De Koude Kalkoen

Jeanne

Radio met plaatjes

door 1 Reactie

Een paar jaar geleden was het nog nieuw: radio-met-plaatjes.
Radio 1 Journaal deed het bij de Politicus van het Jaar en dat vond ik toen heel bijzonder.
Deze foto is uit 2005. En elk jaar was het spannend: zouden ze het wéér doen. En ze deden het. Met vaak niet zo best beeld en soms ook niet helemaal synchroon geluid.

Nu zijn er veel meer programma’s die een webcam laten meelopen. Meer dan dat: er zijn camera’s vanuit verschillende posities. En het geluid is synchroon.

Is er meerwaarde? Soms. Mn bij spannende gesprekken met veel interactie is het interessant ook gezichten te zien. En gebaren. Want sommige presentatoren (en gasten) zijn de levendigheid zelve kwa mimiek.

Is het afleidend? Ook dat. Luisterradio kun je aanhouden als behang. Kies je voor de plaatjes dan is het lastiger jezelf losrukken.

Zal alle radio binnenkort met plaatjes zijn? Zodat we bij alle stemmen niet alleen een gegooglede foto hebben maar ook zien hoe alert ze zijn, of ze vaak de cabine uithollen, of ze veel papier bestuderen, veel stiekem zitten te mailen en twitteren. En: wat hebben ze áán.

Als ik het zo opschrijf denk ik: niet doen, laat mij de illusies, ik wil niet weten wie mooi is en wie niet mooi, wie leuk lacht en wie ‘stom’, wie zich wat jong kleedt voor de kalenderleeftijd en wie wel een maatje minder zou mogen zijn – radio moet plaatjesloos.

Jaja. Zegt zij die als het even kan zit te gluren en nog printscreentjes zit te maken ook.

*update: op twitter gevraagd of Radio 1 Journaal geen plaatjes kan doen en antwoord gekregen van Lara Rense

Zonder visie van de overheid worden we nooit 100

door 1 Reactie

Mannen kunnen nu al 83 worden en vrouwen 88. Abstracte cijfers die nóg afstracter kunnen: wie d’r best doet wordt tzt hónderd. “Wie zou dat willen” zegt Peter de Bie die het zo te horen niet wil. Mensen zát, verzekert hem hoogleraar gezondheidszorg Ivan Wolffers.
En hoogopgeleiden die zichzelf regelmatig naar de sportschool slepen kan dat nog lukken ook, terwijl zich met kroketten volproppende laagopgeleiden op jeugdiger leeftijd het loodje leggen.

Dús ligt daar, vindt Wolffers, een taak voor de overheid. Hij schildert steden die niet geschikt zijn om als kind in te spelen. Hij onthult dat een 11-jarige al 10.000 commercials over eten heeft zien passeren. Hij weet zeker dat kids als een Pavlov-hond reageren op de McDonaldsboog.
Ik geloof ‘m. En ik denk ook dat de goedbedoelde campagnes niet hebben geholpen. Of de overheid een taak heeft ons gezond en oud te maken? Daar ben ik minder zeker van maar misschien denk ik net als Peter de Bie (“is dat niet de allerindividueelste beslissing?” ongezond eten en niet-bewegen dus) te simpel.

Wolffers verwijt de overheid dat die “toeschouwer is geworden” en geen visie heeft en vindt dat de overheid die visie moet ontwikkelen.
Wat voor visie, zou ik hem als Peter de Bie en Mieke van der Weij nu willen vragen. Geef eens een voorzet. Schilder een schets.
Maar de presentatoren laten Wolffers nóg eens pijlen werpen richting visieloze overheid en bedanken hem hartelijk om door te gaan met de kernwapens en de koopgoot. Ook leuk.

Hype vs hetze en wacht nou maar af

door Reageer

“Bisschop Van Luyn wist al in de jaren ‘70 van seksueel misbruik door de paters Salesianen.” Nieuwslezer Nanet Weijl leest het om vier uur voor en mij ontsnapt bijkans een vloek. Want als ooit-katholiek meisje ben ik de laatste weken al voldoende in de kerk teleurgesteld – erger moet het niet worden.

Kerkhistoricus Ton van Schaik die ik niet ken als een slaafse verdediger van de rk-kerk becommentarieert om kwart over vijf met zoveel stoom uit de oren dat ik het zachtjes dampend uit m’n transistor zie komen.
‘s-Heerenberg is in 1971 gesloten, zegt hij. In 1975 werd Van Luyn overste van de Salesianen en kreeg hij inzicht in de dossiers. Hij heeft toen maatregelen genomen (welke blijft onduidelijk). Joep Dohmen (NRC) doet nu wel, zegt Van Schaik, of hij een “ontzettende scoop” heeft met dat ‘Van Luyn geeft tóe’ maar je moet het chronologisch zien.

En Simonis met dat stomme ‘nicht gewusst’? Die, doet Van Schaik fel, “speelt geen enkele rol meer”. Waarna presentator Bert van Slooten een paar vragen inleidt met “laat mij nou eventjes” en de kerkhistoricus bepleit *gewoon* het rapport van de cie-Deetman af te wachten en uitlegt wat het verschil is tussen een hype en een hetze.
Waartoe hem -terecht- de ruimte wordt geboden. Want waarom iemand om commentaar bellen als je hem na elke halve zin met een ‘jamaar’ in de rede gaan vallen en er alleen op uit bent het tapijt onder hem uit te rukken. Geen wonder dus dat interviewer en geïnterviewde na de toezegging van de presentator “we wachten het rapport van de cie-Deetman af” vriendelijk lachend uit elkaar gaan.

Nanet Weijl om zes uur: “Van Luyn wist in de jaren ‘70 van misbruik door de Salesianen.”
Dat schiet dus niet zo heel erg op als de eigen nieuwsvloer niet luistert naar wat in de eigen uitzending wordt gezegd (en wat al vóór vijf uur als audio op de website stond).

Heftig over doel en instrument en Alzheimer

door Reageer

Het ochtend-Radio 1 Journaal zit met de luistercijfers in de lift en dat geldt ook voor Dit Is De Dag. Vandaag op het programma: De Hoop Scheffer over Luns, Trouw-journaliste Monic Slingerland over misbruik en de rk-kerk, Bere Miesen over Alzheimer, Steven de Foer over Sarkozy. En een dichter en Haïti.

De Hoop Scheffer is de charme zelf. Waarna we allemaal kunnen meepraten over de rk-kerk omdat op de presentatoren na iedereen katholiek is of het in elk geval ooit was. Monic Slingerland, sinds 14 jaar katholiek, heeft vreselijke verhalen over misbruik en mishandeling en vernedering gehoord en gelezen. Ze loopt niet weg want: er is voor haar geen alternatief.
De grootste fout van de kerk? “De bisschoppen zagen de kerk als doel ipv als instrument.”
Andries Knevel: “Instrument van wát?”
MS: “Om de boodschap van God aan de wereld te brengen en te zorgen dat mensen zich een beetje gedragen”- wat ik erg mooi geformuleerd vind. Waarna psycholoog Miesen verhaalt over een wél gelukkige katholieke jeugd en Slingerland op ‘afschaffen celibaat?’ als oplossing: ze heeft ook mensen gesproken die door predikanten zijn misbruikt. En denk aan de -gehuwde- zweminstructeur.

Véél te kort is er aandacht voor Miesen. Mensen met Alzheimer wéten dat ze het hebben, zegt die. En hun partner moet zodra de diagnose is gesteld zich losmaken. Ophouden met verliefd zijn. Gescheiden levens. De psycholoog ergert zich aan het niet-weten van de presentatoren. Hij is al 40 jaar hierover bezig. Zonde zegt hij. Misdaad. Einde (te snel) gesprek.
Dan Sarkozy en dan Dichter bij de Dag Hans Kloos. Met een gedicht over de vinger op de mond van de priester die dan van alles gaat doen. “Heftig” zegt Elsbeth Gruteke en dat vat het goed samen.

Mooie uitzending van een mooi programma. Dat dwingt tot nadenken en soms ook noodt tot lachen. Zoals wanneer Andries Knevel een plaat afkondigt: Michael Bubbel. Elsbeth Gruteke (fonetisch): “Boeblee.” Knevel: “Hier staat Bubbel.”

Pretpark doet financiële crisis (even) vergeten

door Reageer

Marc-Robin Visscher mag ook zijn laatste Filiaal van de week beginnen met zijn nu-al-gimmick: dat het de eerste (vrij)dag van de lente is. Ook verder zit het hem mee: de pretparken gaan vandaag open en hij mág naar zo’n pretpark, wat treft want “ik ben erg van de pretparken”.
Waar hij staat mag hij niet zeggen (anders: boete!) maar er is iets met een reuzenrad waarbij je over de kop gaat en Lara Rense daagt wie het raadt uit het haar toe te twitteren.
(Radio 1 Journaal heeft nog steeds geen eigen twitteraccount)

De Filiaalhouder ziet hoe tandwielen worden gesmeerd. Hij maakt een bootritje in de wildwaterbaan. Kraaien van plezier met de commercieel directeur die uitroept: “Wie denkt nu nog over de financiële crisis na!” MRV: “Ik was het inderdaad even vergeten maar het komt nu weer keihard terug.” Niet erg want: dit park heeft een variabel prijsbeleid.
Google ‘pretpark variabel prijsbeleid’: Slagharen.

Dan nog buigen over de motorkap van de voor € 75.000 gerepareerde Octopus en zich door de hospitality manager laten uitleggen dat móeders (itt vaders) letten op gezond eten voor de kids. Zodat het restaurant niet alleen meer vette hap aanbiedt maar ook fruit en sla.
Gelukkig is er nog steeds onverantwoord voer, constateert Marc-Robin Visscher: “Een pretpark zonder patat en suikerspinnen – dat kan niet.”
Tenslotte: pony’s! Niet meer om te berijden maar om mee te knuffelen. Waar zijn we dus? Inderdaad (voor wie het nog steeds niet door had): Slagharen.

Na eerder de Euromast alweer een gezellig MRV-Filiaal. Een mens had zónder gekund kwa informatie maar een pittige portie feel good is natuurlijk nooit weg.