Zoveel leed in Japan en Libië (en al die andere landen die we voor het gemak even vergeten – de aandacht kan niet overal tegelijk zijn).
Tussen al dat leed in het groot dat we proberen te bevatten (wat amper lukt) is er die reportage van Jeroen de Jager die raakt in het hart.
Zorginstelling Osira is onder toezicht gesteld. Er wordt niet goed voor de oude mensen gezorgd.
Een dochter van een oude vrouw vertelt een concreet verhaal. Ze heeft (net als die andere dochter in Den Haag) geluidsopnamen gemaakt. Dictafoon op de kamer gelegd. En wat een treurnis. Wat intens geméén: moeder mag voor ze gaat slapen niet naar de wc. Want ze “is al geweest”. Maar moeder gaat *altijd* voor het slapen nog even plassen.
Jammer dan. Mag niet.
En omdat dochter een klacht heeft ingediend en aangifte heeft gedaan en dus lastig is, wordt door de instelling nu de hoorn erop gegooid als ze opbelt.
De -nieuwe- voorzitter van de Raad van Bestuur, Rob van Dam, vindt dat er met de familie moet worden gepraat. Tja. Hij kan door de opnames niet ontkennen dát het is voorgevallen en hij kan wanneer Marcel Oosten aan de telefoon hangt natuurlijk moeilijk zeggen dat het jammer maar helaas is wat er met die vrouw gebeurt.
Verder komt het door weinig personeel en flexwerkers en dat komt door te weinig geld.
Ik wou dat we beter zorgden voor onze oude mensen. Minder grote woorden, minder de rest van de wereld willen verbeteren.
‘Gewoon’ een menswaardig bestaan voor oude mensen in ons eigen land.
Zodat ze voor het slapen gaan mogen plassen en vriendelijk worden toegesproken.
Hoeveel gevraagd is dat nou helemaal.
hmmm… ik had ook een raar gevoel bij de klager.
@Ron: waarom?
Om te beginnen: Het met een dictafoon opnemen van ‘misstanden’ en dan de publiciteit zoeken vind ik nogal ver gaan. Een nomale discussie kan dan niet meer plaatsvinden: de klager is zielig en heeft gelijk. De uitzending was daarvan een voorbeeld. De interim-manager bood al bij voorbaat zijn excuses aan zonder dat hij de zaak kende.
Toen de klager werd geconfronteerd met haar eigen gedrag (bedreiging) kwam ze stukken minder makkelijk uit haar woorden.
Het is goed dat misstanden worden gemeld, maar de vanzelfsprekendheid waarmee klagers in het gelijk worden gesteld is niet goed. Het maakt de medewerkers (in dit geval in de zorg) kopschuw.
Op één of ander manier kreeg ik de indruk dat ook Rense het een vreemd gesprek vond.
@Ron: interessant hoe we dezelfde reportage zo verschillend ‘hoorden’.
Ik hoor vooral: onrecht. En goed dat het aan de kaak wordt gesteld.
Jij vraagt je af of de manier waaróp wel deugt.
Opnemen en publiciteit zoeken vind je te ver gaan waarbij je de misstanden ook nog tussen aanhalingstekens plaatst als ‘vermeende’ misstanden (vermoed ik).
Ik dénk dat jij denkt dat de dochter meteen met grof geschut is gaan werken. Terwijl ik impliciet aannam (ook op niets gebaseerd) dat ze vast eerst rustig is gaan praten en pas toen dat niet werkte hiertoe is overgegaan.
Een bijzondere reactie van Lara Rense heb ik niet gehoord.