In het Radio 1 Journaal een reportage van Olof van Joolen over iets dat vertrekt.
Marcel Oosten kondigt af: “Net als onze verslaggever Olof van Joolen ook vertrekt. Naar de Telegraaf.
We wensen hem veel succes. Maar niet te veel.”
Lara Rense: “Dat wou ik ook al zeggen: niet te veel.”
Opmerkelijke uitwuif.
“En nu het belangrijkste nieuws van de dag” kondigt Lara Rense aan in het mediaoverzicht.
Twitter bestaat vandaag 5 jaar.
Er zijn 175 miljoen geregistreerde gebruikers, leest Marcel Oosten op. En 95 miljoen tweets per dag (MO: “dat vind ik dan weer niet zoveel”).
LR: “Twitter jij nou al, Marcel?”
MO: (pruttel) … “af en toe”
LR: “Tuut-tuut-tuut”
MO: …”af en toe”
LR: “Later meer!”
En dan is het zo leuk als je meekijkt op de webcam naar dat heerlijke Lara-smoeltje en niet alleen luistert naar die plagende lach.
Zoveel leed in Japan en Libië (en al die andere landen die we voor het gemak even vergeten – de aandacht kan niet overal tegelijk zijn).
Tussen al dat leed in het groot dat we proberen te bevatten (wat amper lukt) is er die reportage van Jeroen de Jager die raakt in het hart.
Zorginstelling Osira is onder toezicht gesteld. Er wordt niet goed voor de oude mensen gezorgd.
Een dochter van een oude vrouw vertelt een concreet verhaal. Ze heeft (net als die andere dochter in Den Haag) geluidsopnamen gemaakt. Dictafoon op de kamer gelegd. En wat een treurnis. Wat intens geméén: moeder mag voor ze gaat slapen niet naar de wc. Want ze “is al geweest”. Maar moeder gaat *altijd* voor het slapen nog even plassen.
Jammer dan. Mag niet.
En omdat dochter een klacht heeft ingediend en aangifte heeft gedaan en dus lastig is, wordt door de instelling nu de hoorn erop gegooid als ze opbelt.
De -nieuwe- voorzitter van de Raad van Bestuur, Rob van Dam, vindt dat er met de familie moet worden gepraat. Tja. Hij kan door de opnames niet ontkennen dát het is voorgevallen en hij kan wanneer Marcel Oosten aan de telefoon hangt natuurlijk moeilijk zeggen dat het jammer maar helaas is wat er met die vrouw gebeurt.
Verder komt het door weinig personeel en flexwerkers en dat komt door te weinig geld.
Ik wou dat we beter zorgden voor onze oude mensen. Minder grote woorden, minder de rest van de wereld willen verbeteren.
‘Gewoon’ een menswaardig bestaan voor oude mensen in ons eigen land.
Zodat ze voor het slapen gaan mogen plassen en vriendelijk worden toegesproken.
Hoeveel gevraagd is dat nou helemaal.
Het Radio 1 Journaal is vanochtend goed bezig over ‘Japan’.
Wouter Zwart is “zelf een beetje in paniek” de omgeving van Sendai ontvlucht na berichten over een nieuwe aardbeving en tsunami. Joan Veldkamp bericht uit Tokio.
Beiden vertellen over Japanners die hamsteren. “Ik lieg het niet” verzekert ons Zwart. Hij zag een rij van 10.000 mensen bij een supermarkt.
Veldkamp: “Er hangt een soort somberheid over de stad.”
Japanoloog Henny van der Veere heeft bij de NOS een veldbedje opgeslagen. Prettige man is dat, weet waar hij het over heeft en vertelt er helder over. Kysia Hekster informeert over de reacties in Rusland. Lady Gaga heeft een armbandje ontworpen (opbrengst gaat naar de slachtoffers). Merel Stikkelorum weet alles van economie.
Indrukwekkende gesprekken met Pieter Wiersinga van de Rampenidentificatiedienst en Jeanette Kruit van de speurhonden.
Marcel Oosten: “Hoe hou je moed?” Wiersinga: “Dat je weet dat het voor nabestaanden heel belangrijk is dat ze iemand terug kunnen krijgen.”
Geoloog Rob Govers over beven en breuklijnen. Ook een duidelijke spreker en waar hij even abstract wordt, zit Lara Rense er direct bovenop (ze luistert goed).
Joris van de Kerkhof is naar ECN in Petten gestuurd – “in de duinen waar de meeuwen wel te horen zijn maar nog niet te zien”. We horen eerst stilte en dan toch een enkele meeuw (bandje?).
Lara Rense: “Jij gaat antwoorden halen, hè?” Nou… De verslaggever praat met Fokke Draaisma en Ronald Schram van ECN die zich inspannen om ons gerust te stellen c.q. de gevaren te bagatelliseren. Is er een centrale ontploft? Straling? Niks aan het handje. *Moeder Natuur* straalt érger.
Zijn er meer centrales gebouwd op breuklijnen? Ja, maar “ze voldoen aan eisen”. Oooo. Nou, concludeert Joris van de Kerkhof, “dan is het dus niet zo erg als het lijkt”. Wat de deskundigen later weer willen nuanceren (zeggen ze) maar erg veel nuances hoor ik niet.
Gewoon blijven koelen, die centrales. Gaat u maar rustig slapen.
Het kabinet wil illegaliteit strafbaar stellen. Een Platform van vakbonden, gemeenten, kerken en nog veel meer protesteert ertegen.
Marc-Robin Visscher maakt er een Filiaal over en laat geen gelegenheid voorbij gaan ons er deelgenoot van te maken dat hij illegalen “een verschrikkelijk rotwoord” “een vreselijk woord” en “een afschuwelijk woord” vindt.
De Filiaalhouder bezoekt een huis in Utrecht waar zeven vrouwen (en zeven kinderen) worden opgevangen die geen verblijfsvergunning hebben. De vrouwen althans. In elk geval enkele van de kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit.
Marc-Robin Visscher is, valt me weer eens op, allerliefst met de kinderen. En aardig tegen de vrouwen. Geduldig als ze niet direct de juiste woorden vinden. Ze bemoedigen om iets wel te zeggen. En voor ze samenvattend wat ze hebben gezegd toen hij even niet in de uitzending was.
Lara Rense en Marcel Oosten bellen met Leers. Na een klein obstakel nl dat zijn telefoon leeg was. Die vindt dat we eerst maar eens moeten afwachten hoe hij zijn plan uitwerkt. “Aanzuigende werking” gooit hij wel vast in de groep.
Terwijl de Utrechtse wethouder Victor Everhardt via de Filiaalhouder met het (handige) argument komt dat hij uitgeprocedeerden bést wil begeleiden bij terugkeer maar als ze strafbaar zijn verdwijnen ze uit z’n vizier en kan hij ze niet meer bereiken.
(foto van het weblog van Marc-Robin Visscher)