Plastic wordt helemaal niet intensief hergebruikt, Belgische nonnen vergrepen zich aan jongetjes én aan meisjes. En kale mannen zijn helemáál niet kaal.
Zomaar een greep uit de berichten van het radio journaal.
Dat plastic – dat verbaast de cynici onder ons natuurlijk niets.
Die nonnen verbazen ietsje meer omdat vrouwen doorgaans niet zulke sex offenders zijn maar langdurige opsluiting in een katholiek klooster doet rare dingen met een mens.
De kale mannen zijn opmerkelijk. Die hebben namelijk wel degelijk haar, leest (kale) nieuwslezer Jan van de Putte voor. Alleen: het is zó dun dat je het niet ziet.
Tzt gaan ze hiervoor een crème uitvinden. Dat je het haar wél kan zien. Maar dat zal nog even duren.
Om hierover een flauwe grap te (willen) maken moet je denk ik vrouw zijn.
(wij hebben weer andere problemen met ons lijf)
(Ik moet wel, ik kan niet anders…)
Kale mannen zijn ijdeltuiten. Je kan het zó zien. Het begint met haren naar achteren kammen, dan naar opzij en uiteindelijk overdwars. Zelf vind ik Erwin Krol een prachtig voorbeeld, maar je ziet het bij meer mannen. Het haar zit zó, dat ze er in hun eigen spiegel prima uitzien. Die mannen vergeten dat de wereld in 3D is 😉 Als er een camera op hun achterhoofd staat gericht en ze zien zichzelf later terug? Berg je dan maar.
Heren als Frits Wester en Paul de Leeuw bijvoorbeeld. Ze scheren hun hoofd glad. Scheren! Snap je wat dat betekent? Dat ze echt iedere dag een half uur (extra) voor de spiegel staan om weer glad te voelen. En dat aangroeien gaat steeds sneller… En letten er elke keer op dat er geen cameraman achter ze staat 😉
Ik heb het zelf (weddenschap) één keer gedaan. Tondeuse standje nul. Daarna scheermes. En daarna het scheerapparaat voor de vergeten “plukjes” 😉 Geen gezicht (maar paste wel goed hier in deze wijk).
En dan crème om je bijna verdwenen haar weer zichtbaar te maken? Pathetisch.
Gaat in het kastje zinloze potjes en smeerseltjes, naast het haargroeimiddel.
Ouderdom komt met nieuwe charmes. Wennen ze vanzelf aan.