De Koude Kalkoen

plastic

Bronscheiding, nascheiding en statiegeld

door Reageer

Plastic scheiden heeft zin.
De Vereniging van Afvalbedrijven liet het onderzoeken door CE Delft en Geert Bergsma van dat bedrijf legt uit dat het beste is: bronscheiding (dat doen we zelf) plus nascheiding (in een afvalcentrale) én statiegeld op petflessen.
Daarmee valt veel milieuwinst te behalen.

In de grote stad wordt treurig weinig gescheiden (7%), in kleine gemeenten is het veel beter (60%) en op het platteland is het geweldig (geen percentage helaas).

‘We’ moeten hiermee dus doorgaan en het beter doen en daarbij werkt ‘ophalen’ door de gemeente beter dan ‘brengen’ door de burger. Tenzij die er geld voor krijgt. Dan wil zij/hij wel.

Maar: wie zal dat gescheiden inzamelen en verwerken betalen?
Goeie vraag, sterker “de hamvraag” weet Lara Rense.
Waar Bergsma niet over gaat.

Wie eigenlijk wél? Maxime Verhagen?
Bél ‘m dan.

Kaal hoofd heeft wel degelijk haar

door 1 Reactie

Plastic wordt helemaal niet intensief hergebruikt, Belgische nonnen vergrepen zich aan jongetjes én aan meisjes. En kale mannen zijn helemáál niet kaal.
Zomaar een greep uit de berichten van het radio journaal.

Dat plastic – dat verbaast de cynici onder ons natuurlijk niets.
Die nonnen verbazen ietsje meer omdat vrouwen doorgaans niet zulke sex offenders zijn maar langdurige opsluiting in een katholiek klooster doet rare dingen met een mens.

De kale mannen zijn opmerkelijk. Die hebben namelijk wel degelijk haar, leest (kale) nieuwslezer Jan van de Putte voor. Alleen: het is zó dun dat je het niet ziet.
Tzt gaan ze hiervoor een crème uitvinden. Dat je het haar wél kan zien. Maar dat zal nog even duren.

Om hierover een flauwe grap te (willen) maken moet je denk ik vrouw zijn.
(wij hebben weer andere problemen met ons lijf)

Hoogwaardig plastic door homogeen moleculaire structuurverwerking

door 1 Reactie

Wat ben ik toch een goedgelovige sul, is mijn eerste reactie wanneer Andrea van Pol me vertelt dat van het door mij zo braaf gescheiden plastic slechts bermpaaltjes kunnen worden gemaakt. Maar die reclame dan! Denk ik. Fleece truien werden me in het vooruitzicht gesteld. Brillen ook.
Dat blijkt flauwekul of – positiever geformuleerd – ‘toekomstmuziek’.

Henny Radstaak laat zich bij Plastinum in Emmen door Jacques Mot uitleggen hoe het anders kan. Het blijkt een kwestie van de juiste apparatuur en het juiste procédé en hoge snelheid en hoge temperatuur en dan gaat de ‘massa’ doen aan “homogeen moleculaire structuurverwerking”.
Maw: ik snap er niets van maar dat hoeft misschien ook niet want de verslaggever ondergaat een hoop herrie om aan het slot donkergrijze korreltjes in de handen te houden die volgens Mot “gewoon een mooi hoogwaardig product” zijn waarvan je kliko’s, emmers, kratten en bloempotjes kunt maken. Die je tzt ook weer kunt recyclen.

Betekent dit dat we geen nieuw plastic meer hoeven maken? Nu is Henny Radstaak té gretig. Dat zal nog wel even moeten. Maar dit helpt wél.
Zodat de verslaggever uit de kofferbak zakken met plastic die hij de afgelopen weken thuis zelf heeft bewaard aan Mot overhandigt. Petflessen, vleeswarenschaaltjes, boterkuipjes zitten erin. Is Mot er blij mee? Jazeker! “En ik kan wel zien wat u gegeten hebt…”

Leuk item. En wil je Henny Radstaak volgen op twitter? Dat kan!
twitter.com/HennyRadstaak