De Koude Kalkoen

Jaap de Hoop Scheffer

Nog geen zeepje meegenomen

door Reageer

Hoe *is* dat – op bezoek in het Witte Huis?
Lucella Carasso vraagt het Jaap de Hoop Scheffer en het achterste van zijn tong horen we niet maar hij weet wél dat de bezoeker de 1ex erg gespannen is en dat dit nooit helemáál overgaat.
Is er “een foefje”? En: hoe bepaal je de volgorde van de punten die je wil maken?

Wederzijdse medewerkers bereiden veel vóór, vertelt De Hoop Scheffer. Of hij ooit een verrassing op tafel heeft gelegd zoals “trouwens ik wil nog SG van de NAVO worden”.
Dát, weet de ex-SG, zou dé manier zijn geweest om dat niet te worden.

Verschil tussen Bush en Obama: intuïtief vs cerebraal.
LC: “En die open haard, was die wel eens aan?” Gelukkig niet, dan zou je het nóg warmer hebben.
En weet de presentator wel dat ze daar helemaal niet met z’n tweeën zitten maar met “een rij mensen op ongemakkelijke banken die zitten mee te schrijven”.

Nog een onthulling: Rutte heeft officieel een half uur maar dat roosteren de Amerikanen altijd in als drie kwartier zodat ze dan allebei kunnen zeggen dat het zó gezellig was dat het uitliep.
Een kadootje! Moet je dat meenemen? Heel gedoe, begrijp ik. Kadootje moet eerst door een screening en je krijgt het dan weer in handen als je Obama tegemoet loopt.

En… heeft De Hoop Scheffer wel eens iets meegenomen uit het Witte Huis?
“Een zeepje?” begint Lucella bescheiden.
Nee. Hij heeft er zelfs wel eens gelogeerd, in de Lincoln-slaapkamer. Maar: “Nooit een mes of een vorm of een kopje meegenomen.”

Erg leuk gesprek.

Van A naar B

door Reageer

Uri ‘wie A zegt moet B zeggen’ Rosenthal klinkt zéér in zijn nopjes.
Resolutie 1973 heeft hem duidelijk goed gedaan.

Niet op alles geeft hij antwoord.
Maar hoor hem eens jolig reageren wanneer Lara Rense op zijn “daar ga ik me niet over uitlaten” antwoordt: “Daar was ik al bang voor.”
“Daar was u al bang voor, haha” lacht de minister van Buitenlandse Zaken.

Is dit dezelfde man die een paar weken geleden de presentator nog aansprak met “mevrouw” als in “dat moet u zo zien, mevrouw” en “het ligt anders, mevrouw” en dan zéér afgemeten.

Hoe een VN-resolutie van een stijve man (bijna) een zonnetje in huis kan maken.

Altijd leuk sinds hij de landelijke politiek heeft verlaten is Jaap de Hoop Scheffer die meteen even Rosenthals ‘A-B’ duidt.
Daarin hoort hij een Lubberiaanse “positieve grondhouding”. Ook dat met een vrolijk lachje.

Nu nog ter zake en iets *doen* daar in Libië.

CDA zette écht via Amerika de PvdA onder druk over missie-Afghanistan

door Reageer

Jaap de Hoop Scheffer aan de lijn over of ‘we’ wel of niet een nieuwe missie naar Afghanistan moeten sturen. Ja, vindt die. Wat weinig verrassend is.

Dan Lara Rense: “Dankzij Wikileaks hebben we een beeld gekregen van hoe internationaal gecommuniceerd is over de inzet in Afghanistan. Er werd op verzoek van ministers van het CDA druk uitgeoefend op ministers van de PvdA.
Denkt u dat nu op dezelfde manier druk wordt uitgeoefend?”
Heel vriendelijk. Niet prikkend. Niet: lul je daar maar eens uit.

De Hoop Scheffer: “De Amerikanen zullen met grote aandacht het debat volgen. Omdat Obama bevreesd is dat als Nederland Afghanistan de rug toekeert andere landen het voorbeeld zullen volgen.”
Lara Rense: “Mm. Mijn vraag was eigenlijk: zal op dezelfde manier gemasseerd worden als in de Wikileaks-documenten staat.”

De Hoop Scheffer is niet dom. Wát zal hij zeggen? Dat is niet gebeurd, dat zijn verhalen van de Amerikanen, die moeten iets verkeerd hebben begrepen?
Hij zegt: “Ik denk dat er zeker vanuit Washington gemasseerd wordt en dat is in het diplomatieke verkeer ook helemaal niet abnormaal.”

Bingo.
Luister zelf hoe handig Lara Rense het aanpakte.
Vanaf 5.30.

Heftig over doel en instrument en Alzheimer

door Reageer

Het ochtend-Radio 1 Journaal zit met de luistercijfers in de lift en dat geldt ook voor Dit Is De Dag. Vandaag op het programma: De Hoop Scheffer over Luns, Trouw-journaliste Monic Slingerland over misbruik en de rk-kerk, Bere Miesen over Alzheimer, Steven de Foer over Sarkozy. En een dichter en Haïti.

De Hoop Scheffer is de charme zelf. Waarna we allemaal kunnen meepraten over de rk-kerk omdat op de presentatoren na iedereen katholiek is of het in elk geval ooit was. Monic Slingerland, sinds 14 jaar katholiek, heeft vreselijke verhalen over misbruik en mishandeling en vernedering gehoord en gelezen. Ze loopt niet weg want: er is voor haar geen alternatief.
De grootste fout van de kerk? “De bisschoppen zagen de kerk als doel ipv als instrument.”
Andries Knevel: “Instrument van wát?”
MS: “Om de boodschap van God aan de wereld te brengen en te zorgen dat mensen zich een beetje gedragen”- wat ik erg mooi geformuleerd vind. Waarna psycholoog Miesen verhaalt over een wél gelukkige katholieke jeugd en Slingerland op ‘afschaffen celibaat?’ als oplossing: ze heeft ook mensen gesproken die door predikanten zijn misbruikt. En denk aan de -gehuwde- zweminstructeur.

Véél te kort is er aandacht voor Miesen. Mensen met Alzheimer wéten dat ze het hebben, zegt die. En hun partner moet zodra de diagnose is gesteld zich losmaken. Ophouden met verliefd zijn. Gescheiden levens. De psycholoog ergert zich aan het niet-weten van de presentatoren. Hij is al 40 jaar hierover bezig. Zonde zegt hij. Misdaad. Einde (te snel) gesprek.
Dan Sarkozy en dan Dichter bij de Dag Hans Kloos. Met een gedicht over de vinger op de mond van de priester die dan van alles gaat doen. “Heftig” zegt Elsbeth Gruteke en dat vat het goed samen.

Mooie uitzending van een mooi programma. Dat dwingt tot nadenken en soms ook noodt tot lachen. Zoals wanneer Andries Knevel een plaat afkondigt: Michael Bubbel. Elsbeth Gruteke (fonetisch): “Boeblee.” Knevel: “Hier staat Bubbel.”