De Koude Kalkoen

Hans Laroes

Afscheid van niet-buidelrat maar sfinx Hans Laroes

door Reageer

“Ik ben voor de duvel niet bang maar wel voor Hans Laroes. En nog een paar mensen. Of eigenlijk voor veel mensen.”
Marc-Robin Visscher gaat naar de NOS-hoofdredacteur die gisteren (kadootje van de redactie) het Oog mocht presenteren waar de Filiaalhouder, onthult hij, graag naar luistert zodat ik denk: wanneer slaapt die jongen dan?
Wij, de luisteraars/kijkers, mogen Laroes via Marc-Robin Visscher vragen stellen. Die we als het even kan moeten twitteren. Wat de reacties al aardig beperkt. “Zal wel weer over links en rechts gaan” vermoedt de nu nog hoofdredacteur die ontkent (das een vraag) *ijdel* te zijn: “Neu. Dat valt wel mee.”

“Wanneer voelde HL zich volledig overbodig als hoofdredacteur?” (geen antw) “Wanneer is die zaligverklaring van HL nou eindelijk eens afgelopen?” (na vandaag) “Hoe serieus neemt u uzelf” (“erg serieus maar met een glimlach”)
– Welk dier denk je dat anderen in je zien?
HL: “Ik hoop geen buidelratje.” Het blijkt *een sfinx*.
Wat gaat hij nu doen? Schrijven over journalistiek en lesgeven.
Moeten we hem blijven volgen op twitter? Mogen we zelf bedenken.

Niet alle toegestuurde vragen waren zo inkoppertje-vriendelijk. Ik zag er ook over de extra maanden salaris die Laroes krijgt na het zelf genomen ontslag. Over keuzes voor bepaald nieuws, over het wegduwen van ‘langzame journalistiek’ (nb een vraag van de eigen Jeroen Wielaert). Maar die te stellen was vermoed ik minder feestelijk.

Leuk zijn is Marc-Robin Visscher natuurlijk wel toevertrouwd. Dus vraagt hij wanneer hij Laroes de presentatiecabine binnen leidt (in het kader van de bezuinigingen): “Wie moet eruit? Marcel of Lara?”
Waarop Lara liefdevol “wat is het toch een krengetje, hè?”

De poot verwijt de ketel

door 3 Reacties

Ik stond vandaag om 6.25 uur op.
Dit ter verklaring waarom ik pas nú hoor hoe Marc-Robin Visscher vanochtend zijn Filiaal is begonnen. Frank du Mosch laat namelijk een stukje horen. Een erg opgewonden Filiaalhouder die het heeft over ‘de poot (sic) die de ketel verwijt’ etc.
Mag een verslaggever zijn eigen mening geven? De presentator van Lunch! legt het voor aan Hans Laroes. “Kleine oprisping” zegt die.
Maar, valt Du Mosch op: de nu nog hoofdredacteur van de NOS maakt de indruk “niet blij” te zijn. We zenden zóveel uit, antwoordt Laroes, dat er “af en toe iets kan langs komen en dat is niet de bedoeling maar daar houdt het mee op”.

Op naar de site van de NOS en daar het volledige fragment beluisterd.
Marc-Robin Visscher zegt dat hij wil beginnen met iets dat hem “dwars zit”. Hij zag iets op tv: “waar m’n broek bij afzakte”. Het was RTL Boulevard en hij had het willen laten horen maar daar vroegen ze 400 Euro voor dus: “Weet je wat, we houden die 400 Euro en ik doe het wel even na.”
Volgt een perfecte imitatie van Albert Verlinde die nav een verkiezingsdebat op tv heeft gezegd het ging helemaal nergens over en daarbij ook nog een “wegwerpgebaar” maakte.

MRV: “Dat is toch een typisch gevalletje de pot of in dit geval de *poot* verwijt de ketel dat-ie zwart ziet of zoiets” onderbroken door Marcel Oosten: “Nou nou nou – je punt is?”
Dat het “vrij schandalig is dat iemand met zoveel kijkers dat soort uitspraken doet”.
Dat de verkiezing van de Provinciale Staten nergens over gaan dus.

Flauw, hoor, van Hans Laroes om daar zo zuur over te doen.
Niet alleen was dit een buitengewoon originele manier om aandacht te vragen voor verkiezingen die veel mensen inderdaad weinig zeggen. De Filiaalhouder heeft zijn baas (en de Nederlandse belastimgbetaler niet te vergeten) ook nog 400 uitgespaard door Verlinde zo fraai te imiteren.
Vandaag is Marc-Robin Visscher mijn held.

Aanpak Egypte in avonduitzending Radio 1 Journaal adekwaat

door Reageer

Even:
gisteren ging de avonduitzending van het Radio 1 Journaal door tot half acht maar ik hoorde maar flarden omdat ik Egypte keek op tv (en daarna House).
Radio 1 had ik wel aan maar de aandacht was er maar flardsgewijs bij. Wát ik hoorde klonk goed.

Vanochtend zit het R1J er bovenop.
Urgentie ten top. Met als climax het verhaal van Harald Doornbos hoe hem en zijn vrouw het mes op de keel is gezet. En dat hij eigenlijk het liefst direct naar huis zou gaan.

Vanavond is de aanpak adekwaat.
R1J-er Sander van Hoorn heeft “door veel duw- en trekwerk” kunnen ontsnappen aan belagers en laat een opgenomen reportage horen. Om zes uur meldt hij ‘schoten’ mogelijk van sluipschutters. We moeten het voor de verslaggeving verder hebben van Hans Jaap Melissen (Wereldomroep). Hij is “via sluipwegen” op het Tahrirplein gekomen en kan nu niet veel kanten meer op. Wouter Kurpershoek -gisteren nog frequent in de uitzending- horen we niet. Hij zit straks bij DWDD. En hij twittert.
Verder is cameraman Eric Feijten zoek.

Het accent ligt op commentaren en analyses.
Mustapha Oukbih (“de macht is nu in handen van de top van het leger”), Kees Elenbaas (zet op rijtje ‘weerslag op andere landen in de regio’), Hans Laroes (over de journalisten ter plekke). Tim Overdiek aan de telefoon met studente Anne de Groot (in Caïro): hoe kán dat nou dat mensen na de toespraak van Mubarak van standpunt veranderden. Tja. Dat heb je soms.
Tim Overdiek met landbouweconoom Niek Koning werkelijk álles fout vragend over de invloed van ‘Egypte’ op voedselprijzen.

Ik vraag me af waar het in zit dat het vanavond niet erg urgent was en zoek naar verklaringen. Weinig actie in Caïro? Het bestormen van hotels op zoek naar buitenlandse journalisten – dat was toch spannend. Niemand daarover te pakken gekregen?
Misschien zijn we allemaal wat teleurgesteld. Misschien ligt het aan mij, dat ik het wat mat vond?

Ik hoorde wel nog een paar erg mooie gesprekjes van Lucella Carasso. Over Egypte en over andere onderwerpen.
Maar over ‘hoe functioneert de duopresentatie’ heb ik het volgende week pas weer.

Informatie

door 1 Reactie

Het Radio 1 Journaal brengt al de hele week berichten over Tunesië.
Niet met een fake verslaggeefster tegen een Egyptische achtergrond (wat een misser van Nicole Le Fever in het tv Journaal). Maar met veel bellen met mensen ter plekke, deskundigen en Mustapha Oukbih. Ooit de Midden Oosten-correspondent, nu alweer geruime tijd op de buitenlandredactie.
Slimme zet van Hans Laroes: haal je beste krachten weg van de posten waar ze uitstekend werk doen en waai er een frisse (onervaren) wind.

Ook vanmiddag staat Tunesië centraal.
En ook nu geeft Mustapha Oukbih informatie. De meest recente informatie. Plus duiding.
Alles goed en wel tot het laatste kwartier.
Dan zoemt twitter: leger heeft staatsgreep gepleegd. En tien minuten later praat Bert van Slooten met een Nederlander in Tunis die alleen iets kan melden over of hij tanks op straat ziet en (dat is dan wel weer knus) dat hij van z’n dochtertje verliest met ganzenborden.

Babbel-babbel praten ze de tijd vol.
Intussen praat Mustapha Oukbih ons bij met zeer actuele informatie. Vólg die man op twitter, zou ik dus zeggen (en zeg ik ook).
Maar wat ik niet snap: als deze redacteur up to date is via twitter, hoe komt het dan dat niemand Bert van Slooten de actuele info op z’n tafel schuift?

O ja – mbt die correspondenten en de NOS: Peter ter Velde hoeft geen Afghanistan meer te doen. Wilma van der Maten wordt in India vervangen door Lucas Waagmeester die amper aan Zuid-Afrika heeft geroken en verder nog nooit een buitenland heeft gezien behalve op vakantie en die kan er nu ook wel even Afghanistan bij doen.
Ik zeg maar zo: ik zeg al genoeg.