De Koude Kalkoen

Jeanne

Doden uitgewuifd door de nieuwslezer

door Reageer

Er zijn twee opmerkelijke Nederlanders dood in het Radiojournaal van 6 uur en nieuwslezer Martijn van Beek mag afscheid van ze nemen.
Rudy Kousbroek is de eerste die wordt vermeld en ik denk met weemoed terug aan hoe mooi Govert van Brakel vrouwen en mannen van vroeger placht uit te wuiven. De juiste vragen, de juiste toon, de net goede betrokkenheid, de eigen herinnering. De perfecte presentator met het perfecte afscheid.

Bij minder goed ingevoerde presentatoren valt op hoe de redactie een vaste vragenriedel opstelt zonder enige eigen inbreng van wie de vragen stelt. Zodat Martijn van Beek aan Lien Heyting voorlegt
– “u kende hem als….”
– “hoe zouden we hem als schrijver moeten herinneren”
– “dank dat u even aan de telefoon wilde komen”

Niet alleen Rudy Kousbroek is dood, ook Sugar Lee Hooper is ons ontvallen. Complicaties na een operatie. 62 jaar. Wereldberoemd in Nederland door ‘De Wandelclub’. “Een opvallende verschijning omdat ze kaal was en uitbundige jurken droeg” en “daarom een graag geziene gast in televisieprogramma’s”.

Wanneer de nieuwslezer de drie belangrijkste onderwerpen uit zijn nieuwsoverzicht nog even in onze herinnering brengt is Rudy Kousbroek daar al niet meer bij. Sugar Lee Hooper wel.

Voor de beekprik wil je het beste

door Reageer

“Kijk daar! Een grote regenworm!”
Wanneer iemand verrukt zoiets uitroept weten we zeker dat we bij Vroege Vogels zitten.
Anders dan bij bv het Radio 1 Journaal wordt daar niet beknibbeld op de lengte van reportages zodat we ons acht minuten laten bijpraten over de beekprik. Dat blijkt een vis die drie tot zes jaar als blinde larve in de bodem van een beek niks doet behalve eten. Dan is hij volwassen, krijgt oogjes, ziet met die oogjes een soortgenoot, stopt met eten en geeft zich over aan de liefde. Kijk! “Ze zuigen zich vast met hun bek en liggen met de achterlijven tegen elkaar aan en maken paaibewegingen.”
Verslaggeefster Jeannette Parramore: “Wat een sierlijk gezicht.”

Ze is op pad met Matthijs de Vos en Ykelien Damstra (allebei van een Waterschap – impliciet pleidooi voor behoud van zo’n Waterschap) die mooie dingen zeggen over helder, zuurstofrijk water en mossen en dat de beekprik het zwaar heeft. En de beekprik – “daar wil je het beste voor” (Damstra).
Jeannette Parramore, gebogen over de visjes: “Hoe lang duurt zo’n paring.” De bevruchting van de eitjes is in een paar minuten gepiept maar het paaien zélf kan uren duren, wat zeg ik: dágen. Tot de beekprik letterlijk óp is want die eet nu niet meer en sex kost energie.
JP: “Het klinkt een beetje tragisch.”
De Vos: “Het is de natuur.”
Dan: o jee, die ene, die beweegt niet meer! Zou-ie..? Zou kunnen. Maar gelukkig: hij komt weer bij. Ook dat is namelijk des beekpriks: af en toe een dutje doen tussen het bedrijven van de liefde door.

Ik ben dol op zulke radio.

Kom hier!

door 1 Reactie

85.000 namen van katten en honden onderzocht naamkundige Gerrit Bloothooft (met twee assistentes). Zodat we nu weten welke namen we onze lievelingen tegenwoordig geven.
Honden, veronderstelt de onderzoeker in de TROS Nieuwsshow, krijgen korte namen omdat je ze moet commanderen: “Max! Rex! Kom hier!” Terwijl katten meestal zóek zijn dus die moet je kunnen roepen: “Teeeeesssa, Laaaaarra….” Met een hoge luide 1e lettergreep en een 2e wat lager en zachter.

Dat veel hondennamen beginnen met een B verklaart Bloothooft (zelf ook met een B) door de associatie met blaffen: Boemer, Binkie. Bij kattennamen laten we ons, denkt hij, inspireren door miauw dus: Minoes, Minet.
Stiekem noemen we de diertjes natuurlijk ánders. “Gebakkie” bv of “ Pinkelponkie”, “Troelemoes”, “Woeleboelie”. Bloothooft: “Pure poëzie.”

Waarom we sommige namen zowel voor kinderen als voor dieren gebruiken en andere niet – geen idee. Wat de trends zijn en waaróm – heeft-ie niet naar gekeken.
Leuk! Vervolgonderzoek! roepen presentatoren Peter de Bie en Mieke van der Weij. Het zit er niet in. “Het was gewoon een leuk dingetje,” zegt de onderzoeker. En de studenten hebben er veel van geleerd over methodologie.

Dit is Sammie (met mus). Soms noem ik hem SamBam. Niet erg poëtisch helaas.

Verslaafd aan plaatjes

door Reageer

Beeld-erbij doet Dit Is De Dag duidelijk goed. Andries Knevel blijkt met radiobeeld erbij veel minder de stijve strenge man die hij met televisiebeeld is. Vlottere kleren, leuker haar, charmante lach soms. Mogelijk ook onder goede invloed van Elsbeth Gruteke die ik een erg prettige radiopersoonlijkheid vind.

Vanochtend extra leuk: Nelly Frijda die bij “met wie zou je op een onbewoond eiland willen zitten” presentator Knevel kiest. Waarom wij allen hartelijk lachen. En zelf zou ik er ook niet aan moeten denken hoewel: je weet niet wat samen-op-een-eiland bij een man als Andries K. (=associatie met gedicht van de Dichter van de Dag) nog wakker maakt.

Aan het slot een reportage waartijdens ik wegloop om terug te keren voor de PC bij het slot van de uitzending om nog even via beelden afscheid te kunnen nemen van Andries en Elsbeth en ‘hoi’ te kunnen zeggen tegen Jurgen van den Berg.

Maar: geen mensen-op-plaatjes! De camera blijft hangen boven het schuifbord. Het beeld lééft wel want ik zie lampjes veranderen. En dan ook een hand ergens aan schuiven. Maar het vrolijke praten van de scheidende presentatoren en opduikende presentator blijft: geluid. Geen smoelen, geen afzetten van koptelefoons, geen opstaan en stramme lijven strekken.
Nou moe!
*pruil pruil* En: nu al verslaafd aan radio met beeld.
Tjee.

Onlogische vragen stellen aan een autist

door 1 Reactie

“Basic is al mooi genoeg.”
Wijze woorden van de 11-jarige Dani die autisme heeft en niet van *details* houdt.
Hij is ivm Wereldautismedag het middelpunt van het Filiaal en ik dacht dat het niet meer mogelijk was maar Joris van de Kerkhof overtreft zichzelf.
Om kwart over zes vertelt hij over eerdere contacten met Dani. Dat de jongen alles weet over Jeroen Bosch, dat hij zo eerlijk is: Joris wat heb jij een kleine auto, Joris wat hebben je kinderen rare namen.

Kort
Een half uur later is het trekken en sleuren want Dani praat het liefst niet en als het moet in zéér korte zinnetjes waarbij de Filiaalhouder zoveel mogelijk wat hij eerder hoorde al voor hem invult. Tot “we zijn klaar, wil je nog weten wanneer we de volgende keer in de uitzending komen?” Dani: “Nóg een keer?!” Joris: “En nog een keer en nog een keer.”
Om zeven uur horen we dat het zusje van Dani heeft gezegd dat hij niet zulke korte antwoorden moet geven terwijl zijn ouders: “zo is hij” en JvdK: misschien stel ik wel de verkeerde vragen. Hij gaat over op ‘gel in je haar’ en ‘afvallen’ (helpt niet) en dan over hoe Dani omgaat met het zusje: “Je bent niet altijd even aardig.” Mwah. Tegen zusje: “Doet hij je wel eens pijn.” Zusje: “Hij draait mijn hand om en dan ga ik liggen en dan komt Guusje (=hond) en die likt me helemaal.” Mm.

Léuk
Nog wat staccato-Dani om even voor acht wanneer er maar 40 seconden beschikbaar zijn die nog best lang duren. Dan een half uur later een enthousiast joch: “Ik vond het leuk!” wat slaat op het meerijden in de radiowagen. Het was weer eens iets anders dan het taxibusje dat hem anders naar school brengt en “het is léuk om eens iets anders te doen”. Leuk? Maar andere autisten houden toch niet van verandering, hoe kan dat? Dani: “Dat kun je toch niet vragen aan een autist. Een beetje een onlogische vraag.”
Maar het knopje lijkt om en Dani práát. Over de neurofeedbacktraining en waarover hij het heeft op school en thuis en op basketbal. En zijn (ieders) doel in het leven: een rijke vriendin. Zodat je niet hoeft te werken. Maar hij wil werken en weet alleen nog niet als wát.

Eerlijk
De laatste keer Filiaal is Fred Stekelenburg van de Autistenvereniging (hij heeft het er deze week maar druk mee) die behartenswaardige woorden spreekt over het belang van vroegdiagnostiek en wanneer een ‘jaja’ me dreigt te overvallen komt Joris van de Kerkhof terug op “Autisten kunnen niet liegen, hè”. Waarmee we een kern van de problematiek raken. Want te horen krijgen dat je een kleine auto hebt is 1 ding, maar de eerlijkheid kan pijnlijker zijn en leiden tot ruzies vanwege vermeende botheid.

Wat een geweldig mooi Filiaal dat verdient te worden uitgebouwd tot een serie zoals de bekroonde Vincent-serie.

Beluister als je wilt zelf de fragmenten.