De Koude Kalkoen

Ijsland

Eyjafjallajokull – een jaar later

door Reageer

Het is vandaag een jaar geleden dat de IJslandse vulkaan Eyjafjallajokull uitbarstte waardoor 63.000 vluchten werden geannuleerd en mensen dagenlang vastzaten op luchthavens. Ik herinner het me nog goed want 1 van die vluchten was de mijne.
Wat een goed idee (mede daarom) om te bellen met Edwin Zanen. Hij is fysisch geograaf en touroperator, woont op IJsland en zat vorig jaar érg vaak in het Radio 1 Journaal.

Lara Rense vraagt naar de gevolgen. Zijn die zichtbaar? Valt mee. Want de meeste as kwam neer vóór het groeiseizoen. Alleen is een haven die net open was dichtgeslibd door de troep die met een rivier naar beneden kwam. En “er is maar 1 zandzuiger op IJsland” – daar is voor Nederlanders nog toekomst, tipt Zanen.

LR: “Ziet u het terug op het landschap?” Alleen als je weet hoe het er eerder uitzag. En natuurlijk wel vlak bij het topje van de vulkaan.
Zal-ie het nóg eens doen? Zanen denkt van niet. Maar ze hebben nog méér vulkanen en dat zijn “disasters to come”.

Tenslotte verzoekt Lara Rense de man nog één keer de naam van de vulkaan (waarop zij zelf bijna de tong brak) voor ons uit te spreken.
Dat doet Zanen soepel. En nog een keer. Om te onthullen dat er zelfs een Songfestivalliedje was met die naam – maar dat heeft het helaas niet gehaald.

Een leuke manier om de -boeiende- uitzending af te ronden.

Een logistieke uitdaging in Niemandsland

door Reageer

Je hebt een ticket en er wordt weer gevlogen dús lig je over een paar uur aan het strand van Antalya. Dus. Toch?
De eerste reiziger die Joris van de Kerkhof om zes uur treft op Schiphol doet aan magisch denken. Anderen zijn er op hoop van zegen of druipen weer af: de vlucht is gecancelled. Een vrouw die jubelt “wij gaan naar Egypte” wordt binnen een halve minuut zenuwachtig giechelend door de Filiaalhouder de put in gepraat: “We zien wel en anders maar niet.”
“Dag Martijn!” belt hij later vanaf het Panoramadek naar Martijn die in het toestel naar Paramaribo zit (de bofkont). Kijk eens naar buiten, Martijn! Maar die zit in het midden en ziet niets. Niet erg, dan zal Joris van de Kerkhof met ouders en zusje van Martijn tóch gaan zwaaien.

Minder vrolijke mensen trof gisteravond Roel Pauw. Om 7 uur pgeroepen om naar Schiphol te komen, binnen drie kwartier van Almere aan de balie op de luchthaven: te laat en op een zeik-niet-mens-toontje “ik kan niets voor u doen”.
Kom niet naar Schiphol, drukt mw Snoerwang van Schiphol ons steeds op het hart. Maar Joris van de Kerkhof spreekt mensen die op goed geluk wél zijn gekomen en die nu vliegen. Terwijl collega Louis Dekker achter de douane zit “in niemandsland”. Zijn vlucht naar Turijn is vertraagd tot vijf voor elf. Althans dat staat op sommige borden. Op andere staat cancelled.

“Het wordt een logistieke uitdaging” belooft Mirjam Snoerwang. Om het vliegverkeer weer op gang te krijgen en alle passagiers in de toestellen (en wel snél). Vlieger Van Zwol belooft ons “vertragingen en gedoe”, anders geformuleerd: “een dynamisch proces”.
Greet de Keyser op IJsland ziet een nieuwe grote aswolk.

Intussen zit Marc-Robin Visscher die deze week Filiaalhouder hád zullen zijn nog steeds vast in Granada zonder uitzicht op een vlucht. Hij kletst met lotgenoten. Een ondernemer die in gedachten het werk thuis zich ziet opstapelen, iemand anders die (lekker puh) zijn collega’s extra hard ziet zwoegen. En Marc-Robin?
“Ik heb jóu, Joris!”
En wij gelukkig ook. Persoonlijk kan ik er geen genoeg van krijgen en hoop ik dat Joris van d Kerkhof morgen wéér naar Schiphol mag. Net zo lang tot hij in de aankomsthal de microfoon kan overgeven aan Marc-Robin Visscher.