De Koude Kalkoen

Jeanne

Afscheid van Michiel Gouman

door Reageer

Michiel Gouman stopt met Dit Is De Dag.
Negen maanden mocht hij met Tijs van den Brink het programma presenteren (na het de laan uitsturen van Arie Boomsma). Nu gaat DIDD naar de middag en Tijs (die dreigde met weggaan) blijft en presenteert verder met Elsbeth Gruteke.
Michiel wordt bedankt voor bewezen diensten. Volgens zijn twitter gaat hij wel ‘iets’ doen, maar kan/wil hij nog niet zeggen wát.

De laatste uitzending van Michiel Gouman, die van vanochtend, was een van de betere. Met – had ik de indruk – een wat grotere rol voor deze duopresentator dan vaak bij andere gelegenheden. Hij was prima op dreef. Tijs van den Brink ook. Sámen waren ze prima op dreef.

Heeft hij de negen maanden leuk gevonden, vraagt Tijs van den Brink hem ten afscheid.
Dat heeft hij. De samenwerking was ook geslaagd en: “Jij werd met mij nóg leuker.”
Verder nog iets? Het was Michiel Gouman opgevallen dat nooit iemand op de redactie “chagrijnig” het werk deed.

Waarna Jurgen van den Berg binnenkomt en vertelt wat die gaat doen in Lunch! en dan zegt Tijs: “Michiel…” waarna die voor het allerlaatst het programma mag afkondigen en het NOS-journaal áán (kondigen, dus).
Dat was het dan. Beetje domperig.

Floepende eenden en dobberende bootjes

door Reageer

“Een eend waggelt over de dijk met vier kindereendjes, het waggelt prachtig en dan floep! Door het gras het water in.”
Dat moet dierenvriend Joris van de Kerkhof zijn die in de RadioRoute de economische problemen en mogelijkheden van Alblasserdam voor ons neerzet. Daarbij geholpen (minder poëtisch) door wethouder Peter Verheij (SGP) met het bruggetje dat het buiten grijs is naar “is het ook grijs financieel gezien”.
Na een bestuurscrisis (in 2007) zijn er, vertelt de wethouder “stevige stappen gezet maar het heeft een lange adem nodig”. “Flikken ze geen enorm flauwe kunstjes” veronderstelt de RadioRouter over de ambtenaren. “Zitten er geen messen in uw rug, u staat dicht tegen de muur, ik kan het niet zien.” Verheij verzekert hem dat zijn rug mes-loos is.

Wanneer Joris van de Kerkhof begint aan een volgende lyrische beschrijving over “tien jachtbootjes die aan het dobberen zijn op het water en tussen deze bootjes en de brug…” begeeft de verbinding het weer eens. Wanneer hij net voor het nieuwsblok terug in de uitzending komt wordt snel een sjeik uit Amman er doorheen gejast die ik zo niet kan plaatsen.

De directeur van Nedstaal (waar veel ontslagen zijn gevallen) “komt aanrijden in een open sportwagen” vermeldt de RadioRouter waarmee de man is neergezet. Houdt hij wel contact met de 110 van de 330 mensen die hij heeft moeten ontslaan, wil Joris van de Kerkhof weten, “of is het strepen, jammer, zoek maar een nieuwe baan”. Hangt ervan af hoe lang ze in dienst waren.
JvdK: “U bent niet zo koud als staal?” Helemaal niet, blijkt later.

Alblasserdam, Kinderdijk, molens.
Nog wat plannen. Entree heffen op het dijkje met de molens. Boten de toeristen laten vervoeren. Toeristenbelasting. Een Holland House waar de (meest) Japanners glas uit Leerdam en Delfts blauw en andere typisch Nederlandse snuisterijen kunnen aanschaffen.
Floep!

Good morning, my name is …

door Reageer

Robots in Japan.
Wouter Zwart maakt er een zomercolumn over, tenminste zijn reportage klinkt alsof hij bedoeld is om dadelijk op tv te komen.
Leuk muziekje, dan: er zijn 3 soorten robots. Industriële die auto’s in mekaar zetten, communicatieve (“good morning, my name is …”) en robots die ons “bijstaan in de taken en functies in het leven”.

“Ik lig in bed” vertelt ons Wouter Zwart. Een bed van waaruit hij alles in huis kan bedienen terwijl het bed ook nog eens zijn lichaamsfuncties meet. Hé, er is iets met zijn bloedsuiker. Dus neemt het bed contact op met een dokter die op een schermpje verschijnt en daar gaat de bel al: een boodschapper brengt medicijnen. Waarna het bed ook nog kan veranderen in een rolstoel.
Reden van deze inventiviteit: Japan vergrijst. Er zijn niet genoeg jongeren om voor de ouderen te zorgen. Door deze technische snufjes kunnen ouderen en invaliden aan de maatschappij blijven bijdragen. Want het zijn “sociale, wijze, levenservarenen dus ook een economische schat waar het hele land iets aan heeft”.

Dan nog wat bionische ledematen, een professor die zichzelf als robot heeft gekloond (met ogen die gezichten herkennen) en het muziekje en dat was het slot van een ontzettend leuke reportage.
Dadelijk eens kijken of het inderdaad ook een tv-column is.

Hiken – das toch gewoon lópen?

door Reageer

Toen het Radio 1 Journaal het Filiaal nog niet had vervangen door het niet-Filiaal, was Mattijs van de Wiel 1 van de Filiaalhouders. Deze week herleven die tijden met eerst Filiaal-achtige berichtgeving uit Stavoren en vandaag bij Scouting Nederland waar de Jubjam wordt gevierd.
“En dan moeten ze een week weg bij hun ouders…” zegt hij invoelend over de kleintjes (7-11) op het welpenterrein. Eerst zat hij bij de Bevers, vertelt een jongetje, maar dat was niks. Nu, de Dolfijnen, dat is veel beter.

“Hoe vinden andere kinderen het: stoer of een beetje stom?” Mattijs van de Wiel vraagt het aan de welpjes en aan de Explorers (15-18 en “het lastigst wakker te krijgen”). De reacties blijken wisselend.
Kamp vindt iedereen “wel gezellig” en straks gaan ze hiken (MvdW: “Das toch gewoon lópen?”) en bij de Explorers staan de tenten als ware het Lowlands met ertussen lege bierblikjes. “Mag dat allemaal?” “Als je 16 bent,” luidt het antwoord dat mij niet helemaal geruststelt.
Er wordt een tent opengedaan: “Emiel en Tom, worden jullie wakker? Er staat hier een meneer voor de deur die wil even kijken hoe jullie erbij liggen.”

Een van de vele activiteiten van deze dag is “up into the air” wat neerkomt op een computersimulatorspel: net doen of je vliegt. Om “aan te sluiten bij de belevingswereld” van de kids. Want hutten bouwen en knopen leggen, daar lopen ze niet meer voor warm.
Zo gaat spoorzoeken nu met een GPS. Wát?! Doet Mattijs van de Wiel. Maar het is toch best moeilijk, probeert de directeur van Scouting NL hem te overtuigen. Ze doen iets met coördinaten nl. Het is niet alsof een TomTom zegt: bij de volgende boom links aanhouden.

Mattijs van de Wiel als (bijna)Filiaalhouder.
Goeie ouwe tijden herleven.

Wassenaar? daar is altijd iets te beleven

door Reageer

Joris van de Kerkhof is met de RadioRoute in Wassenaar en dat zullen we weten ook.
Geen flauw geneuzel, geen stukjes sfeer aan mekaar plakken en ‘dat moet het dan maar wezen’- deze verslaggever houdt van aanpakken.
“Waar sta je” vraagt Lara Rense om kwart voor zeven. Joris ziet “een grote glijbaan tussen bomen” en het blijkt camping Duinrell te zijn. Waar hij de wandelaars van de Strandvierdaagse begroet (“wat is er mooi aan behalve dat de weg helder is”) en uitzwaait (“wat is het mooiste moment van de dag?” man: “klaar zijn”).

Altijd nieuws
De plaatselijke krant is een vast item in de RadioRoute. Nu: De Wassenaarse Krant. Vijf jaar geleden begonnen en geleid door Roël Karamat-Ali: “Wassenaar heeft altijd nieuws, er is altijd iets te beleven.”
Na aandringen: ja, hij ziet Máxima en Willem-Alexander wel eens langs lopen. Na ander aandringen: nee, hij is het er niet mee eens wat er in Suriname (zijn geboorteland) gebeurt: “Binnen mijn familie is de naam Bouterse not done.”
JvdK: “Dan praten we er verder niet over.”

Problemen
Kwart voor vijf: daar is de RadioRouter weer in de uitzending.
Wie dol is op het Filiaal (zoals ik) en het jammer vindt dat dat om half tien voorbij is, móet wel blij zijn met de RR. Joris van de Kerkhof, vertelt hij aan Lucella Carasso, gaat het nu hebben over dat Wassenaar een VVD-gemeente is en over bezuinigen. En: dat er problemen zijn tussen hondenbezitters en paardenbezitters “en daar hoor je straks álles over”.

Ervaring met snijden
Een half uur later is het sfeer proeven geblazen in de winkelstraat van Wassenaar. Met “een gedistingeerde heer en twee netjes opgemaakte dames”. “Beetje harder werken” hoor ik als oplossing voor al onze problemen. “Overbodige taken afstoten, ik ben patholoog-anatoom van beroep, daarom heb ik ervaring met snijden” – dat is de VVD-fractievoorzitter Bert Ooms.
Een andere man: “Je mag niet meer 80 uur werken in de week, meneer, wij deden 100 uur in de week, met plezier.” Een vrouw wil “mensen met hoge hakken en asobakken” wég doen: “Is ook goed voor de conditie.”

Zwaaiende deuren
Tenslotte een bezoekje aan de D66-burgemeester van Wassenaar, Jan Hoekema. Hij waarschuwt de RadioRouter voor een deur die nog wel eens in het gezicht kan zwaaien van “minder prettige bezoekers, maar dat ben jij niet”.
Fuseren met Voorschoten? Gevoelig punt. Hondenbezitters? Daarmee praat hij wel eens hangend vanuit zijn raam (zelf heeft hij een kat). En er zijn: “botsingen tussen paarden- en hondenbezitters en dan moet ik arbitreren”.

En dan – dan eindigt de RadioRoute. Niks dus over die botsingen!
Terwijl dat door Joris van de Kerkhof wel beloofd was.
Zodat ik nu toch iets heb aan te merken op een RadioRoute die me al twee dagen érg blij maakt.

Joris – mocht je dit lezen (zal wel niet): wat wás het nou met die honden en die paarden?
Onderzoekende geesten willen weten.
En enthousiaste fans helemaal.