De Koude Kalkoen

Maino Remmers

144 in de sloot

door 2 Reacties

“Er staat een 144 in de sloot.” “Verderop heeft iemand wel 20 144’s.” “De buurman trapt de 144.”
Ik vind het een rare campagne, dieren (resp. een koe, katten en een hond) aanduiden met een nummer maar het heeft in elk geval als effect dat Maino Remmers er vandaag een Filiaal aan wijdt.

Meer dan 40.000 keer is de dierenpolitie in drie maanden gebeld. Eén op de vier meldingen betrof een ernstige mishandeling of verwaarlozing. Dat is veel.
De 125 animal cops (het moeten er 500 worden) kregen een stoomcursus van zes dagen, leren veel bij in de praktijk en doen expertise op bij o.a. de Dierenbescherming.

Maino Remmers bezoekt in Soest een rusthuis voor paarden. Juva, Joris en Oebele staan er (Oebele is een oud paard van Beatrix) en ook Nellie. Gered in Friesland. Doorgegroeide hoeven, had een half jaar nodig om weer een beetje normaal te kunnen lopen.
Dan het honden- en kattenasiel. Waar de Filiaalhouder wordt verteld over een pup van 4 maanden die 2x een groot abces in de nek heeft en een kapotte knie. Geslagen of getrapt.

MR: “Wat opvalt: er is wat over geschamperd, ook bij de politie, maar er is veel dierenleed waar we geen weet van hebben.” En -telkens benadrukt voordeel- via ‘de kat lijkt mishandeld’ komt de politie binnen en kan achter de voordeur mogelijk andere delicten ontdekken.

144-red-een-dier.
Maar noem een dier alsjeblieft wel gewoon zoals het heet.

“U gaat nooit geen cruise maken?”

door Reageer

Bas Mesters doet verslag over het zinken van de Costa Concordia, net als Andrea Vreede.
Een zangeres (Justine Pelmelay), van wie ik nooit had gehoord maar dat ligt aan mij want ze treedt regelmatig op bij KoffieMax, maakt ons deelgenoot van hoe het vóelde als passagier.

Best leuk allemaal maar, kondigt Lara Rense trots aan: “U bent getuige van het debuut van Maino Remmers als ochtendverslaggever!”
“Jaja,” beaamt die. “Dit is ‘m dus.”

De Filiaalhouder (we kennen ‘m nog van vele jaren geleden in die rol) bezoekt Falck Nutec waar men trainingen geeft ‘wat te doen als een schip gaat kapseizen’.
“Het lijkt me hartstikke eng” vertelt Maino Remmers. En wanneer hij later in een reddingsboot boven water hangt: “We krijgen een natte kont, volgens mij is-ie lek.”
Het blijkt condens te zijn.

Een loods en een hoogleraar praten ons bij over hoe een schip kan lekken, dat je dat vantevoren kunt berekenen en dat het mogelijk is dat de Costa Concordia (waarschijnlijk onder een andere naam) toch weer in de vaart komt.

“U gaat nooit geen cruise maken?” vraagt hij.
Jawel, is het antwoord.
Voor zichzelf ziet de Filiaalhouder geen cruise in het verschiet.
“Bescheiden salaris, hè – publieke omroep.”

Ik mis Joris van de Kerkhof.

Joris van de Kerkhof stopt met Het Filiaal

door 7 Reacties

Joris van de Kerkhof ‘hield’ vandaag zijn laatste Filiaal.
Vanaf 1997 deed hij het één dag in de week, sinds september 2009 afwisselend met Marc-Robin Visscher week op week af van maandag t/m vrijdag.
Toen noemde de NOS het niet meer Filiaal maar dat bleef het natuurlijk wel.
Denk aan de eend die waggelt en kwaakt.
In januari treedt Maino Remmers aan als nieuwe Filiaalhouder.

“Goeiemorgen Lara”
Nooit meer “goeiemorgen Lara”, nooit meer verzuchtingen over het weer en het landschap en de maan. Bandjes uit een ver verleden, altijd goed gekozen.
Het ene onderwerp was leuker dan het andere (kon hij ook niet helpen, hij werd gestuurd) maar steeds verrassend was wat hij ervan maakte. Onvoorspelbare wendingen, ontboezemingen, (meest vriendelijk) prikken in gesprekspartners. Bij serieuze onderwerpen gevoelig voor de juiste sfeer en vertrouwen wekkend.

Vijf vragen
Ik stel beleefd vijf vragen die hij vriendelijk beantwoordt.
Maar ik kan wel janken want de ochtend zonder het Filiaal van Joris van de Kerkhof zal nooit meer de ochtend zijn van gespannen verwachting en me aangenaam laten verrassen, geamuseerd en ontroerd raken en het dan nog eens overdenken en voor mezelf samenvatten en er hier een stukje over tikken.

Maar goed.
Hier de vragen en de antwoorden.

(1) Sprak het week-op-week af je direct al aan?

Ik begreep het achterliggende idee wel. Luisteraars meer bekend maken met dezelfde verslaggever op lokatie. In theorie zou het dus ook door één verslaggever gedaan kunnen worden. Niet week op week af, maar altijd. In de praktijk is dat best wel extra zwaar.

Ik had het eerder in een zomerperiode gedaan (voor de RadioRoute) en dat beviel toen ook.

Het enige nadeel van week op week af is dat er in week af niet zo veel tijd voor andere dingen over blijft. De algemene verslaggeving, nog eens een keer een bijzondere rechtszaak volgen, naar een aardbeving… dat zat er niet in.

(2) Wat verwachtte je als verslaggever te kunnen toevoegen, welk extra dacht je te kunnen bieden? Is het gelukt?

Ik had het idee dat ik wat losser zou worden. Tijdens het Filiaal was ik al wel een beetje los. Maar de kleine aanpassingen, niet meer op vaste tijdstippen in de uitzending (behalve kwart over zes en kwart voor zeven), variëren in korte en lange(re) bijdragen, het meer persoonlijk maken van een onderwerp, zorgde voor nog meer losheid.
Die losheid, dat meer persoonlijke is volgens mij soms wel gelukt.

Het bijzondere van live verslaggeving is ook dat de manier van verslaggeven totaal anders kan zijn. Als je het persoonlijker maakt, kunnen de verschillen tussen de verslaggevers groot zijn. Dat kan interessant contrast opleveren.

Ik ben niet over alles tevreden. Ik had soms wat tekstvaster willen zijn. En misschien wat minder ‘eh’ zeggen.

(3) Waarom ben je gestopt?

Het werd een beetje vermoeiend.
Ik wil zelf wel een keer uitslapen. Overdag slaap ik niet in zo’n week. En aan het einde van de week ben ik dan zeg maar best wel een beetje moe.

Het vroege opstaan zal ik dus niet missen.
Wel de rust van de ochtend. Voor de file uit. De dauw over de velden als het een beetje licht is vóór zes uur. De opkomende zon, de ondergaande maan. De verhalen van de mensen.
Zo naturel en boos als bijvoorbeeld afgelopen dinsdag in Oude Pekela. Zo eerlijk, onomwonden als de bouwdirecteur afgelopen donderdag.

De afwisseling zal ik ook wel missen. Neem deze week. Van houtverkopende natuurbeschermers van Staatsbosbeheer, via de armoede in noordoostgroningen, de stilte de dag na ‘Luik‘, een bouwplaats over werkloosheidscijfers en dan eindigend met een pater die het nooit in de gaten heeft gehad.
Dat is toch een mooie journalistieke live radio week.
En de regen en de wind vielen eigenlijk ook wel mee.

(4) Wat ga je nu doen? Zul je nog wel eens invallen, komt er een avond-Filiaal, ga je naar het buitenland? Iets anders?

Het afgelopen jaar zijn er naast Marc-Robin Visscher en ik niet veel invallers geweest. Marc-Robin en de nieuwe Filiaalhouder, Maino Remmers, zullen het toch voornamelijk zelf doen.
Ik zeg niet ‘nooit’, maar heel logisch lijkt het me niet.
Maar ik kan me voorstellen dat ik het wel leuk zou vinden om het nog een keer te doen.

En verder? Er komt in de avond meer structurele live verslaggeving. Zou je ook een soort Filiaal kunnen noemen. Misschien doe ik dat.
Mbt het buitenland: die mogelijkheid is er nu tenminste weer.

(5) Wat zeg je als ik zeg dat ik je erg ga missen?

Dat ik dat voor jou geen prettig gevoel vind.

Een ongeorganiseerde puinhoop op Pukkelpop

door 3 Reacties

Zoon zoek op Pukkelpop.
Bezorgde vader vraagt twitteraars te RT-en: heeft iemand zijn zoon gezien, is hij ongedeerd? Het brengt het ongeluk dichtbij.

Radio 1 Journaal treft het met gisteren al snel Maino Remmers en dan ook Tijn Sadee ter plaatse. Mooie reportages, goed vertellende ooggetuigen in dat prachtige Vlaams dat onze taal altijd iets extra fraais en exotisch geeft. Waarbij niet altijd zeker (en vast) is of we met authentiek Vlaams te maken hebben of met een privé verbastering (“in België dichten wij de put pas als het varken verdronken is”).

In Hasselt is ook de eigen verslaggever Rick Hoogkamp. “Een ongeorganiseerde puinhoop” zag hij. Maar hij ging nog wel bier drinken omdat het nu eenmaal een festival was.

“Het noodlot sloeg toe” zegt de burgemeester van Hasselt en dat beaamt Johnny Willemsen van MeteoVista. Zo’n bui zie je pas een uur vantevoren aankomen en pas een kwartier vantevoren wordt duidelijk dat die over het festivalterrein zal gaan.

Rik van de Westelaken doet er alles aan de man te laten zeggen dat de Belgen hebben gefaald. “Hadden ze niet moeten waarschuwen?” “Had ú Lowlands gewaarschuwd?” Willemsen wil geen zwarte piet uitreiken maar inderdaad: hij staat in (bijna) direct contact met Lowlands waar – horen we later – draaiboeken klaar liggen voor het geval een ramp dreigt of gebeurt.
Dat lijkt in België in elk geval niet zo te zijn geweest.

De zoon van de tweep is overigens gevonden: gisteravond om elf uur belde hij naar huis – ongedeerd.

Verbindingsproblemen

door 1 Reactie

Ok, de RadioRoute van gisteren viel me tegen. Maar als iemand een herkansing verdient is het Marc-Robin Visscher en misschien was het probleem gisteren wel dat hij maar zo weinig in de uitzending kwam zodat hij geen kans kreeg een lijn te bouwen. Dat kan vast beter.
Zes uur Radio1Journaal aan dus. En ja, dit keer is er wél een lijn maar het is die van de Vierdaagse. Maino Remmers mag daar Filiaalhouden en er is een NOS-meisje dat opgewekt de 50 km loopt. Zodat ik met weemoed terugdenk aan Filiaalhouder Joris van de Kerkhof die zich vorig jaar ongetraind door twee dagen Vierdaagse zwoegde om toen met doorgeprikte blaren terug te strompelen naar huis.

Om kwart over acht: nóg geen RadioRoute.
Ik twitter maar eens naar Lara Rense: waar blijft Marc-Robin Visscher? Hij is toch niet ziek of gewond? Hij niet, twittert ze terug. Maar de verbinding wél. Dus: balen.
Maar! Even na half negen vertelt Lara in de uitzending dat de verbindingsproblemen met de RadioRoute *bijna* zijn opgelost. Blijf dus luisteren want MRV kan élk moment (nou ja, na het Tour-halfuur) in de uitzending komen.

Om kwart over negen is het zover.
Het RadioRoute-muziekje met de stem: “Op zoek naar verhalen die u bezig houden.” Marc-Robin Visscher praat met een verhuurder van vakantiehuisjes. Ze zijn allemaal bezet. De zaken gaan goed. Want Callantsoog, daar blijf je naar terug komen. Wel 50 jaar. En dat zal altijd zo blijven “tenzij er een olietanker aanspoelt”.
Heeft de man tips voor wat te doen bij deze hitte? Ja. Rustig blijven en naar het strand gaan.
Dat was het. En omdat er geen avond-R1J is krijgt de verslaggever ook geen kans met een later gemonteerde reportage alsnog sterk terug te komen.
Als ik de RadioRouter was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.

De NOS heeft intussen ook bedacht dat Joris van de Kerkhof vorig jaar zulke mooie Vierdaagse-radio maakte en tracteert de website-bezoeker op zijn reportages.
Hier het begin van dag 3, toen hij er dus helemaal doorheen zat.