De Koude Kalkoen

Hans Jaap Melissen

Stemmen en veranderingen

door Reageer

Een hese Hans Jaap Melissen interviewt een hese Egyptenaar en kondigt dan aan: “Ik zal mijn stem sparen voor volgende revoluties.”
Want: ze demonstreren in Algerije.

Ook Sander van Hoorn, hoewel amper weer geland, klinkt schor.
En laat in een reportage een ijselijk gegil horen (dat was ‘vreugde’).

In de studio de wijze woorden van de wijze Ben Bot.
Hij heeft vertrouwen in ‘hoe nu verder met Egypte’.
Algerije, daar zou het ook kunnen gebeuren. Jordanië en Marokko – lastig.

En – volgens mij de kern – een regime change is leuk “maar het probleem is dat je daarmee nog niet de banen, de opleidingen en het voedsel georganiseerd hebt”.

Een gekkenhuis op deze bijzondere dag

door Reageer

Sonoor leest de nieuwslezer iets voor over Donner wanneer Bert van Slooten er doorheen roept: “Wat zegt-ie nóu?!” Vergeten de kuch-knop in te drukken.
Een halve minuut later: Mubarak is afgetreden. En: “ik hou even mijn mond” (zodat we het gejuich van het Tahrirplein kunnen horen). Dat zal hij nog een aantal keren doen.
Schakelen naar Egypte. Correspondenten. Mensen die er wonen.
Gejuich, getoeter, “een gekkenhuis”.

Deskundigen.
De eerste relativerende teksten. Het mooist verwoord via Sander van Hoorn (weer terug daar). Hij zag het gebeuren op een tv in een elektronicawinkel. Een man kwam naar hem toe en maakte het gebaar ‘mijn hart bonkt’. De correspondent interpreteert: “Hoe nu verder.”

“Het leger formeert een nationale eenheidsregering” voorspelt Mustapha Oukbih. Met verkiezingen in september. Of misschien al eerder.
Nederlandse politici twitteren enthousiast. Dat we de democratie in Egypte praktisch moeten steunen. Biden heeft laten weten: de moeten de wil respecteren van het Egyptische volk. En Rosenthal: “Het is een hele bijzondere dag.”

Nóg een keer en nóg een keer schakelt Bert van Slooten naar enthousiasme en gejuich in Cairo.
In de uitzending van morgen vast veel genuanceer en gejamaar en ‘laten we hopen dat het goed gaat’.
De ochtend na de nacht ervoor.

En natuurlijk óók: waar gaan we volgende week meeleven met een revolutie.

De dag nadat Mubarak weer niet wegging

door Reageer

Mubarak is niet weg en hoe het verder gaat weet niemand.

Hans Jaap Melissen beschrijft de sfeer in Cairo “als na een verloren WK-finale”. Dezelfde vergelijking maakt acteur Sabri Saad el Hamus. Politicoloog Monique Samuel beschrijft haar eigen reactie als “kóts”. Bertus Hendriks weegt serieus het een af tegen het ander. Joris van de Kerkhof bezoekt Egyptenaren in Deurne en Venlo.
Obama had gehoopt dat het sneller ging. Nederlander in Egypte Kees van Dongen bespeurt verdeeldheid. Minister Rosenthal vindt dat het Egyptische volk het zelf moet regelen en weigert er zijn vingers aan te branden. “Te terughoudend” oordeelt Frans Timmermans. Moet hij er de minister niet op aanspreken, vraagt Lara Rense. Bij deze dan: “via u.”

Intussen staat de tv aan met de Engelse Al Jazeera. Het plein stroomt vol, constateren de presentatoren en ziet ook Hans Jaap Melissen.
Men verwacht een grote demonstratie. De allergrootste. Maar dan? Zal men optrekken naar het presidentieel paleis? Naar de staatstelevisie? Wordt het een bloedbad?
Iedereen hoopt dat een confrontatie uitblijft. En iedereen verwacht een kloppartij.

Het vertellen van het verhaal

door 2 Reacties

Hoe gaat het toch met Hans Jaap Melissen? Is hij wel veilig? Kan hij zijn werk wel doen?

Rik van de Westelaken stelt de vragen die ons nu al dagen bezig houden.
Hoe *is* het toch met onze jongens (en het meisje Nicole maar die horen we al een paar dagen niet meer dus ik neem aan dat die weer naar huis is).

Hans Jaap Melissen vertelt dat hij op het Tahrirplein is (waar hij van harte welkom is) en dat hij met hulp van een niet-westers-uitziende collega van de Wereldomroep er veilig is beland.
Maar, zegt hij: Laten we het niet teveel over de journalisten hebben.
“De persvrijheid die ik heb, wil ik graag gebruiken voor het vertellen van het verhaal.”

Dat gaan we dan nú doen, pikt Rik van de Westelaken het meteen op.
Heel goed.
Want natuurlijk is het echt (en beangstigend) nieuws als journalisten een mes op de keel krijgen.
Maar ‘het is hier eng en ik durf de straat niet op’ – dat moet je als journalist niet te vaak doen.

Aanpak Egypte in avonduitzending Radio 1 Journaal adekwaat

door Reageer

Even:
gisteren ging de avonduitzending van het Radio 1 Journaal door tot half acht maar ik hoorde maar flarden omdat ik Egypte keek op tv (en daarna House).
Radio 1 had ik wel aan maar de aandacht was er maar flardsgewijs bij. Wát ik hoorde klonk goed.

Vanochtend zit het R1J er bovenop.
Urgentie ten top. Met als climax het verhaal van Harald Doornbos hoe hem en zijn vrouw het mes op de keel is gezet. En dat hij eigenlijk het liefst direct naar huis zou gaan.

Vanavond is de aanpak adekwaat.
R1J-er Sander van Hoorn heeft “door veel duw- en trekwerk” kunnen ontsnappen aan belagers en laat een opgenomen reportage horen. Om zes uur meldt hij ‘schoten’ mogelijk van sluipschutters. We moeten het voor de verslaggeving verder hebben van Hans Jaap Melissen (Wereldomroep). Hij is “via sluipwegen” op het Tahrirplein gekomen en kan nu niet veel kanten meer op. Wouter Kurpershoek -gisteren nog frequent in de uitzending- horen we niet. Hij zit straks bij DWDD. En hij twittert.
Verder is cameraman Eric Feijten zoek.

Het accent ligt op commentaren en analyses.
Mustapha Oukbih (“de macht is nu in handen van de top van het leger”), Kees Elenbaas (zet op rijtje ‘weerslag op andere landen in de regio’), Hans Laroes (over de journalisten ter plekke). Tim Overdiek aan de telefoon met studente Anne de Groot (in Caïro): hoe kán dat nou dat mensen na de toespraak van Mubarak van standpunt veranderden. Tja. Dat heb je soms.
Tim Overdiek met landbouweconoom Niek Koning werkelijk álles fout vragend over de invloed van ‘Egypte’ op voedselprijzen.

Ik vraag me af waar het in zit dat het vanavond niet erg urgent was en zoek naar verklaringen. Weinig actie in Caïro? Het bestormen van hotels op zoek naar buitenlandse journalisten – dat was toch spannend. Niemand daarover te pakken gekregen?
Misschien zijn we allemaal wat teleurgesteld. Misschien ligt het aan mij, dat ik het wat mat vond?

Ik hoorde wel nog een paar erg mooie gesprekjes van Lucella Carasso. Over Egypte en over andere onderwerpen.
Maar over ‘hoe functioneert de duopresentatie’ heb ik het volgende week pas weer.