Ze kan het wél, Margje Fikse!
Had ik er bij de gevangenisuitzending nog een hard hoofd in, vanavond presenteert ze in haar eerste zondag solo-uitzending de sterren van de hemel.
“Op zoek naar inspiratie” zal Margje gaan en aan tafel heeft ze de als altijd bevlogen Lenie ‘t Hart en opperrabijn Jacobs en de wat flets overkomende Ludo Hekman die z’n visie geeft op de postcodeloterij.
“Mensen die u tegen u zeggen vertrouwt u niet” heeft ze over Lenie ‘t Hart gelezen en die wil inderdaad liever “je” waarna de presentator meteen: “Ben je moeilijk van vertrouwen.”
Wat een voorbeeld is van haar alerte manier van een gesprek voeren.
Goed luisteren, mensen laten vertellen en dan oppikken wat de essentie lijkt.
Eerst zie ik het somber in met de opperrabijn wanneer die zich beklaagt over een foute aartsbisschop maar dan valt die Lenie ‘t Hart bij.
Ze vinden elkaar over de passie voor de natuur.
Jacobs: “En of het zeehonden zijn of bomen of bossen doet er niet toe, je moet niet de natuur kapot laten maken.”
Tegen het eind van de uitzending is Lenie ‘t Hart zo geroerd door de bijval van de opperrabijn dat ze zich helemaal naar hem heeft gewend.
Vertelt Margje Fikse – heel goed! Want dat weet de luisteraar natuurlijk niet.
En dan, beschrijft ze, wil Lenie zijn hand aanraken: “Maar u geeft geen handen, toch?”
Daar wil de opperrabijn het niet over hebben en Lenie zegt dat ze ook niet écht een hand gaf maar alleen even aanraakte.
Wat een verademing is Margje Fikse vergeleken met Renze Klamer.
Duidelijk goed voorbereid, maar vooral: zo gevoelig voor alles wat er met en tussen haar gasten gebeurt en dan ook nog alert genoeg om wat onhoorbaar gebeurt voor de luisteraar te vertalen.
Geen spoor van spanning, een ideale, prettige gastvrouw.