De Koude Kalkoen

Felix Meurders

‘Nu eenmaal’ traditie vs modern koningschap

door Reageer

Doet-ie ut wel of doet-ie ut niet: de hermelijnen mantel dragen bij de kroning.
Willem-Alexander dus.

In DeGids.fm Esther Wolswinkel van Vorsten Royale en Marianne Thieme (PvdD).
Tegenover elkaar staan de standpunten
het is nu eenmaal traditie en het hoort er gewoon bij en
als WA zijn koningschap modern wil invullen -wat hij steeds zegt- dan draagt hij geen mantel waarvoor dieren zijn gedood

Zijpaden: Beatrix droeg de mantel tegen haar zin, als de mantel niet goed is bewaard moet er nieuw bont bij, fokken hermelijnen is verboden en ze vangen ook.

Wolswinkel (wanneer Thieme blijft vragen wat zij zélf van bont vindt): “Er moet bewust met bont worden omgegaan en dat doet de koninklijke familie ook tot op zekere hoogte…”
Precies “tot op zekere hoogte” en: “Dom Bontje!” slaat Felix Meurders direct aan.
Maar, onthult Wolswinkel, “die kraag is er nu vanaf”.

Wat me een heel andere kijk op Máxima geeft.
Dat ze om van het gezeur af te zijn niet een ándere dure jas koopt maar persoonlijk die kraag er vanaf gaat zitten pulken.

EW: Tradities zijn een hoog goed, mensen kijken uit naar inhuldiging mét de mantel en *laat de Partij voor de Dieren zich met andere dingen bezig houden*.

Wat altijd een superslappe reactie is die door Marianne Thieme -als altijd de redelijkheid zelve- perfect wordt opgepakt met:
“Er zijn zeker andere belangrijke zaken maar laten we een ceremonie doen met pracht en praal maar: modern, waarvoor geen dieren zijn gedood.”

En ook nog even ingewreven dat de meerderheid van NL tegen bont is (wat je trouwens niet zou zeggen aan al die jassen met die stomme kragen).

Voxpop-pop-pop

door Reageer

Voor de verkiezingen hadden we peilingen.
En duiders van peilingen.
En op Radio 1 érg veel voxpop.

Want wát zou de eenvoudige medemens die op straat een microfoon onder de neus krijgt geduwd toch bewegen om te neigen naar een bepaalde politieke partij.
En (spannend!): hóe zweeft de zwever?
Niet zo spannend: die ouwehoerde in die microfoon er lustig maar weinig samenhangend op los.

Toen kwamen de verkiezingen.
En vroegen verslaggevers ‘hebt u gestemd’ ‘gaat u stemmen’ ‘wat hebt u gestemd’ en: ‘waarom’.
O ja – en natuurlijk: wanneer hebt u besloten wat u ging stemmen.
Enkele tientallen medemensen onthulden hun zieleroerselen en deelden met ons hun motivatie.

Nu heeft het volk via de stembus gesproken.
En begint het schamperen op de peilers.
En het speculeren over hoe-nu-verder.

Wat gewoon doorgaat: het de microfoon voorhouden aan de medemens.
Omdat Sven Kockelmann en Felix Meurders in een gezamenlijke uitzending met de NTR Naeeda Aurangzeb natuurlijk óók iets te doen moeten geven.
Zodat die argeloze bezoekers van de Ouderenbeurs vraagt waarom een man stemt op een one issue partij als de CU.
En zich verbaast dat een andere bezoeker heeft nagedacht over wat hij zou gaan stemmen.

Popperdepop.

Pittige nachtmerrie, fikse klap

door Reageer

Henk Bleker is op weg naar Hagestein.
Daar worden vandaag 38.000 kippen geruimd omdat op het bedrijf H-7, een milde variant van vogelgriep, is geconstateerd.
Hij gaat erheen, vertelt hij aan Willemijn Veenhoven, omdat dit “veel impact heeft op de ondernemer” dus wil hij “poolshoogte nemen en steunen”.

De kippen zijn “niet per se allemaal ziek” veronderstelt de presentatrice. Nee, zegt Bleker, “maar er is een risico dat dit virus zich ontwikkelt tot een gevaarlijke variant”.
Wat mij geen antwoord lijkt op de vraag, maar Willemijn Veenhoven hoort dat niet of het kan haar niet schelen.

“Pittig voor de boer, 38.000 dieren” merkt ze nog op.
“Nachtmerrie” zegt Bleker. En: “Fikse klap.”
Maar de kippen worden getaxeerd en dan krijgt de ondernemer geld om “de stal te herbevolken”.

Wat de staatssecretaris zorgen baart, is dat het een bedrijf betreft waar de kippen een uitloop naar buiten hadden. Dús denkt hij, zijn ze besmet door trekvogels.
We moeten er daarom “goed over nadenken” hoe we dat kunnen voorkomen.
Simpel lijkt me: megastallen natuurlijk! Binnen houden dicht op elkaar gepropt.

“U klinkt een beetje bedrukt,” stelt Willemijn Veenhoven vast. “Komt dat hierdoor?”
“Of,” valt Felix Meurders in: “was het vroeg.”
Spijker op de kop. Bleker heeft het gisteren laat gemaakt dus nú is het vroeg.
Bl: “Ik ben nog niet helemaal los maar u kunt mij heel makkelijk los krijgen.”
Meu: “Willemijn krijgt iedereen los!”
Smakelijk gelach van alle gespreksdeelnemers.

38.000 kippen die dadelijk worden omgelegd en geláchen dat we hebben…

“Ik wéét dat ik het kan!”

door 3 Reacties

Is er een suffer muziekinstrument dan een accordeon?
De ‘harmonica’ (Bert van Slooten) of ‘trekzak’ (Jurgen van den Berg) heeft, weet ook Deborah Blekkenhorst, “een oubollig imago”.
Om te kijken of dat klopt gaat ze naar een accordeonkamp in Borculo (the A-factor).

Al twee weken bestuurt ze nu de Sportzomerbus en Deborah doet het leuk. Enthousiast, opgewekt, geïnteresseerd.
Of ze griezelend een worm onder de loep legt (dat was vorige week) of zelf leert de accordeon te bespelen.

“Ben je het wel eens zat uit te leggen dat de accordeon een mooi instrument is?” vraagt ze. Antwoord: nee.
En: “Ben ik heel erg vooroordeelbevestigend bezig?” Antwoord: eigenlijk wel.

De accordeon is niet alleen van/voor de Kermisklanten. Je kunt er popmuziek op spelen. Hard rock. Hip hop. Jazz. Klassiek. Minimal music. Filmmuziek.
Op de achtergrond speelt iemand ‘Conquest of Paradise’ van Vangelis.
Gatver, Vangelis, doet Felix Meurders.
(ze willen niet erg mee doen, de presentatoren in de studio)

Om kwart voor twee laat Deborah ons horen wat ze heeft geleerd. Links uittrekken, rechts de knoppen bedienen (geen instrument met pianotoetsen, want dat is te moeilijk).
‘Mary had a …’ Vals. “Ik wéét dat ik het kan!” roept ze uit. Nog een keer. Weer fout. Nog eens. Bijna goed. Vijfde keer. Dat is het ongeveer.
‘Mary had a little lamb’ dus.
“Heel knap in een half uur” zegt de lerares bemoedigend.

Van mij mag Deborah Blekkenhorst na de sportzomer blijven als Filiaalhouder. Om haar aanstekelijke vrolijkheid en oprechte belangstelling. Om het totaal ontbreken van ‘blasé’ en geen moment leuk willen zijn ten koste van de gesprekspartner.
Dat is niet iedere journalist gegeven.

foto’s: René Visser