Vijfentwintig “knappe, hippe jongeren” met bontjassen of bontsjaaltjes staan te demonstreren voor een gebouw waar een *fur free* modeshow wordt gehouden.
Ik zou zeggen: vijfentwintig? geen nieuws.
Maar Mattijs van de Wiel is er niet voor niets naar toe gestuurd dus horen we dom lachende meisjes die niet eens weten welk beest voor hun hippe outfitje het leven heeft gelaten. En als ze het wél weten (nerts) niet hoevéél. “Geen idee maar ik ben voor bont.”
De (mannelijke) woordvoerder ontkent dat hij er staat namens de pelsdierenlobby -zoals de verslaggever veronderstelt- en houdt een kulverhaal over de tijdgeest en zelfbewust zich niet de wet laten voorschrijven en hypocrisie: “Iedereen draagt leer en dat is bont zonder haartjes. Wij eten het dier niet alleen op maar dragen het ook en dat gaat veel langer mee dan alleen eten.” Eten we nertsen dan? Ik niet. En hij ook niet.
Nicole van Gemert van de Bont voor Dieren komt erbij.
Weet je wat, bedenkt Mattijs van de Wiel: de luisteraar mag het uitmaken.
Dus mogen ze alle twee drie argumenten bedenken voor en tegen.
Van Gemert: waarom dieren enkel doden voor bont, er zijn alternatieven, het is een luxeproduct, voor 1 kilo (pels)nerts is 4000 kilo vlees nodig, het is niet duurzaam want er worden veel chemicaliën voor gebruikt.
Joris Lam van ‘Baas in eigen Bont’: het gaat lang mee, het is wél duurzaam, we leven in een vrij land, het is een ontzettend mooi natuurproduct.
Waarna Mattijs van de Wiel de luisteraars nogmaals aanmoedigt zelf uit te maken waar we stáán.
Dat is objectief natuurlijk. Zoals de publieke omroep moet zijn. Geen partij kiezen.
Niet expliciet althans.
