De Koude Kalkoen

Joris van de Kerkhof

66 dagen

door Reageer

Elf uur (van zeven uur vanochtend tot zes uur vanavond) beluister ik eerst Lara Rense (altijd op haar best in haar eentje) en dan de Radio 1 Sportzomer.

Leuk: Tijs van den Brink en Willemijn Veenhoven met gasten die niet stuk konden – Hans van Breukelen en Eltingh en Haarhuis.
Helemaal ok: Jurgen van den Berg en Dione de Graaff.
Altijd fijn: Lucella Carasso, dit keer met Tom van ‘t Hek.
In dat laatste blok gelukkig ook wat meer niet-sport-nieuws ertussen.

Er tussendoor ietsje nieuws (het zijn echt snippertjes) en onze verslaggevers die in Polen enzo zijn.
*Sfeer*.

Om kwart voor acht maken we kennis met Marc-Robin Visscher in een BUS (zoals Prem, wordt erbij verteld) die op weg gaat. Spannend! Waarheen, vraagt Lara. Wil hij niet vertellen want wie weet bedenkt hij zich halverwege en gaat ergens anders heen. *Nog* spannender.
Het wordt Barendrecht waar de BUS-houder om kwart over elf praat met… de zus van Inge de Bruijn. Leuk voor wie ‘de broer van’ uit het helemaal niet leuke programma van Jan Mom mist.

Om half twee duikt Joris van de Kerkhof op.
In Amersfoort. Waar hij mee-controleert of de vlaggetjes in de horeca niet te makkelijk in de fik gaan. “Amersfoort zit in de poule des doods…” zegt een brandweerman. Nee, Nederland, corrigeert de verslaggever.
Hem valt op dat veel brandweermannen staan te roken.
Een betreurenswaardig cliche maar waar. Net zoals dat de meeste brandweermannen snorren hebben.
Joris van de Kerkhof kondigt aan dat hij later in de uitzending doorgaat met zijn controle en zelf een vlaggetje zal doen ontvlammen.
Maar: nooit meer iets van gehoord.

Mijn eerste indruk van deze Sportzomer: met sterke presentatoren en prima gasten valt er een hoop leuks te beleven. De live onderwerpen er tussendoor zijn slecht bedacht (MRV) of te beknopt uitgevoerd (JvdK).
Maar wat ik vooral denk: leuk, dit. Voor 1 dag. Misschien voor 2-3 dagen.
Maar 66?! Alsjeblieft…

Joris vanuit Joure

door Reageer

“Joris vanuit Joure” kondigt Lucella Carasso aan en het is alsof ik een vertrouwd Filiaal hoor (maar dan in de avond en niet vaak en niet lang genoeg).

We horen de Filiaalhouder lopen door een bos bij Joure besprenkeld met (vertelt hij) wilgenpluis. Hij wordt vergezeld door een man van Staatsbosbeheer en dan een man van de Friese Vogelwachten en een man van de politie.
Het gaat over de moord op roofvogels.
Nesten van buizerds, haviken en torenvalken waar doorheen wordt geschoten of met stokken in geprikt. Vergiftigd aas.

Wie het doen? Niemand weet het.
Kunnen het de weidevogelbeschermers zijn, vraagt Joris van de Kerkhof. Omdat de buizerd hun pullen als voedsel voor de eigen jonkies ziet.
De politie? Die wil best optreden maar dan moeten ze op heterdaad betrappen.
En ja, het *zouden* dus toch de weidevogelbeschermers kunnen zijn.
Als dat zo is worden ze geroyeerd door de Vogelwacht.
Die kiest voor ‘ontmoedigen’.
Geen broedbomen bij weilanden.

En de vos van wie de Filiaalhouder en zijn gasten de restanten van een prooi aantroffen?
Een geplukte eend.
Zielig voor de eend.
Maar de vos, daarvan hopen de dierenvrienden dat hij “gelukkig zal leven” .

Ik zei het al: de fragmenten niet frequent genoeg en ook te kort.
Zelf voel ik vooral weemoed.
Ik wil Joris van de Kerkhof terug als Filiaalhouder in de ochtend.
Zo erg kan het toch niet zijn, 1 weekje op en af om 4 uur opstaan?

En Maino Remmers is *zo* grappig-geestig-zelfovertuigd leuk, die kan best iets anders gaan doen.

Soap wordt provinciale politiek

door Reageer

Het *was* een leuke soap: de ruzie binnen de coalitie in Limburg.
Mot omdat de PVV niet wou lunchen met Gül of wel of niet of nou ja – het deed er ook niet meer toe. Mot.

Zodat CDA en VVD nu doorgaan met de PvdA.
“ Moeilijk, maar een goed akkoord” zegt Bert Kersten (PvdA) tegen Joris van de Kerkhof. Die scherp constateert dat de man “grote, glimmende ogen” heeft wanneer hij vertelt dat hij met oppositie voeren tegen de PVV zal missen.

En de CDA? “De PVV zat niet constructief in de wedstrijd” formuleert Jo Titulaer.
Terwijl de VVD bij monde van Erik Koppe diplomatiek zegt: “Jammer dat de PVV de bestuursverantwoordelijkheid niet heeft kunnen dragen.”
Waarop de verslaggever de man lachend uitdaagt: “U wilde iets anders zeggen…”
Nee, reageert Koppe (weinig overtuigend).

Het leukste gesprek met formateur Martijn van Helvert heeft Joris van de Kerkhof al gehad toen de microfoon uitstond, vertelt hij. De formateur kon toen nl niet op het motto van het vorige akkoord komen (“Meer Limburg, minder overheid”).
Gelukkig maakt Van Helvert het *nog* leuker door te vertellen over hoe er is gebroken met de PvdA. Eh? “Gebroken met de PvdA, zei u.”
O ja. Nou, daar was dus PVV bedoeld.

Tim Overdiek belt nog met de nieuwe fractievoorzitter van de PVV Michael Heemels waar weinig zinnigs uit komt en niet eens zo’n leuk accent als uit zijn voorgangster Laurence Stassen.

Limburg staat weer met de poten in het Limburgse zand.
Niks soap. Gewoon provinciale politiek bedrijven.

Engeltjes met paraplu’s die zingen

door Reageer

“We hebben Joris van de Kerkhof naar Griekenland gestuurd” vertelt Rop Zoutberg gisteren in het Radio 1 Journaal – alsof de NOS met z’n allen in conclaaf is gegaan wikkend en wegend waar de verslaggever nu weer eens heen moest worden gezonden.

Het is dus weer Athene geworden en dit keer maakt de razende reizende reporter geen 1-2-tjes met Conny Keessen (“vertel eens Conny, hoe zit het hier met de politiek”) maar gaat hij zelf op pad.
Op terrasjes, langs pinautomaten. Waar hij een Nederlandse impresario treft die blues- en jazz-concerten organiseert in Griekenland. Maar: “Het geld is op.”
Een paar jaar geleden begon hij ermee na zijn pensioen.
Opgewekte mensen zag hij toen op straat en nu?
“Met een gezicht van hier tot ginder.”

Waarna Joris van de Kerkhof door rent naar het stadion waar het Olympisch vuur wordt ontstoken. In de stromende regen “engeltjes met paraplu’s die zingen”.
“Ik had het niet verwacht maar daar krijg je toch kippenvel van” zegt hij met iets gebroken stem wanneer de vlam ontbrandt.
“Jij niet?” tegen Conny Keessen die dit keer mee is. Nee.
“Ik wel.”

Dan, lachend, “in de zendtijd van het Grieks verkeersburo nu.. het Grieks verkeersburo” want ze worden aangeklampt voor een promopraatje.
JvdK: “Ja, het was mooi, maar ik vond vooral ú mooi, met de hand op uw hart.”
Griekse tekst.
Conny Keessen met vlakke stem vertalend: “Het gaat om de liefde. Iedereen moet van Griekenland houden.”

Leuke reportages zijn dit.
Van mij mag de NOS Joris van de Kerkhof nog even in Griekenland láten.

Nooit nergens geen last van

door Reageer

De politie doet invallen in woningen in Eindhoven op zoek naar wapens en drugs.
Met honden waarvan de grootste dierenliefhebber onder de Radio1-verslaggevers, Joris van de Kerkhof, tussen de middag de namen wil weten.
Ook praat hij dan met de politie (die weinig wil zeggen) en eerlijk gezegd denk ik: leuk (mn van die namen), maar dat was het dan.

Dat is het niet.
De verslaggever gaat ook nog de straat op in de wijk Gestel.
“Mag ik u iets vragen?” “Dat mag,” zegt een man. En vertelt dat hij is wakker geworden van vier klappen. “En ik denk, er is wat aan de hand, hè” – in dat heerlijke accent van Gestel.
“En daar is een raam uit, bij Cor. Waar beginnen ze aan, hè…”
“De politie of die mensen,” vraagt Joris van de Kerkhof voor alle zekerheid.
Het is “die mensen”.

De man woont er al veertig jaar. Omdat hij uitzicht heeft op het park. En zijn zuster woont in het centrum maar hij wil niet ruilen. Is hij 1 van de eerste bewoners? Nee. Want de huizen zijn van 1959..
JvdK: “Okee. Toen de huizen er 14 jaar stonden bent u er gaan wonen.” Mooi, groen, ruim en nu die overbuurman… “Nooit nergens geen last van gehad. Hai, Jan!”
JvdK: “En wat hebt u ervan gemerkt, meneer?” Nee. Nou ja, die knallen.
JvdK: “Wel een fijne wijk?”

Jan woont hier pas zeven jaar. Fijne buurman. Van Cor hadden ze trouwens ook geen last.
“En wat hij doet moet hij van z’n eigen weten.”

JvdK: “Gaat om een hoop geld.”
Man: “Ik weet niet wat dat spul werd is want ik doe daar nie in.”
En: “Ik ben trouwens tachetig jaar geweest, wat wilde nou toch. Voor die paar dagen dat ik nog tegoed heb.”
JvdK: “Geniet van die paar dagen, van die paar jaar, tien jaar.”
“Ja, tien jaar! Kom over tien jaar terug!”
Dat is 29 januari 2022, rekenen ze samen uit.
JvdK: “Tot dan.”

Waarna de mannen elkaar “houdoe!” wensen en mij achterlaten met een warm and fuzzy feeling (als ooit-Eindhovense met roots in Gestel) en bewondering voor hoe Joris van de Kerkhof iets dat een stomme voxpop had kunnen zijn omtovert in een prachtig portret.

Flash required