De Koude Kalkoen

Jeanne

De hele dag terugtwitteren met het Radio 1 Journaal

door Reageer

Lara Rense introduceerde twitter in het Radio 1 Journaal. Als @Laradio geeft ze informatie over de uitzending, kletst een beetje over andere dingen en: ze reageert op luisteraars die naar háár twitteren. Marcel Oosten heeft een twitteraccount, maar gebruikt die niet.

Sinds een half jaar (ongeveer) heeft het programma een éigen account: @NOSRadio1. Die vertelt welke reportages zijn uitgezonden met vindplaats op de site van de NOS. Soms kondigen ze aan wat er gaat komen. Wat de account *niet* doet is: terugtwitteren.
Niet een ramp zolang Lara Rense presenteert. Ergerlijk zodra die ontbreekt omdat dan elk contact wegvalt. Zodat ik ze daar vorige week maar eens op aansprak. En nog eens en nog eens. Aangezien @NOSRadio1 aanvankelijk ook daarop geen sjoege gaf. Toen kwam de belofte het te proberen – maar ik moest wel begrijpen: NosRadio1 heeft het druk.

Vanaf vandaag presenteert Bert van Slooten aka @Bertvanslooten drie weken de ochtendeditie van het Radio 1 Journaal. “Als u met ons wil twitteren, dat kán,” zegt die. “We twitteren terug, we twitteren de hele dag. U kunt ook met mij twitteren – wat u wil!”
Helaas is op dat moment twitter onbereikbaar – voor iedereen. Wanneer twitter weer wel functioneert (grote opluchting bij de tweeps), zie ik inderdaad @Bertvanslooten en ook de nieuwe RadioRouter @MarcHamer twitteren.
@NOSRadio1 ligt zo te zien nog in het warme bed.

Hoogwaardig plastic door homogeen moleculaire structuurverwerking

door 1 Reactie

Wat ben ik toch een goedgelovige sul, is mijn eerste reactie wanneer Andrea van Pol me vertelt dat van het door mij zo braaf gescheiden plastic slechts bermpaaltjes kunnen worden gemaakt. Maar die reclame dan! Denk ik. Fleece truien werden me in het vooruitzicht gesteld. Brillen ook.
Dat blijkt flauwekul of – positiever geformuleerd – ‘toekomstmuziek’.

Henny Radstaak laat zich bij Plastinum in Emmen door Jacques Mot uitleggen hoe het anders kan. Het blijkt een kwestie van de juiste apparatuur en het juiste procédé en hoge snelheid en hoge temperatuur en dan gaat de ‘massa’ doen aan “homogeen moleculaire structuurverwerking”.
Maw: ik snap er niets van maar dat hoeft misschien ook niet want de verslaggever ondergaat een hoop herrie om aan het slot donkergrijze korreltjes in de handen te houden die volgens Mot “gewoon een mooi hoogwaardig product” zijn waarvan je kliko’s, emmers, kratten en bloempotjes kunt maken. Die je tzt ook weer kunt recyclen.

Betekent dit dat we geen nieuw plastic meer hoeven maken? Nu is Henny Radstaak té gretig. Dat zal nog wel even moeten. Maar dit helpt wél.
Zodat de verslaggever uit de kofferbak zakken met plastic die hij de afgelopen weken thuis zelf heeft bewaard aan Mot overhandigt. Petflessen, vleeswarenschaaltjes, boterkuipjes zitten erin. Is Mot er blij mee? Jazeker! “En ik kan wel zien wat u gegeten hebt…”

Leuk item. En wil je Henny Radstaak volgen op twitter? Dat kan!
twitter.com/HennyRadstaak

Met iemand en een fles wijn sterren kijken

door Reageer

Het poollicht had Govert Schilling ons laatst in het vooruitzicht gesteld. Dat liet het helaas afweten. Nu belooft de wetenschapsjournalist ons een sterrenregen.
Hoewel, tempert hij de opwinding van Dieuwertje Blok, van een echte ‘regen’ zal geen sprake zijn. Dat doet zich maar zeer zelden voor. Met 1 neerdalende ster per minuut mogen we blij zijn.

‘Ster’ mogen we de lichtflitsen ook niet noemen, zeggen sommige scherpslijpers. Die hebben het over meteorieten. Wat volgens Schilling ook al niet klopt maar hoe meer hij me vertelt, hoe meer mij een ‘kniesoor-die-daar-op-let’-gevoel overvalt.

De kosmos tracteert ons op een wondertje, ik dwaal mee naar de Grieken en de Romeinen en word helemaal blij met de wetenschappers van tweehonderd jaar geleden die ontdekten hoe het in elkaar zat.

De beste nacht is die van donderdag op vrijdag, vertelt Govert Schilling. En dan na middernacht. Waarbij we het treffen dat er geen maan is en we verder een plek moeten opzoeken ver van lantaarnpalen en ander vervuilend licht.
Dan is het: “Gezellig met iemand en een fles wijn en dikke kleren” op een dekentje gaan liggen. Naar boven staren en: “Een beetje kletsen over de oneindigheid van het heelal.”

Dóe jij dat nog, willen Dieuwertje Blok en Peter de Bie weten. Op een toon van: been there, done that.
Jazeker, doet Govert Schilling dat!

En hij vertelt het zo enthousiast dat ik denk: is er nog plaats op dat dekentje voor een gretige luisteraar?
Eigen fles wijn mee.

Dodelijke blikken en zinloos zoeken in een onbekende ziel

door 2 Reacties

Hoe kán het nou, die vrouw (“de Friezin”) die haar vier kinderen doodt.
We willen het weten.
Dus stuurt de NOS John Sarbach naar Nij Beets om de Waarheid te achterhalen (en sfeer te proeven). Het valt ‘m niet mee. In het stamcafé van de ‘jongedame’ zoals de verslaggever haar aanduidt, wordt hij ontvangen met *dodelijke blikken*. Maar een buurman is bereid de hoop uit te spreken dat de kinderen dood zijn geboren. Terwijl haar werkgever onthult dat de ‘jongedame’ hem vertelde dat ze draagmoeder was.

De persofficier dan. Die kan alleen melden dat op de bijeenkomst voor de dorpelingen nog eens zal worden verteld wat al eerder is verteld (aangezien er geen nieuws is).
Er zal onderzoek worden gedaan naar “de verwekkers” zegt de man waarop Bert van Slooten direct aanslaat: “Er zijn meerdere vaders?” Het was bij wijze van spreken, blijkt.
Ze hebben geen idee.

Een deskundige: criminologe Marieke Liem die onderzoek deed naar babymoorden. “We weten er weinig van” vat samen wat zij te melden heeft. Wel krijgen we een samenvatting uitkomsten van buitenlands onderzoek. Waaruit blijkt dat vrouwen óf de zwangerschap voor zichzelf ontkennen óf voor anderen. Ze zijn soms zwak begaafd (soms niet) of sociaal-economisch zwak (soms niet) maar in elk geval meestal: jong en ongetrouwd.
Dat de lijkjes bewaard zijn, duidt dat op… Bert van Slooten grijpt alles aan. Het duidt op niks – aangezien alleen de bewaarde worden ontdekt. We weten niets van de niet-ontdekte gevallen.

Het siert de presentator dat hij niet tegen beter weten in elke strohalm aangrijpt om te komen tot een definitieve analyse maar al snel inziet dat die er niet komt.
Nu is de vraag hoe lang we nog door blijven filosoferen over wat “de Friezin” kan hebben bezield. Of dat we zoet afwachten tot over een half jaar (of langer) de zaak eindigt met een opname in een inrichting of over een jaar een rechtszaak.

Babymoorden gouden greep in komkommertijd

door Reageer

Het is zéér cynisch maar ik heb sterk de indruk dat de NOS een programmatisch gat in de lucht is gesprongen om de babymoord in Nij Beets.
Wéér ‘radiostilte’ rond de formatie, verder zijn er branden in Moskou en is er teveel regen in Pakistan maar laten we eerlijk zijn: het is komkommeren geblazen. Jeroen de Jager laat het ook bij 1 reportage – kassen die in juli(!) door slecht weer zijn vernield.

Maar daar is de 25-jarige tandartsassistente uit Nij Beets die tussen 2002 en nu zeker 3x een baby na de bevalling in een koffer heeft gedaan en op zolder heeft verborgen. Even voor half zeven blijkt: 4x. Of de baby’s dood zijn geboren of na de bevalling zijn gedood moet nog blijken.

Friesland pakt het groots aan met een persconferentie die live wordt uitgezonden.
De hotemetoten willen niet veel zeggen maar Marieke de Vries ontdekt dat het gaat om “een mooi meisje, een leuke sociale meid, lang donker haar, heel veel vriendinnen”. Mensen om haar heen zouden zich hebben afgevraagd hoe het kwam dat ze steeds zwanger was terwijl ze nooit een baby zagen. ‘Adoptie’ zou de vrouw hebben gezegd maar dat bleek niet waar.
De ouders dan – die zouden (zei weer iemand anders) niets hebben gemerkt.

Bert van Slooten belt psycholoog Wim Wolters die herhaalt dat “in dit soort situaties daders ook slachtoffers zijn”. Ze filosoferen samen dat de lijkjes mogelijk niet zijn begraven maar in koffers zijn bewaard omdat de vrouw de kindjes zo “bij zich wilde houden”.
Maar, zegt de presentator (slim!): “Mensen die zijn overleden, die *ruiken*, er is een lucht in huis.” “Je kunt dat technisch wegwerken,” zegt Wolters en aha! doet Bert van Slooten en vraagt hierop helaas niet door.

“Het kan iedereen overkomen,” sluit Wolters nog af: “De daders zijn slachtoffers.”
Ik trek in twijfel dat het iedereen kan overkomen. Ik snap het ook niet. Niet van deze vrouw en niet van die vrouw laatst in Frankrijk. Je hebt toch voorbehoedsmiddelen? Waarom in vredesnaam keer op keer zwanger worden als je dat niet wilt?

Maar ok – de vrouw is natuurlijk gewoon zielig. En moet behandeld worden. En die andere vrouw ook.
Op dit moment zijn Jessica van Spengen en Marieke de Vries in Nij Beets en is John Sarbach er plankgas naar op weg.
Een geschenk in komkommertijd, deze tragedie.