De Koude Kalkoen

Lucella Carasso solo

door Reageer

Lara Rense beviel me laatst al solo, Lucella Carasso bevalt me nog méér.
Vlotte gesprekken, overal bovenop, speels, slim, uitdagend maar niet kattig.
De relevante vragen stellen aan verslaggevers en correspondenten.
Vriendelijk prikkend in Jeroen Wielaert: kan-ie Bono even voor de microfoon halen?

Helaas – tussen droom en Bono staan kleerkasten. Zodat Jeroen Wielaert (valse wraak is niemand vreemd) Bono nog wel even neerzet als *klein* en met schoenen met dikke zolen.
Zo!

Van binnenlandse dramatiek naar buitenlands drama switcht Lucella Carasso.
Op de webcam zie ik haar overleggen met collega’s. Vrolijk.
Alles onder controle.
Prettig onder controle.
Fijne sfeer.

Lieve NOS.
Het is alweer een tijd geleden dat ik iets vroeg.
Nu dus toch weer een keer.
Geef ons de solo-presentatie terug.

Alsjeblieft.

Enkelband gaat in je kop zitten

door Reageer

“Nu ook?” vraagt Lucella Carasso aan de burgemeester van Aa en Hunze, Eric van Oosterhout. Ja. Hij draagt ook nú een enkelband. Experiment voor vijf dagen.
Het is wennen en: “Het gaat in je kop zitten.” Omdat een burgemeester “normaal zigzaggend door het leven gaat” – en nu wordt hij in tijd en gebied beperkt.
Zo moet de burgemeester om 23.00 uur binnen zijn tot 6 uur ‘s ochtends. Dat lijkt Lucella Carasso nog wel te doen. Van Oosterhout bekent dat zijn vrouw het ook wel fijn vindt. Zo ziet ze ‘m nog eens.

De gebieden, dat is anders. Morgen moet de burgemeester in een gebied zijn waar hij volgens de enkelband niet komen mag.
En dan? Dan wordt hij gebeld.

De realiteit is, houdt de presentator hem voor, “dat ze met zwaailichten achter je aan komen.” Het is ook geen “gelijkwaardig experiment” erkent de burgemeester. Maar toch. Je voelt “de impact”.
Waar hij op 8 december op een congres over gaat vertellen.
“Als een levend sandwichbord.”

Leuk gesprek.

De kinderen willen niet reageren

door 1 Reactie

Jan Maarten Deurvorst maakt voor Villa VPRO een portret van Len Pardoel (76). De vrouw is klaar met leven en wil sterven. De middelen, incl een fles goede cognac, heeft ze al in huis. Deze winter moet het gebeuren.

Ik ben voor zelf kiezen om eruit te stappen als het leven je niet meer bevalt. Of je nu ongeneeslijk ziek bent of zwaarmoedig of omdat je het wel genoeg vindt.
Zelf hoop ik op 76 er nog genoeg lol in te hebben maar als iemand dat niet heeft: geef haar of hem de pil van Drion, wees lief, biedt hulp en blijf er desgewenst bij. Zonder dat oom agent op de deur komt bonzen en tante officier van justitie dreigt met hel en verdoemenis.

Mijn sympathie gaat dan ook uit naar Len Pardoel en ik vind dat de journalist haar mooi portretteert. Wel een beetje genant, denk ik nog, wanneer ze vertelt over haar kinderen waar ze zo te horen mot mee heeft. Maar details blijven ons bespaard en het is tenslotte háár leven en als 1 van de redenen waarom ze er genoeg van heeft is dat ze mot heeft met haar kinderen, mag ze dat vertellen.

Maar dan.
Tessel Blok kondigt af en vertelt dat we morgen meer horen van Len en: “De kinderen van Len Pardoel wilden tot nu toe niet reageren.”
Wat krijgen we nou. Dat hóeven ze toch niet? Er is toch geen plicht om wanneer moeder de publiciteit zoekt en de vuile was buiten hangt daar jóuw versie tegenover te stellen.
Volgens mij raken we door té veel docudrama en real life soaps op dit punt het spoor ernstig bijster.

Teleurgesteld voor Nederland

door Reageer

Zou Beluga ‘m krijgen, de derde ster?
Vast wel, wordt algemeen gedacht. ‘Vast wel’ denkt ook de eigenaar van het Maastrichtse restaurant Hans van Wolde.
Even na negen uur: hij krijgt ‘m niet.

De man komt aan de telefoon en loopt leeg.
“Teleurgesteld” is hij en niet eens, zegt hij eerst, zozeer voor zichzelf maar: “Voor Nederland.”
“Ik snap het echt niet waarom Nederland zo achter moet blijven, ik zou er best wel eens een keer een … uitleg van willen hebben.”
“Een diepgaand onderzoek zou er moeten komen, hè?” plaagt Lara Rense waar Van Wolde dan ook wel een beetje om moet lachen.

Hij doet het zó goed, legt Van Wolde uit. “Waarop moeten we nog wachten? We hebben toch met z’n allen genoeg door de wereld heen gegeten. We snáppen het niet meer.”
Natuurlijk: “De allerbeste zaak is nog steeds een volle zaak.” Maar wat hád hij die derde ster graag gewild en eigenlijk heeft hij er gewoon recht op.

Marcel Oosten: “Nou. Sterkte ermee.”
En het ís natuurlijk sneu voor die man en z’n restaurant maar deze ongeremd geuite teleurstelling zorgde wel voor een mooi stukje emo-radio.

Veel zielen en vreugd

door Reageer

Spandoeken!
Joris van de Kerkhof ziet onbegrijpelijke teksten en ik hóóp dat hij staat op te letten dat ze Morgan niet naar Tenerife brengen maar hij *is* in Drachten. Bij een groot gebouw dat de grootste Meldkamer van Nederland is en dat vanmiddag officieel door Fred Teeven wordt geopend. Met (JvdK): “een prachtig weids uitzicht over een industrieterrein”.
De nachtploeg brieft de ochtendploeg. Over dat er vannacht niets is gebeurd. Er is misschien wel *iets* gebeurd maar dat is bv een kleine aanrijding en dat geldt niet als *iets*.

“Het wordt allemaal beter” en “hoe meer zielen hoe meer vreugd” zegt een vrouw van de brandweer. Terwijl de man van de techniek, valt de Filiaalhouder op, “zo blij is als iemand in een snoepwinkel”.

Hét onderwerp van het Filiaal dat blijft terugkomen is of ze mekaar wel verstaan. Met al die dialecten.
Ja! Is het geruststellende antwoord. Als het moeilijk wordt vragen ze iemand langzamer te praten en anders gaan ze met collega’s “naluisteren wat er nou precies aan de hand was”.
Dat lijkt mij weinig geruststellend als je net een ernstig ongeluk of een brand of een hartaanval hebt gemeld.

Altijd leuk, Joris van de Kerkhof.
Maar ik heb wel eens prikkelender Filialen gehoord.