De Koude Kalkoen

Wtf

door Reageer

Lara Rense is actief op sociale media, twittert tijdens de uitzending fanatiek met haar luisteraars en aait graag collega Marcel Oosten, digibeet (and proud of it), plagend over de bol.

Zodat in het mediaoverzicht van even voor zeven zich het volgende gesprekje ontspint.
LR: “U hoorde eerder in onze uitzending al over de aardbeving voor de kust van Noordholland.
Op twitter verschijnen wat tweets van mensen die die aardbeving gevoeld hebben.”

MO: “Op Bibi-at-Bibi-Kusje bv. Oh my God, aardbeving enzo, Jesus, I’m shaking.
Twittert ze.”
LR: “HedwigK: Wat was dat? Aardbeving? Alsof er een boekenkast bij de buren omging. #Trilling #Castricum.”

MO: “En Bernard twittert geschrokken: wtf lig te schudden in bed. Hele huis trilde. Onwijze klap in de buurt van Castricum – iemand idee wat dit was?”
LR: “Wtf?”
MO: “Wtf? Ik weet het niet.”
LR: “What the fuck.”
MO: O! Ja… dat houd ik allemaal niet bij, hoor.”
Lara lacht: “Dat is turbotaal, hè.
Van jongeren.”

Volgend onderwerp (“waddensmoesje”) met Marcel Oosten nog even napruttelend over “wtf”.
En Lara daar weer om lachend.

Ik vind het geestig en meld dat op twitter.
Waarop iemand me corrigeert: ook zij moest lachen maar vindt dat dit “eigenlijk niet meer kan”.

Ze heeft gelijk.
Een presentator van een nieuwsprogramma die bewust niet doet aan sociale media (na 3 tweets in 2010 is Marcel Oosten met twitter gestopt, aan Facebook heeft hij nooit gedaan) – het *is* alsof je bewust blijft schrijven met een ganzenveer.

Aan de andere kant: wordt het belang van kunnen meepraten in turbotaal en pronken met je apps soms niet een ietsje overdreven?
(btw dit is *niet* verzonden vanaf mijn iPhone)

Stemmen

door 3 Reacties

Wie is de Mol heeft de Televizierring gewonnen wat fijn is voor de makers van het programma want die zijn al heel vaak genomineerd maar wonnen nog nooit.
Tot gisteren.
Veel gejuich dat bij mij oortje in en uit gaat want ik kijk nooit naar dat programma en ook niet naar de andere kanshebbers dus het zal allemaal wel.

Er is ook een prijs voor de radio, vertelt Bert van Slooten bij de afkondiging van de reportage.
“U kunt stemmen op Lara u kunt stemmen op Tim en u kunt stemmen op ene Bert van Slooten.”

Dat zóu kunnen, ja.
Hier.

Plofkip in de aanbieding

door Reageer

Supermarkten stunten steeds vaker met plofkip.
Wakker Dier heeft het onderzocht en zo weten we dat vooral AH er een handje van heeft.

Marcel Oosten belt erover met Miranda Boer van het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL).
Eerst beloven dat de kip het beter gaat krijgen en dat in 2020 we helemaal geen plofkip meer kunnen kopen en nu stunten met die kip – dat “klinkt als tegenspraak” suggereert de presentator.

Boer denkt daar anders over.
Je hebt verduurzaming op lange termijn (wat de branche heus wel zal doen moeten we haar geloven op haar blauwe ogen) en we hebben hier en nu en bovendien gáát CBL helemaal niet over de individuele supermarktketen.
Máár, wil ze wel kwijt: “Ik vind het niet zo gek als supermarkten een stukje kipfilet in de aanbieding doen. Ik denk dat heel veel mensen zeker in deze tijd daar blij mee zijn.
En het is natuurlijk een artikel als ieder ander artikel: er is groente in de aanbieding, er is een pot pindakaas in de aanbieding, er is een biefstukje in de aanbieding en een gehaktbal en dus ook een stukje kip.”

MO: “Jamaar wacht even.”
Waarop hij doorgaat op de grote lijn (in 2020 helemaal geen plofkip meer).

Terwijl ik aansla op dat ‘kip is een artikel als ieder ander artikel’.
Want met alle respect voor de sperziebonen en de pinda’s die natuurlijk ook levend organisme zijn: een kip is toch écht iets anders.

Zoals iedereen die kippen houdt je kan vertellen: kippen zijn individuutjes.
Allemaal anders, allemaal een eigen karakter.

Die plof je niet.
En die vergelijk je ook niet met een pot pindakaas.

Een prikklok voor honden is belachelijk

door Reageer

Sven Kockelmann gaat in gesprek met iemand van de Partij voor de Dieren over dat de honden op Schiphol te hard moeten werken.

Johnas van Lammeren, fractievoorzitter PvdD in Amsterdam, mag uitleggen waar het allemaal *niet* om gaat: niet om de honden van de marechaussee.
En ook niet om (Sven wil leuk zijn) “een speciale hondencao met vakantiedagen”.

Het gaat om de honden die worden ingezet om vracht te besnuffelen voordat die het ruim in gaat. Om vast te stellen dat er geen explosieven tussen zitten.
Dat vinden de honden leuk benadrukt Van Lammeren.
Maar ze moeten vaak te lang doorwerken omdat de expediteurs te weinig honden inhuren zodat ze elkaar niet kunnen afwisselen.
Gevolg: door hun poten zakken en braken van vermoeidheid.

Feiten, wil Kockelmann.
Hoeveel honden hoeveel uur hoeveel “exorbitante arbeidsomstandigheden”.
Tientallen, zegt Van Lammeren, maar exacte getallen heeft hij inderdaad niet.
SK: “Dat weet u dus niet.”

En (Sven wordt nóg leuker): “Een prikklok voor honden is belachelijk.”
Inderdaad en (JvL:) “Het gaat er ook niet om dat er een kwartiertje overgewerkt wordt.”
SK: “Wat wilt u?”
JvL: “Dat de dieren beschermd worden, dat de expediteurs hun verantwoordelijkheid nemen, dat ze niks moeten doen dat hun krachten te boven gaat.”

Waarna de presentator zich blijkt te hebben laten overtuigen want: “Het punt is duidelijk, pas op je hond dan kan hij ook zijn werk beter doen én het is beter voor het dier.”

Mij valt weer eens op hoe beleefd en rustig en vasthoudend sprekers namens de Partij voor de Dieren altijd hun verhaal weten te brengen.
En mij valt ook op hoe Sven Kockelmann de kwestie aan het slot (goed) samenvat in plaats van nog een eigen ‘punt’ te scoren.
Zou de man misschien zélf een hond hebben?

Een verandering van hart

door Reageer

Paus Franciscus is populair, ook in Nederland.
RKK heeft het laten uitzoeken en niet-gelovigen vinden dat de man een 6,8 heeft verdiend terwijl katholieken hem net geen 8 geven.

“Dat is toch niet zo bijzonder hoog” vindt Lucella Carasso die ik inschat op iemand die op school altijd negens en tienen haalde (dat is positief bedoeld).
Maar het is wél hoog “als je het vergelijkt met de vorige paus” benadert Jeroen de Jager het van een andere kant.

Waarna hij als live verslaggever in Den Bosch de rondwandelende mensch de vraag voorlegt wat *die* ervan vindt wat zoals vaak een vrij zinloze exercitie is.
Jóngeren, spreekt hij aan.
Herkennen zij de man van een foto.
Nee. Tis de paus.
Weten zij waarvoor hij staat? Geen idee.

Een volwassen vrouw dan.
Ook al geen interesse.
Een man.
Die vindt Franciscus “vernieuwend” en de vorige paus “griezelig”.

Gelukkig heeft de live verslaggever zich zelf wel goed ingelezen dus verhaalt hij van “versobering en rijden in een Renaultje” en voeten wassen.
Met een vrouw van de kritische Mariënburgbeweging neemt Jeroen de Jager de positieve kanten door van de nieuwe paus maar de vrouw heeft ook wat kanttekeningen die wel een heel (voor mij onverwacht) bitter beeld geven.
Tenslotte wat andere deskundigen (“paus verlangt een verandering van hart”).

Interessant onderwerp, boeiende gesprekspartners.
Voxpop als altijd overbodig.
Vooral jammer: het gehaaste toontje van Jeroen de Jager die -zeker afgezet tegen het ochtend-Filiaal van Marc-Robin Visscher – ook wel érg weinig tijd krijgt om ontspannen een gesprek te voeren.

Hoe lossen we dat nou op.
Mm.
Misschien wat minder plaatjes draaien?
Tis maar een ideetje.