De Koude Kalkoen

Lara Rense

Dichtgevroren met een fles cola

door Reageer

Hoogtepunt van de ochtenduitzending van het Radio 1 Journaal zijn de gesprekken met Chizki Loonstein, een Nederlander die is ingesneeuwd op de A1 ten zuiden van Lille.
Om 1 uur vannacht is de man gestrand en elk uur brengt hij spannend verslag uit aan Lara Rense en Marcel Oosten (en de luisteraars).

Loonstein heeft alleen een fles cola waarmee hij zuinig is. Hij ziet de benzinemeter fluks dalen omdat hij de verwarming aan heeft.
Voor hem een vrachtwagen en achter hem een vrachtwagen.
Zijn deur is dichtgevroren.

Een uur later heeft Loonstein door er met twee benen hárd tegen te trappen de deur toch opengemaakt.
Om de vrachtwagenchauffeur te helpen die hij achter zich uit diens cabine zag tuimelen.
(De man heeft diabetes)

“We houden contact” belooft Lara Rense.
Zodat ik even denk dat ze op de redactie blijft speciaal om Chizki Loonstein door zijn ordeal te slepen.
Maar ‘we’ is een pluralis die slaat op de NPO Radio 1 in even na tien uur de persoon van Sven Kockelmann.

Zet duizenden mensen klem in een treurige file en doe ons hun nood voelen via 1 goedgebekte Nederlander die ook nog foto’s maakt.
Hoe déden we dat toch in de tijd voor de mobieltjes.

Een smartphone en een baal stro

door 4 Reacties

Dát is fijn wakker worden: de plofkip verdwijnt uit de supermarktschappen.
In 2020 (of eerder).
En in 2015 krijgt-ie al een fijn leven.
Met meer ruimte en strooisel. Verder komt er een nieuw ras dat langzamer groeit.
Dat heeft het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel besloten.

Een uur later legt Hanneke van Ormondt van Wakker Dier uit waarom er te vroeg is gejuicht.
De supermarkten kunnen nog 7 jaar stunten met kip en de beloofde verbetering van het kippenleven komt uit een smartphone meer aan ruimte en een baal stro.
Sterker: er was in een eerder overleg méér beloofd en dit is eigenlijk een stap terug.

Klopt dat? Is een belofte gebroken?
Lara Rense wil het weten van Ben Dellaert van het Productschap Pluimvee en Eieren die geen ja en geen nee zegt (dus: ja) en het houdt op “een zo optimaal mogelijk compromis voor mens en dier en milieu”.
En dat van die “smartphone en een baal stro” klopt óók althans Dellaert spreekt Marcel Oosten niet tegen wanneer die dat voorlegt.

En *is* dit wel het eind van de plofkip?
Nee.
Want 70% van de in Nederland gefokte kippen is voor de export en zolang de buitenlandse afnemers niet piepen gaan de Nederlandse kippenhouders gewoon op de oude voet door.

Sven Kockelmann belt Frank Dales van de Dierenbescherming.
Die zit, vertelt hij, “tussen Wakker Dier en de supermarkten in”.
Want dit is “een stap in de goede richting en de uitdaging is of je kunt blijven lopen”.

Nu, rekent Dales voor, zitten 21 kippen gepropt op 1 vierkante meter en in 2015 wórden dat er … 19!
Terwijl – nog steeds Dales – “wetenschappelijk is aangetoond” dat het er maximaal 15 moeten zijn en liefst 12.
Toch: hij heeft “goede hoop”.

Zo’n slappe reactie maakt weer eens duidelijk hoe noodzakelijk de aanpak van Wakker Dier is.
Naming and shaming werkt toch een stuk beter dan dat ‘goed gedaan jochie nu nóg een klein stapje en in 2020 praten we verder’.

Stoere vrouw op stoere motor

door Reageer

Is het een vrouwenmotor?
Nou… aarzelt de instructeur… een stóere vrouwenmotor misschien.
Dat komt dan goed uit, vindt Karin Alberts, “want ik ben een stoere vrouw.”
Een stoere vrouw met – zegt ze zelf – “een midlife crisis” aangezien ze veertig is en dat zou hét moment kunnen zijn om een motor te overwegen.

De verslaggeefster is gelokt door de gratis rijles die haar is beloofd door de Motorbeurs.
In een leren pak gehesen, haar in een netje zodat de helm erop kan en wanneer Lara Rense iets zegt over een moeizaam klinkend gepruttel van de motor: die heeft *zij* niet gestart maar de instructeur.
Omdat het ding eerst moet warmlopen.

“Goed, hè?!” klinkt het een half uur later wanneer Karin vroem, vroem doet met de motor.
Links de koppeling, rechts het gas en “vooruit kijken waar je naartoe wilt” instrueert instructeur Mark.
Richting de NOS-bus lijkt de leerling wel wat, “maar ik zal hem niet raken”.

Waarna: “Daarstraks ging het goed…” want de motor is afgeslagen.
Twee maal.
“Toemaar, toemaar,” kalmeert Mark.
En: “Het gaat langzaam mensen maar ik rij op een motor voor het eerst van m’n leven!” roept Karin Alberts ons toe.

Gerinkel!
Lara Rense: “Was jij dat?!”
Maar op de achtergrond zijn ze hekken aan het neerzetten.

Dan de hamvraag.
De verslaggeefster houdt de instructeur aan zijn “ik zie meteen of iemand het kan”.
“Het rondje hiervoor zonder zender ging hartstikke goed, hè?” helpt ze hem op weg.
Instructeur Mark: “Ja, basis is er, je komt in elk geval van de plek af.”

Leuke reportage die weemoedig deed terugdenken aan de tijd dat Karin Alberts Filiaalhouder was.

Ergens je humor vandaan halen

door 2 Reacties

Met als opdracht “ga maar een eindje rijden dan kom je vanzelf verhalen tegen” wordt Joris van de Kerkhof op pad gestuurd.
Eerst kan hij zijn besneeuwde auto niet vinden, dan komt hij vast te zitten met zijn recorder en eindigt zijn 1e reportage met: “Nou, Lara en Marcel, waar ga ik naartoe?”
“Go east young man,” bedenkt Marcel Oosten.
“Want daar sneeuwt het nog steeds.”

Richting Nijmegen dus waar het verkeer wel meevalt zodat de Filiaalhouder (die het niet écht is vanochtend, want dat is Maino Remmers met een eeuwige herhaling over ‘herrie door het verkeer’) zijn eigen nieuws moet maken.
“Ik sta bij een benzinestation onder een boom,” vertelt Joris van de Kerkhof. “En de sneeuw die op de takken zat…”
Lara Rense: “Die zit nu in je nek haha.”
Precies.

Later ervaart de verslaggever nog dat hij voor een bezoek aan de wc 50 cent moet betalen en dan is er niet eens wc-papier en zingt Ramses Shaffy hem luid toe dat hij moet zingen, bidden en bewonderen.

Om kwart voor negen vraagt Joris van de Kerkhof aan z’n GPS hoe hij het snelst in Hilversum kan komen. Het ding rekent en komt uit op 169 minuten vertraging ténzij hij omrijdt en ergens een pontje neemt en dan wordt het 111 minuten. Maar (na een kleine tik erop): nu bedenkt het opeens dat de Filiaalhouder al om half tien in Hilversum kan zijn.
JvdK: “Je moet ergens je humor vandaan halen.”

Intussen staan élders (en niet eens zo ver van hem vandaan) files van 30 en zelfs 50 km maar daar gaat Joris niet naar toe.
Nee, hij vraagt in de Nijmeegse binnenstad hoe het fietspad is (valt mee) en waarom deze sneeuw beter plakt (voor sneeuwballen) dan die van láátst.

Kwart óver negen: is hij in aantocht? willen de presentatoren weten.
Nee. Want: de routebeschrijver was “in de war” zodat de Filiaalhouder ‘Hilversum’ als bestemming heeft geschrapt en zijn thuis ‘Den Bosch’ heeft ingetoetst.

Leuk geval van ‘hoe sla ik me heen door eigenlijk-geen-nieuws door ferm mezelf in het non-nieuws te werpen’.

Excellent en schoon en netjes

door Reageer

“Onze excellente verslaggever” kondigt Lara Rense om zes uur Joris van de Kerkhof aan. Mogelijk meent ze het óók maar het is bedoeld als bruggetje naar zijn onderwerp: scholen die vandaag het predikaat ‘excellent’ krijgen.
Van de 7000 scholen meldden zich er 165 aan en vanmiddag wordt bekend welke 52 het bordje ‘excellent’ op de deur mogen spijkeren.

Eén van de hopefuls is de Christelijke scholengemeenschap Calvijn in Charlois waar de Filiaalhouder vanochtend rondkijkt.
“Dat is een zin die niet loopt” corrigeert hij Marcel Oosten wanneer die hem een vraag stelt want: “Je bent op een school en gaat meteen nadenken…”
Zodat hij ook zichzelf direct verbetert als hij begint over “een aantal zijn”.
Dat moet natuurlijk “een aantal is” zijn.

De directeur van ‘het Calvijn’ vertelt waarom zijn school goed is.
Ze hebben een *totaalconcept* en zijn multi-culti.
Huiswerk wordt niet thúis gemaakt maar op school en gezien het niveau waarop de leerlingen instromen komen ze er excellent uit.

“Alles is schoon en netjes” constateert Joris van de Kerkhof.
Geen slordig neergesmeten jassen.
Met de directeur loopt hij langs de lokalen waar leerlingen (met de tv aan) huiswerk maken: “U kijkt door de ramen heen en u ziet dat het goed is.”

Wat vinden de leerlingen zélf?
“Jij houdt je hoofd de andere kant uit en ik ga je toch een vraag stellen: wat ben je aan het doen.”
“Leren,” zegt het weinig spraakzame meisje.
De Filiaalhouder overhoort haar wat woorden.
Impact. Lustrum. Impulsaankoop. Frequent.
JvdK: “Doe je frequent aan impulsaankopen?”
Meisje: “Soms.”
En op de vraag of de school ‘leuk’ is: “Gewoon.”

“Dag Joris, bedánkt, hè!” wordt hem tenslotte vrolijk vanuit de studio toegeroepen met de belofte dat we deze verslaggever later opnieuw gaan horen want hij stapt nú in de trein met Van Aartsen.

Slim van de NOS: als je ‘excellent’ in huis hebt, kun je er niet genoeg gebruik van maken.