De Koude Kalkoen

Louis Dekker

Achter elk open raam zit een stopcontact

door Reageer

Duurzaam en groen is niet saai, het is fun, verzekert ons de “evangelist van het elektrisch rijden” Ruud Koornstra. Eigenaar van de eerste elektrische auto en dan meteen een Lotus. Die nu bij de garage staat voor nieuwe achterbanden zodat hij een elektrische leenauto heeft.
Type koekblik, begrijp ik. Maar wel echt Nederlands (uit Lochem) en hij moet nog een naam krijgen. Of we willen meedenken.

Het ontbreken van laadpunten waar Louis Dekker tegenaan loopt, vindt Koornstra geen probleem: “Achter elk raam dat open kan zit een stopcontact.” Zo win je als je toch twee uur in een bespreking zit 60 km. En anders vraag je het aan de buren: “Dag mevrouw, mag ik even bij u opladen.” Kwestie van “charme” en iedereen zegt tegen hem “ja”.

Maar, houdt de verslaggever vol. Met de caravan naar Frankrijk? “Dat kan niet en Frankrijk halen we niet.” Niet steeds negatieve dingen zoeken, vindt Koornstra. LD: “U bent meer van het halfvolle glas?” Nee. Koornstra is meer van “zoek de kraan”.

En een naam voor die auto? “Lochomotion” stelt Louis Dekker voor.
Mm.

De Eko-stand en de laadpalen

door Reageer

“Als ik ga stranden is het mijn eigen schuld, dan moet ik beter plannen.”
Aldus Louis Dekker op dag 2 van zijn pionieren met de elektrische auto.

Hij gaat op bezoek bij de WW waar we vooral worden getrakteerd op getallen: hoeveel elektrische auto’s nu, hoeveel over vier jaar, wanneer even duur als gewone auto’s en hoeveel laadpalen. Verder is er een hoop ánders aan een elektrische auto maar ook weer niet álles.
Zo zit er wel een 12 volt board met accu in. Tenminste ik geloof dat dat is wat de Wegenwachtmonteur zei.

Het leukst is Louis Dekker bij zijn verhalen uit de praktijk. Hij heeft de Eko-stand ontdekt (kan dus niet snel optrekken). Hij “dacht slim te zijn” door een snellader te gebruiken. Maar die doet de ‘tank’ maar voor 80% vol. Toen drie uur aan een gewone lader – wat maar 67 km opleverde.

Gisteravond was er ook nog een reportage over of deze auto eigenlijk duurzaam is. Deels wel maar deels is het dubieus.

Interessant zijn de discussies op het NOS Weblog die over dit soort kwesties graag losbarsten.
Erg jammer dat ze nog steeds gemodereerd worden zodat alles enorm wordt vertraagd. Laat mensen toch schrijven en haal achteraf ev troep weg, zou ik zeggen.

Back-up, hoezo back-up?

door 3 Reacties

De treinen rond Utrecht kunnen geen kant op en dan kunnen de treinen (vrijwel) nergens meer een kant op. ProRail en de NS hebben wat uit te leggen en dat mogen ze doen aan de verslaggevers van het Radio 1 Journaal.

Gisteren kon Bert van Slooten dankzij twitter een vrouw laten vertellen hoe lang ze in het weiland had stilgestaan en hoe lang het duurde om mensen uit de trein te krijgen waarbij oudjes dreigden een doodsmak te maken van een meter.
Louis Dekker hield later die avond een microfoon voor een vrouw met een krijsende baby (eigenlijk vooral voor die baby) en: altijd leuk boze gestrande reizigers die met hun allen staan te wachten terwijl die stomme NS niets doet. Zeker als je lekker warm thuis zit en nergens heen hoeft.

Vanochtend is Jeroen Jager ter plaatse. Weer ‘sfeer’ maar ook kritische vragen. Aan ProRail: waarom was er geen back-up, als er wel een back-up is, wáár is die dan en waarom kwam die niet op gang en wanneer nu dan wel en waar hangt het vanaf. Ontwijkende antwoorden. Bert van Slooten: eigenlijk géén antwoorden.
Niet voor 1 gat te vangen stapt de verslaggever *zonder* microfoon op een NS-persoon af: hoe zit het met de back-up. Back-up? Die hebben ze helemaal niet, zegt de aangesprokene. Wat een onthulling kan zijn maar dat hangt natuurlijk wel af van wie de NS-er is, of die weet van de hoed en de rand of ook maar uit z’n onwetende nek kletst.

Intussen tipt Bert van Slooten gestrande reizigers om te gaan twitteren. En dan de hashtag #lift in hun tweet te zetten. Dan komt er vast iemand voorrijden om ze naar huis te brengen,
Ik geloof er niks van, kijk toch even op twitter en verdomd: het werkt écht.

Webcam op Radio 1 Journaal

door Reageer

“We hebben de camera aan de praat” twittert Bert van Slooten.
En jawel: waar het Radio 1 Journaal voorheen slechts via de oren te bewonderen viel kunnen we nu ook naar de presentator kijken.

Met een beroerde opstelling van de webcam weliswaar. Zodat Bert van Slooten meest wegvalt achter de stang van de microfoon. Dit Is De Dag werkt véél beter met de camera. Wisselende instellingen ook.
Om een eerste poging niet meteen in de bek te kijken toch een paar plaatjes gemaakt. Met Louis Dekker en Freddy van Thijn (die de kranten meelas).
Na 18.00 uur was het beeld ook weer verdwenen.

Of morgenochtend Bert van Slooten opnieuw naar de luisteraars zal zwaaien? Of Marcel Oosten en Lara Rense dat voortaan óók zullen doen? Geen idee.
Wel weet ik vrij zeker dat Lucella Carasso hier niets voor voelt.

Een logistieke uitdaging in Niemandsland

door Reageer

Je hebt een ticket en er wordt weer gevlogen dús lig je over een paar uur aan het strand van Antalya. Dus. Toch?
De eerste reiziger die Joris van de Kerkhof om zes uur treft op Schiphol doet aan magisch denken. Anderen zijn er op hoop van zegen of druipen weer af: de vlucht is gecancelled. Een vrouw die jubelt “wij gaan naar Egypte” wordt binnen een halve minuut zenuwachtig giechelend door de Filiaalhouder de put in gepraat: “We zien wel en anders maar niet.”
“Dag Martijn!” belt hij later vanaf het Panoramadek naar Martijn die in het toestel naar Paramaribo zit (de bofkont). Kijk eens naar buiten, Martijn! Maar die zit in het midden en ziet niets. Niet erg, dan zal Joris van de Kerkhof met ouders en zusje van Martijn tóch gaan zwaaien.

Minder vrolijke mensen trof gisteravond Roel Pauw. Om 7 uur pgeroepen om naar Schiphol te komen, binnen drie kwartier van Almere aan de balie op de luchthaven: te laat en op een zeik-niet-mens-toontje “ik kan niets voor u doen”.
Kom niet naar Schiphol, drukt mw Snoerwang van Schiphol ons steeds op het hart. Maar Joris van de Kerkhof spreekt mensen die op goed geluk wél zijn gekomen en die nu vliegen. Terwijl collega Louis Dekker achter de douane zit “in niemandsland”. Zijn vlucht naar Turijn is vertraagd tot vijf voor elf. Althans dat staat op sommige borden. Op andere staat cancelled.

“Het wordt een logistieke uitdaging” belooft Mirjam Snoerwang. Om het vliegverkeer weer op gang te krijgen en alle passagiers in de toestellen (en wel snél). Vlieger Van Zwol belooft ons “vertragingen en gedoe”, anders geformuleerd: “een dynamisch proces”.
Greet de Keyser op IJsland ziet een nieuwe grote aswolk.

Intussen zit Marc-Robin Visscher die deze week Filiaalhouder hád zullen zijn nog steeds vast in Granada zonder uitzicht op een vlucht. Hij kletst met lotgenoten. Een ondernemer die in gedachten het werk thuis zich ziet opstapelen, iemand anders die (lekker puh) zijn collega’s extra hard ziet zwoegen. En Marc-Robin?
“Ik heb jóu, Joris!”
En wij gelukkig ook. Persoonlijk kan ik er geen genoeg van krijgen en hoop ik dat Joris van d Kerkhof morgen wéér naar Schiphol mag. Net zo lang tot hij in de aankomsthal de microfoon kan overgeven aan Marc-Robin Visscher.