De Koude Kalkoen

Jeanne

Wat als u mevrouw Verdonk in de supermarkt tegenkomt?

door Reageer

De fractie van TON in Pijnacker-Nootdorp (woonplaats Rita Verdonk) heeft zich afgescheiden van TON. De fractie gaat, vertelt Geurt Visser aan Lucella Carasso, door als GemeenteBelangen. De reden: ze zien de financiële bui hangen. Dadelijk gaat TON failliet en dan komen de schuldeisers hún (door de gemeente verstrekte) budgetten opeisen. Dat wilden ze voor zijn. En o ja, er was ook ‘iets politieks’.
Want: als je begint met 22 zetels in de peilingen en je eindigt met nul, dan moet je discussiëren.

LC: “Wat wou u bespreken? Dat mevrouw Verdonk weg moest?”
De nummer twee op de lijst was bekwaam, zegt Visser.
LC: “Ah! U hebt de discussie geopend dat mevrouw Verdonk niet nummer 1 moest zijn. U heeft het toch niet achter de rug van mevrouw Verdonk om gedaan, hoop ik?!”
Nee, antwoordt (jokt?) Visser. Maar nu zijn ze dus los, er is een vereniging met bestuurders en de teerling is geworpen.

LC: “U hebt mevrouw Verdonk gebeld?” Eh..nee. Ze zagen haar nl in het Journaal.
LC: “Dan kunt u toch wel bellen? daar komt toch een eind aan dat ze in het Journaal zit?”
Visser heeft uitgebreid gemaild.
LC: “En als u haar in de supermarkt tegenkomt?”
Visser: “Dan neem ik een andere rij.”
Lucella Carasso, even vriendelijk/beminnelijk lachend als ze het hele gesprek voert: “Dan duikt u dus achter een schap.”

Grote grijns bij mij en diepe bewondering voor deze vakvrouw die immer vriendelijk en altijd goed geïnformeerd haar gesprekken voert.
Een presentator die echt goed is heeft een vinnig ‘kijk mij eens scherp zijn’ als truc niet nodig.

Taboes er als een soeppapje in laten glijden

door 1 Reactie

Hans van Swol is overleden.
Hij was de allereerste televisiedokter en ‘ach gossie’ denk ik wanneer ik het in De Praktijk hoor. Wat nergens op slaat, want dood gaan we allemaal en de man was al vijfennegentig.
Nieuws blijkt het trouwens ook niet te zijn, hoewel het wel zo wordt gebracht. Googlend op zijn naam (je spelt het toch écht met een S en niet met een Z) ontdek ik dat zijn overlijden elders al op 4 juni wordt vermeld.

Ziek Zijn Beter Worden presenteerde Van Swol vanaf 1956 acht jaar lang en het programma had, zegt hoogleraar (o.a.) ‘publiekscommunicatie’ Frans Meijman ook In Goede Handen kunnen heten omdat de man zo aangenaam-autoritair-deskundig overkwam. Taboe-doorbreker en barricadebeklimmer was Van Swol niet. Wat mogelijk des te beter werkte want hij kon juist daarom moeilijke onderwerpen er “als een soeppapje in laten glijden” = mooie kwoot van de makkelijk pratende Meijman. Zo liet Van Swol de eerste bevalling op tv zien.

Later kwamen dokters Aart Gisolf en Peter Lens, die meer journalist waren dan dokter. Daarna namen de journalisten (denk: Ria Bremer in Vinger aan de Pols) de programma’s over en nu zitten we in het tijdperk ‘patiënt’. De individuele burger staat centraal. Niet meer ‘reuma’ maar (Meijman): “die ene mevrouw met reuma”.
Zal dat zo blijven? De hoogleraar weet het niet. Maar hij kán zich voorstellen “dat Hans van Swol op de beeldbuis uit zijn graf zal herrijzen omdat we nu wel genoeg patiënten hebben gezien en weer deskundige dokters willen horen”.

Leuk item met vlotte montage en geluiden uit -deels- het verleden (Van Swol, Gisolf, Bremer), gemaakt door – ja, door *wie*? De website van De Praktijk loopt twee dagen achter. Dat wordt dus maandag nog eens checken wie de maakster was.

Zweven

door 2 Reacties

Zo’n verkiezingsdag is behoorlijk overweldigend kwa radio.
Ik beluisterde de ochtend. Radio 1 Journaal deed het prima. EO/KRO was uitstekend (wat meer is dan ‘prima’). Erg interessante gasten, verrassende invalshoeken. Drie volle uren vlogen voorbij.
In Lunch! praat Jurgen van den Berg met Rob Trip en Herman van der Zandt. Die presenteren vanavond de tv-uitzending en Trip probeert ons wijs te maken dat het niet irritant lang duurt voor de uitslag bekend is, maar dat dat het juist extra spannend maakt.

De middag laat ik grotendeels aan me voorbij gaan.
Wanneer ik de radio weer aan zet hoor ik Joris van de Kerkhof als exit-poller bij een stembureau in Den Bosch. Hij wil vooral weten of veel mensen zweven.
Daarop zoem ik in omdat ik gisteren nog een leuke column van hem op de site van de VRT las waarin hij (zelf zwevend) via alle mogelijke stem/kies/stomwijzers trachtte te landen. Zelfs de Partij voor de Dieren werd hem zo aangeraden: “En ik heb helemaal niets met dieren.”
Die onthulling stemde de kalkoen natuurlijk verdrietig.

Voor zijn reportage voert Joris van de Kerkhof twee mannen en twee vrouwen op.
Een man benutte een ‘wandelpauze’ voor het doorhakken van de knoop: het werd Cohen. Een andere man (“ik ben geen fan van Balkenende en ook niet van Verhagen”) stemde toch CDA. “Het is voor u een eenzame dag?” vat de verslaggever zijn gemoed samen.
Klopt. De man zal dus ook geen Trip en Van der Zandt kijken.
Vrouw 1 heeft helemaal niet getwijfeld en neemt de gelegenheid te baat “het beste voor ons land en de toekomst” te wensen. Vrouw 2 is in verwarring door het grote aantal partijen. Net als Joris zélf deed zij kieswijzers.
JvdK: “Daar word je ook niet wijzer van, hè?”
Nu wou ik linken naar die leuke column die hij schreef maar die heeft de VRT alweer verwijderd of ergens verstopt waar ik ‘m niet meer kan vinden.

Psst, Joris.
Mocht je dit lezen: wat héb je nou gestemd??

De gifspuit op de Partij voor de Dieren

door Reageer

Ik weet nooit over welke baan ik Schiphol binnenvlieg en bovendien zat ik zondag niet aan het raampje. Maar áls het de Kaagbaan was, had ik kunnen zien dat in een graanveld stond dat ik op de Partij voor de Dieren moest stemmen. Omdat het graan op die manier was ingezaaid.
Of ik had het net *niet* gezien want het veld is vernield. Met (grrrr) *chemische middelen*. En pas vandaag zag de eigenaar van het veld, Jan Ham, dat het mis was.
“Gaan de koppies hangen” stelt Bert van Slooten zich voor. Dat niet. Maar Ham zag verkleuring. Zo op het oog vier-vijf dagen geleden bespoten. En nu gaat het graan dood.

Ham is niet actief voor de Partij van de Dieren. Als de presentator dat wil, kan ook Bert van Slooten het veld van 35.000 vierkante meter huren om er zijn eigen boodschap (welke zou dat zijn?) in te zaaien.
Wel is de agrariër ontzet. Want elke partij heeft voor- en tegenstanders maar om dat op deze manier te uiten – dit heeft Ham nog nooit meegemaakt.
Van Slooten: “En nu aan mijn lijf geen polonaise meer met reclame?”
Juist wel! zegt Ham stoer. En (of: *want*) dit is “een goeie activiteit voor een agrarisch bedrijf in de buurt van Schiphol”.
BvSl: “Er is veel meer voor nodig om u klein te krijgen, ik hoor het al.” Maar toch: “Sterkte.”

Wat de Partij voor de Dieren er zelf van vindt, heeft het Radio1Journaal niet uitgezocht maar dat laat zich wel denken.
En eigenlijk is het zo 1 dag voor de verkiezingen niet eens slechte publiciteit.
Waarmee ik natuurlijk niet wil suggereren dat Marianne Thieme en Esther Ouwehand zusterlijk zélf met de gifspuit het veld zijn ingegaan.

Gewoon gelekt want dat doen ze daar altijd

door Reageer

Good old twitter meldt het al bijna een uur (dat Joran van der Sloot zou hebben bekend) wanneer Lara Rense het óók vertelt en belooft dat ze Latijns-Amerika-correspondente Marjon van Royen gaat bellen. Die zou namelijk van de hoed en de rand weten.
Dat is natuurlijk niet het geval. Marjon van Royen weet net zoveel als ieder ander met toegang tot de media. Haar toegevoegde waarde is dat ze (om kwart voor zeven) vertelt dat “er gewoon is gelekt want dat doen ze daar altijd”. En dat Peru als land de nodige problemen heeft zodat Joran van der Sloot een ideale bliksemafleider is.

Even na acht uur komt Marjon van Royen (die intussen ook nog Laïla Abid heeft bijgepraat) sterker terug. Ze heeft uit de Peruaanse media gepeurd dat Joran van der Sloot *huilend* heeft bekend. En weet dat hij in die media “de gevaarlijke buitenlander” wordt genoemd.
Ook heeft ze achterhaald dat de vader van Stephany Flores het autopsierapport heeft ingezien. Daaruit zou blijken dat er geen seksueel contact is geweest (wat me raar lijkt want waarom zou je anders met een man die je net bij het pokeren hebt ontmoet om vijf uur naar z’n hotelkamer gaan – voor een goed gesprek over de zin van het leven?).

Dat Joran snel heeft bekend vindt de correspondente niet vreemd: “Die jongen staat onder verschrikkelijke druk.” In de gevangenis van Lima (die zij zelf eergisteren nog heeft bezocht) zal hij het zwaar krijgen. Op de vraag van Lara Rense of het normaal is dat een verdachte aan de media wordt getoond en dat er zoveel wordt gelekt: ja. “In heel Latijns-Amerika wordt elke gevangene die een beetje lekker nieuws kan opleveren als een beest heen en weer geparadeerd.”
Dat is de couleur locale waarmee een correspondent zichzelf terugverdient.