De fractie van TON in Pijnacker-Nootdorp (woonplaats Rita Verdonk) heeft zich afgescheiden van TON. De fractie gaat, vertelt Geurt Visser aan Lucella Carasso, door als GemeenteBelangen. De reden: ze zien de financiële bui hangen. Dadelijk gaat TON failliet en dan komen de schuldeisers hún (door de gemeente verstrekte) budgetten opeisen. Dat wilden ze voor zijn. En o ja, er was ook ‘iets politieks’.
Want: als je begint met 22 zetels in de peilingen en je eindigt met nul, dan moet je discussiëren.
LC: “Wat wou u bespreken? Dat mevrouw Verdonk weg moest?”
De nummer twee op de lijst was bekwaam, zegt Visser.
LC: “Ah! U hebt de discussie geopend dat mevrouw Verdonk niet nummer 1 moest zijn. U heeft het toch niet achter de rug van mevrouw Verdonk om gedaan, hoop ik?!”
Nee, antwoordt (jokt?) Visser. Maar nu zijn ze dus los, er is een vereniging met bestuurders en de teerling is geworpen.
LC: “U hebt mevrouw Verdonk gebeld?” Eh..nee. Ze zagen haar nl in het Journaal.
LC: “Dan kunt u toch wel bellen? daar komt toch een eind aan dat ze in het Journaal zit?”
Visser heeft uitgebreid gemaild.
LC: “En als u haar in de supermarkt tegenkomt?”
Visser: “Dan neem ik een andere rij.”
Lucella Carasso, even vriendelijk/beminnelijk lachend als ze het hele gesprek voert: “Dan duikt u dus achter een schap.”
Grote grijns bij mij en diepe bewondering voor deze vakvrouw die immer vriendelijk en altijd goed geïnformeerd haar gesprekken voert.
Een presentator die echt goed is heeft een vinnig ‘kijk mij eens scherp zijn’ als truc niet nodig.