Een presentator maakt of breekt het programma niet helemáál want er is ook een redactie, er zijn verslaggevers en er is nieuwsaanbod.
Een prettige presentator hélpt wel.
Veel.
Terwijl het centraal stellen van een irritante presentator dé manier is een om in theorie goed programma om zeep te helpen.
Dit als aanloop voor:
Wat is Deborah Blekkenhorst een verademing vergeleken met dat popi-jopi-kijk-mij-eens-vlot-zijn (“neem nog een broodje”) Willemijn-meisje.
Gewoon rustig zichzelf. Geen behoefte zich te overschreeuwen.
Deskundig, ingevoerd, ingelezen.
Geen ‘typetje’.
Willemijn Veenhoven met stuiterboy Patrick Lodiers was een paar weken geleden zelfs zo erg dat ik er niet naar kon luisteren.
Mogelijk kleefden de zo begeerde jongere luisteraars toen wél aan het toestel?
Zeg het me! Ik ben reuze benieuwd.
Waar ik ook slecht tegen kan: Janine Abbring.
Datzelfde ‘ben ik niet jofel en hartstikke tof’-toontje en als er al niet een papiertje op de grond waait heeft ze wel een broodje in haar mond wanneer ze weer moet praten.
Wie o wie in de cursus presenteren heeft ooit gezegd dat de luisteraar dat leuk (‘schattig’?) vindt.
Vast niet Lucella Carasso die ons als presentator is ontvallen omdat ze zo nodig nieuwe talentjes wou gaan onderwijzen.
Kan het ook te saai zijn? Te ‘helemaal *niks*’.
Ja.
Frederique de Jong is daarvan het voorbeeld.
Eerst dacht ik: ze moet erin komen.
En: het valt ook niet mee een natuurtalent als Lara Rense op te volgen.
Nu denk ik: die stroefheid, dat werkelijk geen seconde naturel spontaan zijn, dat *is* Frederique de Jong.
En dat is geen genoegen om naar te luisteren.
Zo ‘geen genoegen’ dat ik wel eens denk: zou de NOS dat nou niet horen?
Zou er niet ergens een baas zijn die zich afvraagt of een andere presentatrice in de ochtend beter op haar plaats is?
Deborah Blekkenhorst misschien (ik werp maar een bal op).
En anders gewoon Marcel Oosten alleen.
