond over de natuurbegraafplaats Hillig Meer in Drenthe.
Sneeuw ziet hij en “eigenlijk alleen natuur”.
Klopt, zegt Van der Weij, het gáát ook om die natuur: “Begraven is een tweede bestemming.”
Want dat is het ideaal: mensen dichter bij de natuur brengen.
HR: “Ook na de dood?”
Van der Weij: “Júist na de dood.”

Hij legt uit waarom ‘gewoon begraven’ niet natuurvriendelijk is en as verstrooien evenmin.
Echt groen word je begraven in een katoenen lijkwade in bv een rieten mand.
Opgenomen door de natuur wordt het lichaam zo en “niet na 20 jaar geruimd” waarmee Van der Weij doelt op wat veel doden op gewone begraafplaatsen overkomt wanneer de grafrechten niet worden verlengd.

Henny Radstaak leidt ons door het bos, oud bos en jong bos.
Houten banken om een restant van een boom waarop de kist (of urn) kan worden gezet: “de boskapel” beschrijft Van der Weij.

Kijk, dit is zo’n graf.
Sneeuw vegen ze van de zwerfkei die het graf markeert.
Tussen eeuwenoude bomen.

Wat niet hóeft, dat eeuwenoud.
Arie Sloot en zijn vrouw kozen voor jong bos.
Acacia’s. Piketpaaltje 13.
Waarom hier? “De mooiste plek,” vinden zij dit.
“Het is een gevoelskwestie.”

“Ashes to ashes” concludeert Henny Radstaak die even is ontschoten hoe dat in het Nederlands ook weer heet.
“Tot as zult gij wederkeren” wordt hij geholpen.
O ja.

Arie Sloot: “Je wordt opgenomen in de aarde.
Over 1000 jaar lig ik hier nog als onderdeel van de natuur.
Dat geeft een goed gevoel.”

Soms zit er in Vroege Vogels een reportage die uitnodigt tot verder denken.
Over de dood die hoort bij het leven, over begraafplaatsen (en ruimen van graven), over de natuur, over duurzaamheid (jaja – uiteraard).
Maar ook over: wat wil ik eigenlijk voor mezelf en wat wil ik voor mijn dierbaren.
Hoe is het ánders (fijner?) om in een bos onder een boom mijn geliefde begraven te weten dan om elke zondag en dan steeds minder frequent diens graf op een begraafplaats te bezoeken.

Compliment voor Henny Radstaak die dit (afgaand op twitter: niet alleen bij mij) met zijn mooie reportage weet los te maken.

Opzij duwen met een laser straal

door Reageer

Planetoïde 2012 DA14 vliegt vrijdag langs dus wil Mieke van der Weij van Govert Schilling weten hoe groot de kans is dat hij zal inslaan op aarde.
“Nul” is het antwoord en “Hè.. Spanning meteen weg” doet Mieke teleurgesteld.

De Planetoïde vliegt langs op 2800 km, weet Schilling en “dat is toch vlakbij?!” roept Peter de Bie uit waarop de deskundige: “Precies, jij snapt het!”

Waarna Schilling ons in enkele minuten uitlegt dat eens in de 1000-1200 jaar wél een botsing komt en dat de dino’s zijn uitgeroeid door een véél grotere dan deze en dat het een vergissing is te denken dat “als iets van 100 meter neerkomt en je staat op 300 meter je er geen last van hebt”.

Het gevaar (voor zover acuut aanwezig) zit niet in de stukken steen die we zien naderen maar dat we ze vaak helemaal niet zien naderen, omdat je nu eenmaal niet alles kunt zien.

Om tenslotte te filosoferen over wat we kunnen doen als er écht iets engs aankomt.
“Een raket er op af om hem te laten ontploffen?” suggereert Peter de Bie.
“Dat is niet slim, Peter,” legt Govert Schilling uit.
Want stel dat er een locomotief op je huis af komt en je blaast ‘m op dan word je bedolven onder het puin.

Wat wél kan: een zetje geven.
Opzij duwen met een laser straal.
Of inpakken in reflecterend folie dan weerkaatst hij meer zonlicht en verandert van richting.

Mieke van der Weij ziet niet voor zich: dat ding raast door de ruimte, hoe pak je dat dan in?
Door er een ruimtesonde naartoe te sturen die hem besproeit met verf.
Aha.

Altijd weer een feest, Govert Schilling.
“Een echte natuurliefhebber kijkt verder dan de horizon” – als het aan mij ligt komt-ie terug in Vroege Vogels.